Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 13 Απριλίου 2014

Επιχείρηση «χειραγώγησης» των πολιτών με «εικονικά» διλλήματα!


Σε αυτές τις εκλογές δεν δικαιολογείται κανείς να πει ότι δεν ήξερε....







Του Χάρη Τσιόκα
     




Όσο πλησιάζει ο χρόνος της αυθεντικής αποτύπωσης της λαϊκής θέλησης ,  στο «κυρίαρχο» πολιτικό και επικοινωνιακό τοπίο  εκδηλώνονται συμπεριφορές που αν μη τι άλλο εκπέμπουν «άγχος χειραγώγησης» ! Ενδιαφέρονται όχι τόσο στο να απαντήσουν στα μεγάλα κοινωνικά ,παραγωγικά και οικονομικά  προβλήματα που οι πολίτες εκφράζουν , όσο στο να διατυπώνουν «τεχνητά ερωτήματα» προκειμένου να «συσκοτίσουν» τα κριτήρια των εκλογικών επιλογών , με δραματικού χαρακτήρα «εικονικά» διλλήματα!
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα «επικοινωνιακής-πολιτικής»  σύγχυσης  παρουσιάζεται η ταύτιση του αιτήματος της «πολιτικής σταθερότητας»  με την  «τον μονόδρομο κυβερνητικής διαχείρισης» !
Προφανώς ο στόχος είναι απλός:
Να ταυτιστεί το αίτημα για «πολιτική σταθερότητα» , μόνο με την ασκούμενη  πολιτική  και να επιβληθεί στον πολίτη ως «δημοσκοπική ερμηνεία»!
Ο ισχυρισμός διατυπώνεται ως εξής: «παρ ότι είναι επώδυνο , δεν μπορεί να υπάρξει "πολιτική σταθερότητα" με άλλη πολιτική και κοινωνική συμμαχία διακυβέρνησης αλλά και πολιτικών χειρισμών !»
Ότι δηλαδή δεν μπορούν --όπως διεκδικούν οι δυνάμεις της αριστεράς και του κέντρου-- , να συνυπάρχουν ως κυβερνητική πολιτική επιδίωξη ταυτόχρονα , η κοινωνική , η παραγωγική ,η δημοκρατική  και η πολιτική σταθερότητα !
Μ αυτή την έννοια η «υπόθεση Μπαλτακου» υποβαθμίζεται !
Παρουσιάζεται ότι το γεγονός εμπλοκής με τη  «χρυσή αυγή» στη διαχείριση της κυβερνητικής πολίτικης  δεν αθροίζει και προβλήματα δημοκρατίας στα ήδη υφιστάμενα , οικονομικά ,κοινωνικά και θεσμικά που είναι σε εξέλιξη!
Η επίπτωση σε βάρος της λειτουργίας των θεσμών και της δικαιοσύνης , αξιολογείται ως μεμονωμένο περιστατικό που εξελίχθηκε από «ένα πρόσωπο» που προξένευε(;) διαμόρφωνε(;)… σχέση(για ποιους;) …με το «ναζιστικό μόρφωμα χρυσή αυγή» ! Μόνο που το πρόσωπο αυτό είχε επιλεγεί από την κυβέρνηση και τον πρόεδρο της , για να συντονίζει, να διαχειρίζεται και εκ των πραγμάτων να αναδιαμορφώνει τους κυβερνητικούς και πολιτικούς στόχους!
Ακριβώς όμως , γι αυτό το λόγο ,επειδή όλα αυτα αφορούν  τον πυρήνα των πρωτοβουλιών , των δράσεων και των προθέσεων μιας  κυβερνητικής πολιτικής που επιφέρει επώδυνες αλλαγές στο κοινωνικοοικονομικό και θεσμικό περιβάλλον των πολιτών και της χώρας ,  δεν μπορεί να αξιολογείται ως στιγμιαίο συμβάν «προσωπικού χαρακτήρα»!
Ένα  θέμα λοιπόν πολιτικό και κοινωνικό και δημοκρατικό γιατί δεν πρέπει να απασχολεί την σκέψη, τις επιλογές,  να αθροίζεται δηλαδή στα «κριτήρια ψήφου» του πολίτη λίγο πριν από τις κάλπες; 
Δεν  σχετίζεται με το ερώτημα:   κατά πόσον στο όνομα -  προσέξτε -, όχι της πολιτικής- αλλά της «κυβερνητικής σταθερότητας»  μπορεί να επιχειρηθεί ώστε να καταστούν  δημοκρατικό πολίτευμα ,κοινωνία ,οικονομία  και χώρα ,όμηροι μιας νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης;
«Σταθερότητα» για ποιες επιδιώξεις και για ποιους στόχους λοιπόν;
Η πολιτική σταθερότητα  ,προκύπτει ως αποτέλεσμα συντεταγμένης έκφρασης της κοινωνικής θέλησης και λειτουργίας στους θεσμούς της δημοκρατίας!
Είναι ταυτόχρονα  ευθύνη των πολιτικών σχηματισμών(κομμάτων)  ώστε με τις  προγραμματικές  τους επιδιώξεις ,τις αξίες τους και τις πολιτικοκοινωνικές τους συμμαχίες , στα πλαίσια της εκλογικής και κοινωνικής καταγραφής  να την προωθούν !
Όλα τα προηγούμενα  καθιστούν προφανές ότι η «πολιτική σταθερότητα» για την εφαρμογή ενός σχεδίου ανασυγκρότησης δεν σχετίζεται με μια  μόνο κυβερνητική συμμαχία κόμματων, πολύ περισσότερο όταν η κοινωνία δείχνει με την πρόθεση ψήφου ότι αναζητά και άλλη επιλογή που θα ταυτίζει την πολιτική με την κοινωνική και αναπτυξιακή σταθερότητα  !
Αναμφίβολα λοιπόν η συνομιλία στελέχους της κυβέρνησης  με τον Κασιδιάρη , έπληξε την αξιοπιστία και δημιουργεί αστάθεια εμπιστοσύνης για την αποστολή της!
Η δημοκρατία όμως δεν έχει αδιέξοδα. Διερευνά τις πτυχές του κάθε θέματος επαναφέροντας εμπιστοσύνη στους θεσμούς .
Αλλά και η κοινωνία έχει πάντα τη δύναμη μέσα από τους θεσμούς και τους αγώνες, να διαμορφώνει συσχετισμούς που αποτρέπουν τους θανάσιμους εναγκαλισμούς της δημοκρατίας !

Της «έκατσε στο λαιμό» το κατσικάκι...!

ΤΙ ΕΠΑΘΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ "ΔΙΚΟΥΣ ΤΗΣ" Η ΜΕΡΚΕΛ


ημερομηνία : 13/04/2014

του Δημήτρη Τσαλαπάτη
Μόνο λίγες ώρες  κράτησε το success story με 
την φιέστα «Μέρκελ στη  Αθήνα». Με το που σηκώθηκε
 από τα  Σπάτα το προεδρικό αεροσκάφος άρχισαν 
τα όργανα:
# Αποκαλύφθηκε ότι στο ΑΠΕ-ΜΠΕ  «μαγείρεψαν» την 
ανακοίνωση της καγκελαρίου, για να την φέρουν στα μέτρα
 του Σαμαρά.
# Ο Στουρνάρας με δηλώσεις του, μετά την αποχώρηση 

Μέρκελ,  ανέλαβε να καθαρίσει, μάλλον για να αποκαταστήσει
 το κλίμα από το κλίμα που δημιουργεί ο εξωραϊσμός της 
ανακοίνωσης  δηλώνοντας τώρα ότι:
«…για να βγούμε οριστικά από το μνημόνιο 

και από την κρίση απαιτούνται και οιικανές 
συνθήκες που είναι η εφαρμογή μεγάλων 
διαρθρωτικών αλλαγών και το νέο μοντέλο 
ανάπτυξης της οικονομίας, ώστε να γίνουν
επενδύσεις, να μειωθεί η ανεργία. 
Πρέπει να δώσουμε τώρα χειροπιαστό όραμα 
για την οικονομία »
Την πρώτη καταγγελία για  την κατασκευή την Παρασκευή

το απόγευμα,   τηλεγραφήματος με «ορθή επανάληψη», 
σε τρόπο ώστε να βολεύει τον επικοινωνιακό σχεδιασμό της 
κυβέρνησης έκανε η ιστοσελίδα left.gr .



  Όπως όμως αναφέρει αναλυτικά το www.matrix24.gr ,  

«..σάλος έχει προκληθεί από το πρωτοφανές κρούσμα 
 λογοκρισίας από το ΑΠΕ σε βάρος της Καγκελαρίου 
Μέρκελ και τον διεθνή διασυρμό της Ελλάδας 
με την εν ψυχρώ βάναυση αλλοίωση της ανακοίνωσης 
της γερμανικής κυβέρνησης, ώστε να απαλειφθεί η φράση 
 «μέτρα λιτότητας» και να αντικατασταθεί από τη φράση 
«πρόγραμμα εξυγίανσης».

  Η Κυβέρνηση αλλά και  η ηγεσία του ΑΠΕ εξαπάτησαν 

τον ελληνικό λαό αλλά και παγίδεψαν τους συνδρομητές
τους (ΜΜΕ και ιστοσελίδες), ώστε παραμονές εκλογών να 
φανεί ότι δήθεν τα μέτρα λιτότητας  έχουν τελειώσει και 
τη στάση  δήθεν αυτή επικροτεί  και η γερμανική πλευρά, 
με κίνδυνο την πρόκληση διπλωματικού επεισοδίου.
  Το σχέδιο εσκεμμένης παραπληροφόρησης, μέσω του 

ΑΠΕ, το οποίο πλέον λειτουργεί ως ΔΕΚΟ υπό την 
εποπτεία του υφυπουργού Σ. Κεδίκογλου, (ο οποίος 
έχει διαγραφεί από την ΕΣΗΕΑ)  και του θεολόγου 
Ι. Παναγιωτόπουλου του κλίματος Μπαλτάκου,
 ο οποίος έχει καταγγελθεί και παλιότερα για άλλο 
κρούσμα λογοκρισίας από τις δημοσιογραφικές ενώσεις,
 τέθηκε σε  εφαρμογή  την ώρα που η Γερμανίδα
 Καγκελάριος είχε παρακαθίσει σε επίσημο γεύμα σε 
εστιατόριο με φόντο τον Παρθενώνα.
  Μέχρι στιγμής δεν έχει αποσαφηνισθεί  επισήμως

 ούτε από τους αρμοδίους του ΑΠΕ, ούτε από 
κυβερνητικές πηγές από ποιον δόθηκε η εντολή 
 για την παραποίηση της επίσης ανακοίνωσης
 της γερμανικής κυβέρνησης.
  Το γεγονός ότι ακόμη δεν υπάρχει διάβημα από τη

 μεριά της γερμανικής πρεσβείας στην  Αθήνα προς το
 υπουργείο Εξωτερικών  δημιουργεί πάντως ερωτηματικά.
  Η εξέλιξη αυτή δημιουργεί τεράστιο ζήτημα για το οποίο

 έχουν κληθεί να πάρουν  θέση η ΕΣΗΕΑ και η ΠΟΕΣΥ, 
 αφού οι πρακτικές αυτές εκτός από τη  χειραγώγηση της 
ενημέρωσης, υπονομεύουν το κύρος του ΑΠΕ, προκαλούν 
τον διεθνή διασυρμό της χώρας  και καθιστούν 
δημοσιογράφους και ΜΜΕ πολιτικά και προεκλογικά παίγνια.
  Έχει ζητηθεί πάντως στη συνεδρίαση του ΔΣ της Ένωσης
 την Δευτέρα, το θέμα να τεθεί εκτάκτως προ ημερησίας 
διάταξης  και να κληθούν οι δύο εκπρόσωποι των εργαζομένων
 αλλά και ο ΓΓ της ΠΟΕΣΥ που είναι μέλος του ΔΣ του  ΑΜΠΕ 
καθώς και ο Γενικός διευθυντής  του πρακτορείου για να 
υπάρξουν οι δέουσες εξηγήσεις.
  Είναι γεγονός ότι το ΑΠΕ μετέδωσε στις 17.03 το πρώτο 

τηλεγράφημα από το Βερολίνο της ανταποκρίτριάς του 
Φ. Καραβίτη στο οποίο αναφερόταν:
«Μήνυμα ότι η γερμανική κυβέρνηση θα συνεχίσει να 
στηρίζει τα επιτυχή μέτρα λιτότητας της Ελλάδας μεταφέρει 
η καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ στην Αθήνα, σύμφωνα με 
ανακοίνωση της Καγκελαρίας, η οποία εκδόθηκε 
μετά την άφιξη της κ. Μέρκελ στην Ελλάδα.».
  Στο δεύτερο λογοκριμένο τηλεγράφημα που εστάλη στους

 συνδρομητές του πρακτορείου ανυπόγραφο, χωρίς το όνομα 
της ανταποκρίτριάς του ΑΠΕ αναφερόταν: «ΠΡΟΣΟΧΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ: 
Το τηλεγράφημα με τίτλο «Μήνυμα στήριξης της γερμανικής 
κυβέρνησης φέρνει στην Αθήνα η  Αγ. Μέρκελ, αναφέρεται σε 
ανακοίνωση της Καγκελαρίας», που αναρτήθηκε στη ροή ειδήσεων 
του ΑΠΕ-ΜΠΕ στις 17:03, να αντικατασταθεί ως εξής: 
 «Μήνυμα ότι η γερμανική κυβέρνηση θα συνεχίσει να στηρίζει την 
πορεία εξυγείανσης στην Ελλάδα μεταφέρει η καγκελάριος Άγγελα
 Μέρκελ στην Αθήνα, σύμφωνα με ανακοίνωση της Καγκελαρίας, η οποία
 εκδόθηκε μετά την άφιξη της κ. Μέρκελ στην Ελλάδα».
 Εκτός από το ότι  η ανακοίνωση της γερμανικής κυβέρνησης ανέφερε ως
  σκοπό επίσκεψης της κ. Μέρκελ να ενισχύσει την κυβέρνηση Σαμαρά 
στην πορεία λιτότητας που ακολουθεί «διότι η Ελλάδα στο μεταξύ 
επέστρεψε επιτυχώς στις χρηματαγορές» ενώ επισημαίνεται ότι στην 
ατζέντα βρίσκονται και άλλα ευρωπαϊκά και διεθνή θέματα». Αξίζει να 
σημειωθεί ότι  ακόμη και η αυτόματη ελληνική μετάφραση της ανακοίνωσης 
αυτής από την  ιστοσελίδα της γερμανικής κυβέρνησης  είναι εξίσου 
αποκαλυπτική αφού τις επίμαχες λέξεις μεταφράζει ως «λιτότητα» και
 «μέτρα λιτότητας».  Χαρακτηριστικά, παρά τα προβλήματα που 
παρουσιάζονται από τη διαδικασία της αυτόματης μετάφρασης, τα 
επίμαχα σημεία αποδίδονται με τη σωστή έννοια των λέξεων:  
«Υποστήριξη των μεταρρυθμίσεων».
  Η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ ταξίδεψε στην Αθήνα για
 να ενθαρρύνει την κυβέρνηση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά 
στη λιτότητα. Επειδή η Ελλάδα είναι πλέον επιστρέψει με επιτυχία στην
αγορά κεφαλαίων. Ωστόσο, η ευρωπαϊκή πολιτική και διεθνή ζητήματα
 βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη.
  Η καγκελάριος συναντήθηκε με τον Έλληνα Πρωθυπουργό, 

κ. Αντώνη Σαμαρά, να επαινέσω τις συνεπείς μεταρρυθμίσεις της 
κυβέρνησής του. Αλλά η επίσκεψή σας είναι επίσης μια ένδειξη ότι
 η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα στηρίξει τους επιτυχόντες μέτρα 
λιτότητας στην Ελλάδα».
Παρέμβαση της ΚΕΔ
  Την άμεση παρέμβαση των δημοσιογραφικών ενώσεων αλλά και 

της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων ζητεί με ανακοίνωση 
της, η Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων καταλογίζοντας 
στην πλειοψηφία του ΔΣ  πρωτοφανή ανοχή στις κυβερνητικές και 
εργοδοτικές επιδιώξεις για χειραγώγηση της ενημέρωσης και 
δημοσιογράφους που θα απασχολούνται  στα ΜΜΕ χωρίς ΣΣΕ και
 χωρίς δικαίωμα άρνησης απέναντι στα πολιτικά παίγνια και τις 
κατευθύνσεις της διαπλοκής.
  Ήδη στο αναθεωρημένο μνημόνιο, που δημοσιεύει το  
«Βήμα της Κυριακής» καταγράφονται τα επόμενα βήματα που έχει 
δεσμευτεί να κάνει η κυβέρνηση:
•    Η ευελιξία της αγοράς εργασίας (πιο εύκολες απολύσεις) 

χωρίς νέες μειώσεις μισθών.
•    Η μεταρρύθμιση στον ΦΠΑ και στις αντικειμενικές αξίες των 

ακινήτων
•    Οι αλλαγές στο ασφαλιστικό με κατεύθυνση τα επικουρικά 

ταμεία
•    Η δημιουργία μόνιμου μηχανισμού κινητικότητας στο 

Δημόσιο (νέες απολύσεις).
  Σχετικά με τα επικουρικά ταμεία αναφέρεται ότι «όλα τα επικουρικά
 και τα κεφάλαια θα πρέπει από 1ης Ιανουαρίου 2015 να 
χρηματοδοτούνται μόνο από ίδιες εισφορές» (συνεπώς τέλος και 
στο Αγγελιόσημο για τα δημοσιογραφικά ταμεία).
  Για τον ΦΠΑ -σύμφωνα με τις πληροφορίες για τις αλλαγές που 
έρχονται- θα υπάρχουν μειώσεις για σειρά προϊόντων, όπως τα τρόφιμα,
 και μετατάξεις από κατηγορία σε κατηγορία.
  Για τις αντικειμενικές αξίες σημειώνεται ότι «ο νέος φόρος στα 

ακίνητα που επιβάλλεται σε φυσικά και νομικά πρόσωπα σταδιακά θα
 μπορούσε να αντικαταστήσει την υπάρχουσα χρηματοδότηση της 
Τοπικής Αυτοδιοίκησης».
«Ο φόρος ακίνητης περιουσίας δεν θα πρέπει να βασίζεται στις 

αντικειμενικές αξίες των ακινήτων που χρονολογούνται από το 2007.
 Ήδη προχωρεί η εργασία για την ενημέρωση των αντικειμενικών αξιών
 των ακινήτων στην Ελλάδα από ομάδα, της οποίας προεδρεύει ο 
γγ Δημοσίων Ακινήτων. Η διαδικασία θα απαιτήσει μερικούς μήνες,
 αλλά αναμένεται να ολοκληρωθεί πριν από το τέλος του έτους».



από το www.styx.gr

Το «θέατρο» με το πενταετές ομόλογο και το ...Αγγλικό δίκαιο...!!!


Του Δημήτρη Καζάκη

Η ελληνική κυβέρνηση εμφανίστηκε να εισπράττει € 3 δισ. μέσω ενός πενταετούς ομολόγου που εκδόθηκε στην τιμή των 99.133 με την μέθοδο reoffer και απόδοση 4,95%. Το βιβλίο προσφορών για το ομόλογο, το οποίο θα διαθέτει ετήσιο κουπόνι του 4,75% προσέλκυσε το ενδιαφέρον 600 επενδυτών και οι προσφορές έφτασαν σχεδόν τα 20 δις ευρώ. Ο τίτλος θα καταστεί ληξιπρόθεσμος στις 17 Απριλίου 2019, οπότε και θα πρέπει να καταβληθούν τα 3 δις ευρώ από το ελληνικό δημόσιο. Μέχρι τότε θα έχει κληθεί να πληρώσει το ελληνικό δημόσιο, δηλαδή ο Έλληνας φορολογούμενος, πάνω από 783 εκατομμύρια ευρώ σε τόκους.
Το ομόλογο αυτό πλασαρίστηκε από τις εξής τράπεζες που οργάνωσαν την πώληση: Bank of America Merrill Lynch, Deutsche Bank, Goldman Sachs, HSBC, JP Morgan και Morgan Stanley. Οι τράπεζες αυτές το μεταπώλησαν σε τιμή μικρότερη με άνοιγμα βιβλίου προσφορών στους δικούς τους πελάτες. Με τον τρόπο αυτό εγγυητής του συγκεκριμένου ομολόγου δεν εμφανίζεται η Ελλάδα, έστω κι αν καλείται να το πληρώσει, αλλά οι τράπεζες, που είχαν κάθε συμφέρον να μεταπωλήσουν το ομόλογο σε προσυμφωνημένες τιμές.
Το κύριο στοιχείο με βάση το οποίο τα παπαγαλάκια προσπάθησαν να εντυπωσιάσουν τον...
κόσμο και να θολώσουν τα νερά, ήταν οι προσφορές. Δηλαδή τα 20 δις ευρώ περίπου που έφτασαν οι προσφορές για ένα ομόλογο 3 δις ευρώ. Φαντάσου την εμπιστοσύνη που δείχνουν οι αγορές στην καλή πορεία της ελληνικής οικονομίας, λένε και ξαναλένε όσοι έχουν ως επάγγελμα την εξαπάτηση της κοινής γνώμης.
Αν κάποιος είναι αρκούντως αφελής και απληροφόρητος μπορεί εύκολα να πέσει στην παγίδα. Να δεχθεί, δηλαδή, ότι οι προσφορές αποτελούν δείχτη εμπιστοσύνης των αγορών προς την Ελλάδα. Είναι έτσι; Όχι βέβαια. Οι δυσανάλογες προσφορές είναι δείχτης άκρατου κερδοσκοπικού πυρετού των αγορών σε μια συγκυρία όπου πολλά επενδυτικά κεφάλαια αποσύρονται από τα κορεσμένες ήδη μεγάλες χρηματιστικές αγορές και δοκιμάζουν την τύχη τους σε κάθε λογής τοποθέτηση.
Να θυμίσουμε ότι στις 26 Ιανουαρίου 2010 είχε τιμολογηθεί η νέα κοινοπρακτική έκδοση 5ετούς ομολόγου αναφοράς του Ελληνικού Δημοσίου λήξεως 20 Αυγούστου 2015. Η ονομαστική αξία του ομολόγου ήταν 8 δις ευρώ και δόθηκε με επιτόκιο 6,30%. Πόσες προσφορές συγκέντρωσε; Γύρω στα 20 δις ευρώ. Η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια πάλι ζητωκραύγαζαν.
Να τι έγραφε η Financial Times εκείνη την ημέρα: «Ο διεθνής συναγερμός για την κρίση χρέους στην Ελλάδα υποχώρησε τη Δευτέρα, όταν οι επενδυτές συνέρρεαν για να αγοράσουν την πρώτη για φέτος έκδοση ομολόγων της κυβέρνησης. Πρόκειται για μια ένδειξη ότι [η Ελλάδα] μπορεί να έχει λιγότερα προβλήματα από ό,τι αναμενόταν για την εκπλήρωση των βραχυπρόθεσμων χρηματοδοτικών αναγκών της. Οι επενδυτές τοποθέτησαν περίπου 20 δις € (28 δις $, £ 17 δισ.) σε παραγγελίες για το πενταετές ομόλογο σταθερού επιτοκίου, τέσσερις φορές περισσότερο από ό, τι η κυβέρνηση είχε υπολογίσει.»
Η τελευταία έκδοση ομολόγου της κυβέρνησης εκείνη την χρονιά ήταν στις 4 Μαρτίου με ένα δεκαετές αξίας 5 δις ευρώ και επιτόκιο 6,25%. Οι προσφορές ξεπέρασαν τα 15 δις ευρώ. Η κυβέρνηση ξανά πανηγύριζε για την ανάκτηση της αξιοπιστίας της Ελλάδας στις αγορές. Να τι έγραφε η Ναυτεμπορική (7/3/2010): «Σε ό,τι αφορά στις λεπτομέρειες έκδοσης του δεκαετούς ομολόγου, ο κ. Χριστοδούλου είπε ότι η Ελλάδα αργά αλλά σταθερά ανακτά την αξιοπιστία της, προσθέτοντας ότι η χθεσινή έκδοση 10ετών τίτλων προσανατολίστηκε κατεξοχήν σε μακροπρόθεσμους επενδυτές.»
H επιτυχής προσφορά ομολόγων θα φέρει μεγάλη ανακούφιση στην κυβέρνηση, ενώ αυξάνει την πιθανότητα η χώρα να ολοκληρώσει το έτος χωρίς να χρειαστεί οικονομική βοήθεια από την Ε.Ε. ή το ΔΝΤ, ανέφερε το Dow Jones Newswires (4/3/2010). «Η προσφορά έδειξε ότι η εμπιστοσύνη επέστρεψε στην ελληνική αγορά ομολόγων», ανέφερε κυβερνητικός εκπρόσωπος στις 7/3/2010. «Είναι μια πολύ καλή εξέλιξη. Όλοι αναπνέουν με μεγαλύτερη ευκολία τώρα».
Η κυβέρνηση τότε υποσχόταν ότι θα ακολουθήσουν άλλες δυο ή τρεις εξίσου πετυχημένες εκδόσεις ομολόγων με τις οποίες η Ελλάδα θα ανακτούσε πλήρως την «αξιοπιστία» της στις αγορές. Αντί γι’ αυτές στις 23 Απριλίου ο τότε φερόμενος πρωθυπουργός ανακοίνωσε από το Καστελόριζο την προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης. Η κόλαση άρχιζε για τον ελληνικό λαό.
Όπως βλέπετε πρόκειται για το ίδιο επικοινωνιακό παιχνίδι. Τα ίδια και τα ίδια. Βέβαια την επομένη από την έκδοση του νέου πενταετούς ομολόγου, δηλαδή την Παρασκευή 11 του μηνός, οι περίφημοι επενδυτές που υποτίθεται τόσο εμπιστοσύνη τρέφουν για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, φρόντισαν να το ξεφορτωθούν, δηλαδή να το πουλήσουν στη δευτερογενή αγορά.
Να τι αναφέρει το Reuters (11/4/2014): «Οι αποδόσεις του νέου ελληνικού πενταετούς ομολόγου αυξήθηκαν κατά 18 bp έως 5,13%, σύμφωνα με τα στοιχεία Tradeweb, καθώς οι διαπραγματευτές ανέφεραν εκτεταμένες πωλήσεις από τους επενδυτές που αγόρασαν τα ομόλογα. "Είναι προφανές ότι πολλοί από τους τύπους που αγόρασαν το ομόλογο δεν ανήκαν στο είδος buy-and-hold [μακροπρόθεσμων επενδυτών]. Πήγαν για μια γρήγορη μπάζα", δήλωσε ένας διαπραγματευτής της αφοράς.»
Οι επενδυτές που αγόρασαν το νέο πενταετές ομόλογο το πούλησαν την επομένη ημέρα, έστω και με μικρή χασούρα, γιατί ο στόχος τους ήταν να κερδοσκοπήσουν με την άνοδο των ελληνικών ομολόγων που είχαν ήδη στα χέρια τους. Κυρίως των δεκαετών. Θυμίζουμε ότι τα ομόλογα αυτά τα έχουν αποκτήσει σε αξία χρησιμοποιημένου χαρτιού υγείας από την δευτερογενή μετά την περίφημη αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους με PSI.
Με την αμέριστη βοήθεια της κυβέρνησης, της τρόικας, κυρίως της ΕΚΤ και της ΕΕ, αλλά και των οίκων αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας, οι κερδοσκόποι έστησαν ένα ωραίο παιχνίδι για να ανεβάσουν τεχνητά την τιμή των ελληνικών ομολόγων που αγόρασαν κοψοχρονιά στη δευτερογενή αγορά. Το παιχνίδι αυτό λέγεται «δημιουργία προσδοκιών».
Φανταστείτε ότι αγοράσατε δεκαετή ομόλογα από τη δευτερογενή αγορά το 2012 γύρω στο 20% της ονομαστικής τους αξίας. Τόσο ήταν η τιμή τους τότε στην δευτερογενή. Τον Ιανουάριο του 2013 η τιμή τους στη δευτερογενή αγορά είχε φτάσει το 51,7% της ονομαστικής τους αξίας, ενώ τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου το 65,4%. Τον Ιανουάριο του 2014 ήταν 67,3% και τον τελευταίο δίμηνο ξεκινά μια ανοδική πορεία που φέρνει την τιμή του στις 10/4/2014 στο 80,75% της ονομαστικής του αξίας. Κι όλα αυτά χάρις στην επιχείρηση «έξοδος στις αγορές».
Έτσι οι επενδυτές, δηλαδή οι κερδοσκόποι που αγόρασαν το νέο πενταετές, το έκαναν πρωτίστως για να εκμεταλλευτούν τις ανοδικές τιμές στη δευτερογενή των παλιών ελληνικών ομολόγων που κατέχουν ήδη. Στις 11 του μηνός άρχισε το γενικό ξεπούλημα, όχι μόνο του νέου πενταετούς, αλλά και των παλαιότερων ομολόγων του ελληνικού δημοσίου. Γι’ αυτό και οι τιμές τους στη δευτερογενή άρχισαν να πέφτουν.
Να γιατί άνοιγαν σαμπάνιες στο City και στην Wall Street οι κερδοσκόποι με τη νέα έκδοση πενταετούς από την ελληνική κυβέρνηση. Κέρδισαν τρελά δις και θα κερδίσουν πολλά περισσότερα όσο έχουμε κυβερνήσεις που εξασφαλίζουν την πληρωμή του χρέους.

Κασιμάτης: «Να τι σημαίνει το Αγγλικό Δίκαιο που η Ελλάδα σήμερα πουλάει Ομόλογα και πανηγυρίζει ο Στουρνάρας»



Ο συνταγματολόγος Γιώργος Κασιμάτης αποκαλύπτει τι σημαίνει η αλλαγή του δικαίου για τα νέα ομόλογα

Με το ελληνικό δίκαιο οι κανόνες λειτουργούν υπέρ του οφειλέτη, ενώ με το αγγλικό υπέρ του δανειστή!
Αν γίνει η αλλαγή που μας ζητάνε επίμονα οι δανειστές, δεν μπορείς να ζητήσεις μείωση του χρέους
Απαράδεκτη είναι η τυχόν αποδοχή του αγγλικού δικαίου στη νέα δανειακή σύμβαση, υπογραμμίζει με συνέντευξή του στο «ΠΑΡΟΝ» ο έγκριτος συνταγματολόγος Γ. Κασιμάτης, παραθέτοντας ουσιαστικά επιχειρήματα. Ο κ. Κασιμάτης εξηγεί ότι οι δανειστές μας θέλουν να επιβάλουν το αγγλικό δίκαιο επειδή αντιμετωπίζουν την Ελλάδα σαν πειραματόζωο και στο πλαίσιο μιας αντίληψης κατοχής του ευρωπαϊκού Νότου απ” τον Βορρά.
Εξηγεί επίσης, και μάλιστα και με παραδείγματα, ότι η επιβολή του αγγλικού δικαίου λειτουργεί πάντα υπέρ του δανειστή και ποτέ υπέρ του οφειλέτη, ο οποίος όμως είναι το αδύναμο μέρος σε τέτοιες δανειακές συμβάσεις.

Για παράδειγμα, σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο ο οφειλέτης δεν μπορεί να ζητήσει μείωση του χρέους ακόμα κι αν είναι επαχθές, σε κάποιο μέρος του.
Αναλυτικά η συνέντευξη του έγκριτου συνταγματολόγου:

Γίνεται πολύς λόγος τελευταία για το αγγλικό δίκαιο στο οποίο μας επιβάλλουν οι δανειστές μας να υπάγονται οι δανειακές μας συμβάσεις. Τι σημαίνει αυτό για τη χώρα μας;

- Η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η Ελλάδα τον Μάιο του 2010 με τις χώρες της Ευρωζώνης και με το ΔΝΤ (το λεγόμενο Μνημόνιο) είχε περιλάβει τον όρο στο άρθρο 14 (1) ότι η Σύμβαση που υπογράφτηκε και κάθε υποχρέωση σχετική με αυτή «διέπεται και ερμηνεύεται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο». Αυτό το είχα καταγγείλει τότε αμέσως ως πολύ σοβαρό ζήτημα που είχε δεχτεί η κυβέρνηση. Θα προσπαθήσω να εξηγήσω με απλά λόγια τι σημαίνει αυτός ο όρος:
 Σε όλες τις χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης, οι κανόνες που ρυθμίζουν τις σχέσεις μεταξύ του δανειστή και του οφειλέτη είναι πάντοτε υπέρ του οφειλέτη, γιατί ο οφειλέτης είναι το αδύναμο μέρος μιας δανειακής σύμβασης, ενώ ο δανειστής είναι το ισχυρό. Αυτό είναι μια κατάκτηση του ανθρωπιστικού δικαιϊκού πολιτισμού της Ευρώπης.
Στην Αγγλία αυτό δεν ισχύει. Εκεί επικράτησε η αποικιακή νοοτροπία της αυτοκρατορίας και η νοοτροπία του Μεσαίωνα, που ήταν πάντοτε υπέρ του ισχυρού δανειστή και εις βάρος του φτωχού οφειλέτη. Αυτό ακριβώς είχε σατιρίσει ο Σαίξπηρ στο έργο του «Ο έμπορος της Βενετίας» με τον τύπο του τοκογλύφου Σάιλοκ.
Σύμφωνα, λοιπόν, με το αγγλικό δίκαιο, ό,τι και αν συμφωνήσει και υπογράψει εις βάρος του ο οφειλέτης, ο οποίος βρίσκεται συνήθως στην ανάγκη να δανειστεί, ισχύει, έστω και αν είναι, σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο και με το δίκαιο των άλλων χωρών της ηπειρωτικής Ευρώπης, αθέμιτο.

Για να καταλάβουν καλύτερα οι αναγνώστες μας, μπορείτε να μας δώσετε κάποιο παράδειγμα;

1ο παράδειγμα: Αν οδηγηθεί ο οφειλέτης, λόγω της μεγάλης ανάγκης που έχει να δανειστεί χρήματα, σε υπερδανεισμό, να δανειστεί δηλαδή περισσότερα χρήματα από όσα χρειάζεται για να κερδίσει περισσότερα ο δανειστής, σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο μπορεί να μειωθεί το δάνειο μέχρι το αναγκαίο για την κάλυψη των αναγκών του οφειλέτη. Αυτό με το αγγλικό δίκαιο δεν μπορεί να γίνει.

2ο παράδειγμα: Αν ο δανειστής, εκμεταλλευόμενος την ανάγκη του οφειλέτη, αξιώσει μεγαλύτερο τόκο από εκείνον που ισχύει στις συναλλαγές, μπορεί ο οφειλέτης σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο να ζητήσει τη μείωσή του. Αυτό με το αγγλικό δίκαιο δεν γίνεται.

3ο παράδειγμα: Η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η Ελλάδα τον Μάη του 2010 είναι γεμάτη με όρους που ισχύουν μόνο για τον οφειλέτη, ενώ δεν προβλέπεται, για χάρη της ισότητας, να ισχύουν αντίστοιχοι και για τον δανειστή. Ο οφειλέτης (η Ελλάδα) μπορεί, σύμφωνα με το δίκαιο των χωρών της ηπειρωτικής Ευρώπης (και της Ελλάδας), να ζητήσει τη ΜΗ εφαρμογή τους εις βάρος του. Σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο, δεν μπορεί.

4ο παράδειγμα: Ο οφειλέτης ενώ μπορεί, σύμφωνα με το δίκαιο της ηπειρωτικής Ευρώπης, να ζητήσει τη μείωση του χρέους κατά το ποσό που είναι «επαχθές», δεν μπορεί σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο γιατί δεν αναγνωρίζει αυτό το δικαίωμα. Θα μπορούσε να αναφέρει κανείς πολλά παραδείγματα, που έχουν ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα απέναντι στις χώρες της Ευρωζώνης και στο ΔΝΤ. Βεβαίως, όλα αυτά είναι αντίθετα προς το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο. Είναι, όμως, πολύ δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, να βρει η Ελλάδα ή άλλο κράτος-οφειλέτης το δίκιο του σε διεθνή όργανα. Αυτό το ξέρουν καλά οι δανειστές μας.

Η κυβέρνηση, όταν υπέγραφε τη δανειακή σύμβαση, δεν το γνώριζε;

- Ασφαλώς το γνώριζε, αφού κάθε κυβέρνηση έχει όλες τις δυνατότητες να γνωρίζει καλά τις νομικές συνέπειες αυτών που υπογράφει. Σήμερα η κυβέρνηση Παπαδήμου οφείλει, κατά τη σύναψη της νέας δανειακής σύμβασης και με βάση το Σύνταγμα στο οποίο ορκίστηκε, να αρνηθεί την υπογραφή όρων που θα είναι αντίθετοι προς τις Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το Διεθνές Δίκαιο και τον Καταστατικό Χάρτη της χώρας μας.

Γιατί τα κάνει όλα αυτά η Ευρώπη και το ΔΝΤ, αφού είναι σε αντίθεση με το δίκαιο των λαών της ηπειρωτικής Ευρώπης;

- Τα κέντρα εξουσίας του χρηματοοικονομικού συστήματος που εκπροσωπεί το ΔΝΤ θέλουν να επιβάλουν και στην Ευρώπη αυτά που εφάρμοζαν στον Τρίτο Κόσμο. Η Ελλάδα είναι το πειραματόζωο. Δυστυχώς, οι Ευρωπαίοι της Ευρωζώνης υπέκυψαν σ” αυτές τις αξιώσεις και ανατρέπουν την ευρωπαϊκή νομιμότητα που καθιέρωσε ο ευρωπαϊκός πολιτισμός.
Η κυρία Μέρκελ έχει ήδη διακηρύξει αυτήν την πολιτική, λέγοντας ότι θα προτείνει τη μεταβολή των Συνθηκών της ΕΕ, για να υποτάξει ο Βορράς τις χώρες του Νότου. Αυτό σημαίνει ότι, αντί για ένωση των λαών, επιχειρείται η κατοχή του Νότου από τον Βορρά. Αυτά όλα θυμίζουν έντονα την πορεία ανόδου του φασισμού και του εθνικοσοσιαλισμού στη δεκαετία του 1930.