Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 4 Μαΐου 2014

Η έξοδος από το μνημόνιο θα έπρεπε να σημαίνει αλλαγή των κύριων επιλογών των δανειστών.




Του Γιάννη Νικολάου


Η δεξιά, ευρωπαϊκή και εγχώρια, έχει κάνει σαφή την πολιτική της πρόθεση. Ιδιαίτερα για τoν ευρωπαϊκό Νότο, η απάντησή της αποτυπώνεται στο «νέο παραγωγικό μοντέλο» που σμιλεύεται στην Ελλάδα: Υψηλά ποσοστά ανεργίας, χαμηλές αμοιβές, εργασιακή ανασφάλεια, αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, περιορισμός του κοινωνικού κράτους.
Σεβαστή η άποψη όσων συμφωνούν με αυτή την πολιτική, αλλά όπως κι αν τη δικαιολογήσουν, όσο κι αν την προβάλλουν ως μονόδρομο, πρόκειται για μια κοινωνικά χρωματισμένη επιλογή, μια επιλογή δεξιά.
Πολιτικός αντίπαλος της δημοκρατικής παράταξης στην Ελλάδα υπήρξε ιστορικά η δεξιά. Οι αναφορές της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας είχαν πάντα κοινωνικό χρώμα: αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των πολλών - κοινωνικό κράτος -δημοκρατικοί θεσμοί - εργασιακά δικαιώματα.
Αναφαίρετο δικαίωμα λοιπόν, να υπερασπίζεται κανείς μια δεξιά πολιτική, αρκεί να μην την ονομάζει πρόοδο ή να αυταπατάται ότι συνεχίζει στο ίδιο πολιτικό στρατόπεδο ενώ έχει ήδη ενστερνισθεί τις βασικές ιδεολογικές και πολιτικές συντεταγμένες του αντιπάλου.
Οι κυβερνώντες ισχυρίζονται ότι περνάμε στην εποχή εξόδου από τα μνημόνια. Όμως, έξοδος από τα μνημόνια σημαίνει αλλαγή των κύριων (τουλάχιστον) επιλογών που αποτυπώθηκαν στις συμφωνίες με τους δανειστές και περιέγραψαν την επιλογή της εσωτερικής υποτίμησης με ολέθριες συνέπειες στην ύφεση αλλά και τον περιορισμό του κοινωνικού κράτους (έκτακτες εισφορές, εργασιακές σχέσεις, μείωση του κοινωνικού κράτους κλπ).
Σημαίνει, δηλαδή, αλλαγή του πλαισίου πολιτικής των τελευταίων χρόνων και όχι απλά τη διαβεβαίωση ότι δεν θα ληφθούν πρόσθετα μέτρα (πρόκειται άλλωστε για ισχυρισμό αναληθή, όχι μόνο γιατί υπάρχουν ήδη ψηφισθέντα μέτρα που δεν έχουν ακόμα εφαρμοσθεί όπως η μείωση των επικουρικών συντάξεων, αλλά και γιατί στο νέο μεσοπρόθεσμο περιλαμβάνονται πρόσθετες περικοπές υπό τον τίτλο «διαρθρωτικές αλλαγές»).
Το ερώτημα: πώς διαμορφώνεται η προοδευτική απάντηση και η εναλλακτική πρόταση, απέναντι στις πολιτικές επιλογές όπως έχουν αποτυπωθεί στις συμφωνίες με τους δανειστές, θα βρίσκεται στο προσκήνιο και μετά τις επικείμενες εκλογές, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα.
Η περιγραφή διαφορετικής διεξόδου, νέας πρότασης, αντίπαλης και αντίθετης με το κοινωνικό μοντέλο στο οποίο διολισθαίνουμε, όπως και η διαμόρφωση των πολιτικών συμμαχιών που μπορούν να την προωθήσουν, παραμένει ως επίκαιρο και επείγον αίτημα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου