ΤΟ ΥΣΤΑΤΟ ΧΑΙΡΕ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΜΠΕΤΙΝΑΚΗ
Με μουσική του Μίκη σε στίχους Ν. Γκάτσου «Στον άλλο κόσμο που θα πάς» αποχαιρέτισαν την Τετάρτη το πρωί φίλοι και συγγενείς τον Κώστα , σε πολιτική κηδεία σε αίθουσα του κοιμητηρίου της Κηφισιάς, με τον επιστήθιο φίλο του Δημήτρη Χριστόπουλο να παίζει το μοτίβο στη φυσαρμόνικα.
Προηγουμένως ο αδελφικός του φίλος και συμφοιτητής του Δημήτρης Τσαλαπάτης (πρ Α Αντιπρόεδρος της ΕΣΗΕΑ και π. Πρόεδρος της ΠΟΕΣΥ) ανέγνωσε τον επικήδειο. Αναφέρθηκε στη συνολική του διαδρομή την ακεραιότητα του, την μαχητική του αρθρογραφία και το δόγμα που καθιέρωσε και υπηρετεί και η συνδικαλιστική παράταξη της ΚΕΔ «Ζόρικη υπόθεση η είδηση αλλά ο κόσμος πρέπει να μαθαίνει για ΟΛΑ την αλήθεια»
Επισημάνθηκε το γεγονός ότι το άγγελμα της μεγάλης απώλειας έγινε στο διαδίκτυο από τον Κώστα Ντελέζο ηγετικό στέλεχος της ΚΕΔ, μέλος του ΔΣ του ΕΔΟΕΑΠ και εκπρόσωπο των εργαζομένων στα ΝΕΑ που ανέφερε: «"Έφυγε" ένας μεγάλος μαχητής της ζωής και της Δημοσιογραφίας... Ο φίλος, αδελφός και σύντροφος, Κώστας Μπετινάκης, ταξιδεύει ήδη για τη "γειτονιά των Αγγέλων" ...Γενναίος ως το τέλος».
Έγινε αναφορά για το σχόλιο του Γ Παπαχρήστου ο οποίος στη στήλη του στα ΝΕΑ την προηγούμενη σημείωνε:
«…..Ομιλώ και για την απώλεια που είχε η μεγάλη οικογένεια του ΔΟΛ, τον θάνατο του Κώστα Μπετινάκη. Ο Κώστας, ένας σπουδαίος δημοσιογράφος, ο οποίος επί χρόνια διηύθυνε το τμήμα εξωτερικών ειδήσεων της εφημερίδας, είχε αποσυρθεί το τελευταίο διάστημα από το επάγγελμα, αλλά όσοι μείναμε πίσω, έχουμε να θυμόμαστε τον χαμογελαστό γίγαντα που πάντα είχε έναν καλό λόγο για τον καθένα. Ευγενής, φιλικός, και ιδιαίτερα καλλιεργημένος, υπήρξε βαθύς μελετητής της διεθνούς πολιτικής, και μπορούσε με άνεση να σου αναλύσει με πέντε κουβέντες από το πολιτικό πρόβλημα μιας «δημοκρατίας» της Λατινικής Αμερικής, μέχρι το ποια είναι η πολιτική κατάσταση στη Ρωσία, κάτω από τα επιφαινόμενα. Πραγματικός δημοκράτης, και προοδευτικός ως άτομο, «πράσινος» με τα όλα του (ΠΑΣΟΚ και μόνο ΠΑΣΟΚ) ο Κώστας, ο φίλος μας ο Κώστας, έφυγε νικημένος από την αρρώστια με την οποία πάλευε επί χρόνια, νικηφόρα. Καλό ταξίδι σύντροφε...».
Ανάλογη αναφορά έγινε και το κείμενο συναδέλφου από Τα ΝΕΑ στη σελίδα με τα Διεθνή.
«…Ο Κώστας Μπετινάκης, που έφυγε το Σάββατο από τη ζωή σε ηλικία 72 ετών, ήταν για πολλά χρόνια κομμάτι αυτής της εφημερίδας. Επικεφαλής του διεθνούς τμήματος, υποδέχθηκε τις νεότερες γενιές, όλους εμάς τους «Σουλτσμπέργκερ», όπως έλεγε ως τρυφερό πείραγμα.
Σε γραφεία μιας εποχής χωρίς Ιντερνετ και με στοίβα τα τηλεγραφήματα που απλώνονταν στο πάτωμα.
Ηταν μια πατρική φιγούρα με όλα όσα αυτό ενέχει: πολλά, μα πάρα πολλά γέλια, ατελείωτες συζητήσεις με τα πόδια πάνω στο γραφείο και την πίπα στο χέρι και καβγάδες για τα διεθνή θέματα που ακούγονταν σε όλο τον όροφο εκεί στη Χρήστου Λαδά και τελείωναν συνήθως, όπως στο γαλατικό χωριό, με τσιμπούσια.
Ο Κώστας ζούσε με καρδιά και τρυφερότητα, με αιχμή τη σύζυγό του Μίνα, τις κόρες του Κατερίνα και Μαρία και τελευταία τα εγγόνια του. Αγαπούσε τη δουλειά, ενημερωνόταν, ταξίδευε και όταν πήρε σύνταξη συνέχισε να γράφει στην ιστοσελίδα του και ασχολήθηκε με τα συνδικαλιστικά μας θέματα ως μέλος του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι ήταν ένας από τους πιο αγαπητούς συναδέλφους σε ένα συχνά αυτάρεσκο επαγγελματικό περιβάλλον. Ο Κωστάκης που δεν έχανε το γέλιο του ακόμα και όταν πέρασε δύσκολες καταστάσεις με την υγεία του. Ο Κώστας που είναι ένα κομμάτι της ψυχής αυτής της εφημερίδας…».
Με τον τίτλο Έφυγε από την ζωή ένας δικός μας άνθρωπος αναφέρθηκε η zougla.gr στην απώλεια του Κώστα σημειώνοντας:
«…Πάλεψε με πείσμα και λεβεντιά μέχρι την τελευταία στιγμή με την ασθένεια που τον βασάνιζε.
Παρά τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετώπιζε έγραφε καθημερινά τα άρθρα του και υποστήριζε με πάθος αυτά που ο ίδιος ήθελε. Πεισματάρης δεν έβαζε νερό στο κρασί του όταν συζητούσε και έγραφε για θέματα που αφορούν τα μεγάλα πολιτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος σήμερα.
Κρητικός με τα όλα του δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του όταν ακουμπούσε κανείς ζητήματα αξιών, αξιοπρέπειας και ανθρωπιάς. Η οικογένεια της «Ζούγκλας» εύχεται στη γυναίκα του, τις θυγατέρες του και τα εγγόνια του, θερμά συλλυπητήρια. Συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις κάποιος να γράφει δυο λόγια για τη ζωή του συναδέλφου που φεύγει για το μεγάλο ταξίδι.
Εμείς εδώ στην αίθουσα σύνταξης αφήνουμε τον ίδιο τον Κώστα Μπετινάκη να μας πει δυο πράγματα για τη ζωή του όπως ο ίδιος τα έζησε και όπως ο ίδιος τα θυμόταν αναφέρεται πριν από την ανάρτηση ενός αυτοβιογραφικού κειμένου από το βιβλίο του Κ. Μπετινάκη το 17ο Κεφάλαιο…»
Η σορός του οδηγήθηκε στη Ριτσώνα, σύμφωνα με την επιθυμία του, και την άλλη μέρα το μεσημέρι ένα ελαφρύ αεράκι μαζί με το άρωμα από τις τριανταφυλλιές του κήπου του, σήκωσε κι ένα μικρό συννεφάκι που πέταξε ψηλά στον ουρανό.
- από το styx
«…..Ομιλώ και για την απώλεια που είχε η μεγάλη οικογένεια του ΔΟΛ, τον θάνατο του Κώστα Μπετινάκη. Ο Κώστας, ένας σπουδαίος δημοσιογράφος, ο οποίος επί χρόνια διηύθυνε το τμήμα εξωτερικών ειδήσεων της εφημερίδας, είχε αποσυρθεί το τελευταίο διάστημα από το επάγγελμα, αλλά όσοι μείναμε πίσω, έχουμε να θυμόμαστε τον χαμογελαστό γίγαντα που πάντα είχε έναν καλό λόγο για τον καθένα. Ευγενής, φιλικός, και ιδιαίτερα καλλιεργημένος, υπήρξε βαθύς μελετητής της διεθνούς πολιτικής, και μπορούσε με άνεση να σου αναλύσει με πέντε κουβέντες από το πολιτικό πρόβλημα μιας «δημοκρατίας» της Λατινικής Αμερικής, μέχρι το ποια είναι η πολιτική κατάσταση στη Ρωσία, κάτω από τα επιφαινόμενα. Πραγματικός δημοκράτης, και προοδευτικός ως άτομο, «πράσινος» με τα όλα του (ΠΑΣΟΚ και μόνο ΠΑΣΟΚ) ο Κώστας, ο φίλος μας ο Κώστας, έφυγε νικημένος από την αρρώστια με την οποία πάλευε επί χρόνια, νικηφόρα. Καλό ταξίδι σύντροφε...».
Ανάλογη αναφορά έγινε και το κείμενο συναδέλφου από Τα ΝΕΑ στη σελίδα με τα Διεθνή.
«…Ο Κώστας Μπετινάκης, που έφυγε το Σάββατο από τη ζωή σε ηλικία 72 ετών, ήταν για πολλά χρόνια κομμάτι αυτής της εφημερίδας. Επικεφαλής του διεθνούς τμήματος, υποδέχθηκε τις νεότερες γενιές, όλους εμάς τους «Σουλτσμπέργκερ», όπως έλεγε ως τρυφερό πείραγμα.
Σε γραφεία μιας εποχής χωρίς Ιντερνετ και με στοίβα τα τηλεγραφήματα που απλώνονταν στο πάτωμα.
Ηταν μια πατρική φιγούρα με όλα όσα αυτό ενέχει: πολλά, μα πάρα πολλά γέλια, ατελείωτες συζητήσεις με τα πόδια πάνω στο γραφείο και την πίπα στο χέρι και καβγάδες για τα διεθνή θέματα που ακούγονταν σε όλο τον όροφο εκεί στη Χρήστου Λαδά και τελείωναν συνήθως, όπως στο γαλατικό χωριό, με τσιμπούσια.
Ο Κώστας ζούσε με καρδιά και τρυφερότητα, με αιχμή τη σύζυγό του Μίνα, τις κόρες του Κατερίνα και Μαρία και τελευταία τα εγγόνια του. Αγαπούσε τη δουλειά, ενημερωνόταν, ταξίδευε και όταν πήρε σύνταξη συνέχισε να γράφει στην ιστοσελίδα του και ασχολήθηκε με τα συνδικαλιστικά μας θέματα ως μέλος του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι ήταν ένας από τους πιο αγαπητούς συναδέλφους σε ένα συχνά αυτάρεσκο επαγγελματικό περιβάλλον. Ο Κωστάκης που δεν έχανε το γέλιο του ακόμα και όταν πέρασε δύσκολες καταστάσεις με την υγεία του. Ο Κώστας που είναι ένα κομμάτι της ψυχής αυτής της εφημερίδας…».
Με τον τίτλο Έφυγε από την ζωή ένας δικός μας άνθρωπος αναφέρθηκε η zougla.gr στην απώλεια του Κώστα σημειώνοντας:
«…Πάλεψε με πείσμα και λεβεντιά μέχρι την τελευταία στιγμή με την ασθένεια που τον βασάνιζε.
Παρά τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετώπιζε έγραφε καθημερινά τα άρθρα του και υποστήριζε με πάθος αυτά που ο ίδιος ήθελε. Πεισματάρης δεν έβαζε νερό στο κρασί του όταν συζητούσε και έγραφε για θέματα που αφορούν τα μεγάλα πολιτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος σήμερα.
Κρητικός με τα όλα του δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του όταν ακουμπούσε κανείς ζητήματα αξιών, αξιοπρέπειας και ανθρωπιάς. Η οικογένεια της «Ζούγκλας» εύχεται στη γυναίκα του, τις θυγατέρες του και τα εγγόνια του, θερμά συλλυπητήρια. Συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις κάποιος να γράφει δυο λόγια για τη ζωή του συναδέλφου που φεύγει για το μεγάλο ταξίδι.
Εμείς εδώ στην αίθουσα σύνταξης αφήνουμε τον ίδιο τον Κώστα Μπετινάκη να μας πει δυο πράγματα για τη ζωή του όπως ο ίδιος τα έζησε και όπως ο ίδιος τα θυμόταν αναφέρεται πριν από την ανάρτηση ενός αυτοβιογραφικού κειμένου από το βιβλίο του Κ. Μπετινάκη το 17ο Κεφάλαιο…»
Η σορός του οδηγήθηκε στη Ριτσώνα, σύμφωνα με την επιθυμία του, και την άλλη μέρα το μεσημέρι ένα ελαφρύ αεράκι μαζί με το άρωμα από τις τριανταφυλλιές του κήπου του, σήκωσε κι ένα μικρό συννεφάκι που πέταξε ψηλά στον ουρανό.
- από το styx
