Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 13 Απριλίου 2014

Το «θέατρο» με το πενταετές ομόλογο και το ...Αγγλικό δίκαιο...!!!


Του Δημήτρη Καζάκη

Η ελληνική κυβέρνηση εμφανίστηκε να εισπράττει € 3 δισ. μέσω ενός πενταετούς ομολόγου που εκδόθηκε στην τιμή των 99.133 με την μέθοδο reoffer και απόδοση 4,95%. Το βιβλίο προσφορών για το ομόλογο, το οποίο θα διαθέτει ετήσιο κουπόνι του 4,75% προσέλκυσε το ενδιαφέρον 600 επενδυτών και οι προσφορές έφτασαν σχεδόν τα 20 δις ευρώ. Ο τίτλος θα καταστεί ληξιπρόθεσμος στις 17 Απριλίου 2019, οπότε και θα πρέπει να καταβληθούν τα 3 δις ευρώ από το ελληνικό δημόσιο. Μέχρι τότε θα έχει κληθεί να πληρώσει το ελληνικό δημόσιο, δηλαδή ο Έλληνας φορολογούμενος, πάνω από 783 εκατομμύρια ευρώ σε τόκους.
Το ομόλογο αυτό πλασαρίστηκε από τις εξής τράπεζες που οργάνωσαν την πώληση: Bank of America Merrill Lynch, Deutsche Bank, Goldman Sachs, HSBC, JP Morgan και Morgan Stanley. Οι τράπεζες αυτές το μεταπώλησαν σε τιμή μικρότερη με άνοιγμα βιβλίου προσφορών στους δικούς τους πελάτες. Με τον τρόπο αυτό εγγυητής του συγκεκριμένου ομολόγου δεν εμφανίζεται η Ελλάδα, έστω κι αν καλείται να το πληρώσει, αλλά οι τράπεζες, που είχαν κάθε συμφέρον να μεταπωλήσουν το ομόλογο σε προσυμφωνημένες τιμές.
Το κύριο στοιχείο με βάση το οποίο τα παπαγαλάκια προσπάθησαν να εντυπωσιάσουν τον...
κόσμο και να θολώσουν τα νερά, ήταν οι προσφορές. Δηλαδή τα 20 δις ευρώ περίπου που έφτασαν οι προσφορές για ένα ομόλογο 3 δις ευρώ. Φαντάσου την εμπιστοσύνη που δείχνουν οι αγορές στην καλή πορεία της ελληνικής οικονομίας, λένε και ξαναλένε όσοι έχουν ως επάγγελμα την εξαπάτηση της κοινής γνώμης.
Αν κάποιος είναι αρκούντως αφελής και απληροφόρητος μπορεί εύκολα να πέσει στην παγίδα. Να δεχθεί, δηλαδή, ότι οι προσφορές αποτελούν δείχτη εμπιστοσύνης των αγορών προς την Ελλάδα. Είναι έτσι; Όχι βέβαια. Οι δυσανάλογες προσφορές είναι δείχτης άκρατου κερδοσκοπικού πυρετού των αγορών σε μια συγκυρία όπου πολλά επενδυτικά κεφάλαια αποσύρονται από τα κορεσμένες ήδη μεγάλες χρηματιστικές αγορές και δοκιμάζουν την τύχη τους σε κάθε λογής τοποθέτηση.
Να θυμίσουμε ότι στις 26 Ιανουαρίου 2010 είχε τιμολογηθεί η νέα κοινοπρακτική έκδοση 5ετούς ομολόγου αναφοράς του Ελληνικού Δημοσίου λήξεως 20 Αυγούστου 2015. Η ονομαστική αξία του ομολόγου ήταν 8 δις ευρώ και δόθηκε με επιτόκιο 6,30%. Πόσες προσφορές συγκέντρωσε; Γύρω στα 20 δις ευρώ. Η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια πάλι ζητωκραύγαζαν.
Να τι έγραφε η Financial Times εκείνη την ημέρα: «Ο διεθνής συναγερμός για την κρίση χρέους στην Ελλάδα υποχώρησε τη Δευτέρα, όταν οι επενδυτές συνέρρεαν για να αγοράσουν την πρώτη για φέτος έκδοση ομολόγων της κυβέρνησης. Πρόκειται για μια ένδειξη ότι [η Ελλάδα] μπορεί να έχει λιγότερα προβλήματα από ό,τι αναμενόταν για την εκπλήρωση των βραχυπρόθεσμων χρηματοδοτικών αναγκών της. Οι επενδυτές τοποθέτησαν περίπου 20 δις € (28 δις $, £ 17 δισ.) σε παραγγελίες για το πενταετές ομόλογο σταθερού επιτοκίου, τέσσερις φορές περισσότερο από ό, τι η κυβέρνηση είχε υπολογίσει.»
Η τελευταία έκδοση ομολόγου της κυβέρνησης εκείνη την χρονιά ήταν στις 4 Μαρτίου με ένα δεκαετές αξίας 5 δις ευρώ και επιτόκιο 6,25%. Οι προσφορές ξεπέρασαν τα 15 δις ευρώ. Η κυβέρνηση ξανά πανηγύριζε για την ανάκτηση της αξιοπιστίας της Ελλάδας στις αγορές. Να τι έγραφε η Ναυτεμπορική (7/3/2010): «Σε ό,τι αφορά στις λεπτομέρειες έκδοσης του δεκαετούς ομολόγου, ο κ. Χριστοδούλου είπε ότι η Ελλάδα αργά αλλά σταθερά ανακτά την αξιοπιστία της, προσθέτοντας ότι η χθεσινή έκδοση 10ετών τίτλων προσανατολίστηκε κατεξοχήν σε μακροπρόθεσμους επενδυτές.»
H επιτυχής προσφορά ομολόγων θα φέρει μεγάλη ανακούφιση στην κυβέρνηση, ενώ αυξάνει την πιθανότητα η χώρα να ολοκληρώσει το έτος χωρίς να χρειαστεί οικονομική βοήθεια από την Ε.Ε. ή το ΔΝΤ, ανέφερε το Dow Jones Newswires (4/3/2010). «Η προσφορά έδειξε ότι η εμπιστοσύνη επέστρεψε στην ελληνική αγορά ομολόγων», ανέφερε κυβερνητικός εκπρόσωπος στις 7/3/2010. «Είναι μια πολύ καλή εξέλιξη. Όλοι αναπνέουν με μεγαλύτερη ευκολία τώρα».
Η κυβέρνηση τότε υποσχόταν ότι θα ακολουθήσουν άλλες δυο ή τρεις εξίσου πετυχημένες εκδόσεις ομολόγων με τις οποίες η Ελλάδα θα ανακτούσε πλήρως την «αξιοπιστία» της στις αγορές. Αντί γι’ αυτές στις 23 Απριλίου ο τότε φερόμενος πρωθυπουργός ανακοίνωσε από το Καστελόριζο την προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης. Η κόλαση άρχιζε για τον ελληνικό λαό.
Όπως βλέπετε πρόκειται για το ίδιο επικοινωνιακό παιχνίδι. Τα ίδια και τα ίδια. Βέβαια την επομένη από την έκδοση του νέου πενταετούς ομολόγου, δηλαδή την Παρασκευή 11 του μηνός, οι περίφημοι επενδυτές που υποτίθεται τόσο εμπιστοσύνη τρέφουν για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, φρόντισαν να το ξεφορτωθούν, δηλαδή να το πουλήσουν στη δευτερογενή αγορά.
Να τι αναφέρει το Reuters (11/4/2014): «Οι αποδόσεις του νέου ελληνικού πενταετούς ομολόγου αυξήθηκαν κατά 18 bp έως 5,13%, σύμφωνα με τα στοιχεία Tradeweb, καθώς οι διαπραγματευτές ανέφεραν εκτεταμένες πωλήσεις από τους επενδυτές που αγόρασαν τα ομόλογα. "Είναι προφανές ότι πολλοί από τους τύπους που αγόρασαν το ομόλογο δεν ανήκαν στο είδος buy-and-hold [μακροπρόθεσμων επενδυτών]. Πήγαν για μια γρήγορη μπάζα", δήλωσε ένας διαπραγματευτής της αφοράς.»
Οι επενδυτές που αγόρασαν το νέο πενταετές ομόλογο το πούλησαν την επομένη ημέρα, έστω και με μικρή χασούρα, γιατί ο στόχος τους ήταν να κερδοσκοπήσουν με την άνοδο των ελληνικών ομολόγων που είχαν ήδη στα χέρια τους. Κυρίως των δεκαετών. Θυμίζουμε ότι τα ομόλογα αυτά τα έχουν αποκτήσει σε αξία χρησιμοποιημένου χαρτιού υγείας από την δευτερογενή μετά την περίφημη αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους με PSI.
Με την αμέριστη βοήθεια της κυβέρνησης, της τρόικας, κυρίως της ΕΚΤ και της ΕΕ, αλλά και των οίκων αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας, οι κερδοσκόποι έστησαν ένα ωραίο παιχνίδι για να ανεβάσουν τεχνητά την τιμή των ελληνικών ομολόγων που αγόρασαν κοψοχρονιά στη δευτερογενή αγορά. Το παιχνίδι αυτό λέγεται «δημιουργία προσδοκιών».
Φανταστείτε ότι αγοράσατε δεκαετή ομόλογα από τη δευτερογενή αγορά το 2012 γύρω στο 20% της ονομαστικής τους αξίας. Τόσο ήταν η τιμή τους τότε στην δευτερογενή. Τον Ιανουάριο του 2013 η τιμή τους στη δευτερογενή αγορά είχε φτάσει το 51,7% της ονομαστικής τους αξίας, ενώ τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου το 65,4%. Τον Ιανουάριο του 2014 ήταν 67,3% και τον τελευταίο δίμηνο ξεκινά μια ανοδική πορεία που φέρνει την τιμή του στις 10/4/2014 στο 80,75% της ονομαστικής του αξίας. Κι όλα αυτά χάρις στην επιχείρηση «έξοδος στις αγορές».
Έτσι οι επενδυτές, δηλαδή οι κερδοσκόποι που αγόρασαν το νέο πενταετές, το έκαναν πρωτίστως για να εκμεταλλευτούν τις ανοδικές τιμές στη δευτερογενή των παλιών ελληνικών ομολόγων που κατέχουν ήδη. Στις 11 του μηνός άρχισε το γενικό ξεπούλημα, όχι μόνο του νέου πενταετούς, αλλά και των παλαιότερων ομολόγων του ελληνικού δημοσίου. Γι’ αυτό και οι τιμές τους στη δευτερογενή άρχισαν να πέφτουν.
Να γιατί άνοιγαν σαμπάνιες στο City και στην Wall Street οι κερδοσκόποι με τη νέα έκδοση πενταετούς από την ελληνική κυβέρνηση. Κέρδισαν τρελά δις και θα κερδίσουν πολλά περισσότερα όσο έχουμε κυβερνήσεις που εξασφαλίζουν την πληρωμή του χρέους.

Κασιμάτης: «Να τι σημαίνει το Αγγλικό Δίκαιο που η Ελλάδα σήμερα πουλάει Ομόλογα και πανηγυρίζει ο Στουρνάρας»



Ο συνταγματολόγος Γιώργος Κασιμάτης αποκαλύπτει τι σημαίνει η αλλαγή του δικαίου για τα νέα ομόλογα

Με το ελληνικό δίκαιο οι κανόνες λειτουργούν υπέρ του οφειλέτη, ενώ με το αγγλικό υπέρ του δανειστή!
Αν γίνει η αλλαγή που μας ζητάνε επίμονα οι δανειστές, δεν μπορείς να ζητήσεις μείωση του χρέους
Απαράδεκτη είναι η τυχόν αποδοχή του αγγλικού δικαίου στη νέα δανειακή σύμβαση, υπογραμμίζει με συνέντευξή του στο «ΠΑΡΟΝ» ο έγκριτος συνταγματολόγος Γ. Κασιμάτης, παραθέτοντας ουσιαστικά επιχειρήματα. Ο κ. Κασιμάτης εξηγεί ότι οι δανειστές μας θέλουν να επιβάλουν το αγγλικό δίκαιο επειδή αντιμετωπίζουν την Ελλάδα σαν πειραματόζωο και στο πλαίσιο μιας αντίληψης κατοχής του ευρωπαϊκού Νότου απ” τον Βορρά.
Εξηγεί επίσης, και μάλιστα και με παραδείγματα, ότι η επιβολή του αγγλικού δικαίου λειτουργεί πάντα υπέρ του δανειστή και ποτέ υπέρ του οφειλέτη, ο οποίος όμως είναι το αδύναμο μέρος σε τέτοιες δανειακές συμβάσεις.

Για παράδειγμα, σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο ο οφειλέτης δεν μπορεί να ζητήσει μείωση του χρέους ακόμα κι αν είναι επαχθές, σε κάποιο μέρος του.
Αναλυτικά η συνέντευξη του έγκριτου συνταγματολόγου:

Γίνεται πολύς λόγος τελευταία για το αγγλικό δίκαιο στο οποίο μας επιβάλλουν οι δανειστές μας να υπάγονται οι δανειακές μας συμβάσεις. Τι σημαίνει αυτό για τη χώρα μας;

- Η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η Ελλάδα τον Μάιο του 2010 με τις χώρες της Ευρωζώνης και με το ΔΝΤ (το λεγόμενο Μνημόνιο) είχε περιλάβει τον όρο στο άρθρο 14 (1) ότι η Σύμβαση που υπογράφτηκε και κάθε υποχρέωση σχετική με αυτή «διέπεται και ερμηνεύεται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο». Αυτό το είχα καταγγείλει τότε αμέσως ως πολύ σοβαρό ζήτημα που είχε δεχτεί η κυβέρνηση. Θα προσπαθήσω να εξηγήσω με απλά λόγια τι σημαίνει αυτός ο όρος:
 Σε όλες τις χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης, οι κανόνες που ρυθμίζουν τις σχέσεις μεταξύ του δανειστή και του οφειλέτη είναι πάντοτε υπέρ του οφειλέτη, γιατί ο οφειλέτης είναι το αδύναμο μέρος μιας δανειακής σύμβασης, ενώ ο δανειστής είναι το ισχυρό. Αυτό είναι μια κατάκτηση του ανθρωπιστικού δικαιϊκού πολιτισμού της Ευρώπης.
Στην Αγγλία αυτό δεν ισχύει. Εκεί επικράτησε η αποικιακή νοοτροπία της αυτοκρατορίας και η νοοτροπία του Μεσαίωνα, που ήταν πάντοτε υπέρ του ισχυρού δανειστή και εις βάρος του φτωχού οφειλέτη. Αυτό ακριβώς είχε σατιρίσει ο Σαίξπηρ στο έργο του «Ο έμπορος της Βενετίας» με τον τύπο του τοκογλύφου Σάιλοκ.
Σύμφωνα, λοιπόν, με το αγγλικό δίκαιο, ό,τι και αν συμφωνήσει και υπογράψει εις βάρος του ο οφειλέτης, ο οποίος βρίσκεται συνήθως στην ανάγκη να δανειστεί, ισχύει, έστω και αν είναι, σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο και με το δίκαιο των άλλων χωρών της ηπειρωτικής Ευρώπης, αθέμιτο.

Για να καταλάβουν καλύτερα οι αναγνώστες μας, μπορείτε να μας δώσετε κάποιο παράδειγμα;

1ο παράδειγμα: Αν οδηγηθεί ο οφειλέτης, λόγω της μεγάλης ανάγκης που έχει να δανειστεί χρήματα, σε υπερδανεισμό, να δανειστεί δηλαδή περισσότερα χρήματα από όσα χρειάζεται για να κερδίσει περισσότερα ο δανειστής, σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο μπορεί να μειωθεί το δάνειο μέχρι το αναγκαίο για την κάλυψη των αναγκών του οφειλέτη. Αυτό με το αγγλικό δίκαιο δεν μπορεί να γίνει.

2ο παράδειγμα: Αν ο δανειστής, εκμεταλλευόμενος την ανάγκη του οφειλέτη, αξιώσει μεγαλύτερο τόκο από εκείνον που ισχύει στις συναλλαγές, μπορεί ο οφειλέτης σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο να ζητήσει τη μείωσή του. Αυτό με το αγγλικό δίκαιο δεν γίνεται.

3ο παράδειγμα: Η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η Ελλάδα τον Μάη του 2010 είναι γεμάτη με όρους που ισχύουν μόνο για τον οφειλέτη, ενώ δεν προβλέπεται, για χάρη της ισότητας, να ισχύουν αντίστοιχοι και για τον δανειστή. Ο οφειλέτης (η Ελλάδα) μπορεί, σύμφωνα με το δίκαιο των χωρών της ηπειρωτικής Ευρώπης (και της Ελλάδας), να ζητήσει τη ΜΗ εφαρμογή τους εις βάρος του. Σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο, δεν μπορεί.

4ο παράδειγμα: Ο οφειλέτης ενώ μπορεί, σύμφωνα με το δίκαιο της ηπειρωτικής Ευρώπης, να ζητήσει τη μείωση του χρέους κατά το ποσό που είναι «επαχθές», δεν μπορεί σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο γιατί δεν αναγνωρίζει αυτό το δικαίωμα. Θα μπορούσε να αναφέρει κανείς πολλά παραδείγματα, που έχουν ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα απέναντι στις χώρες της Ευρωζώνης και στο ΔΝΤ. Βεβαίως, όλα αυτά είναι αντίθετα προς το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο. Είναι, όμως, πολύ δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, να βρει η Ελλάδα ή άλλο κράτος-οφειλέτης το δίκιο του σε διεθνή όργανα. Αυτό το ξέρουν καλά οι δανειστές μας.

Η κυβέρνηση, όταν υπέγραφε τη δανειακή σύμβαση, δεν το γνώριζε;

- Ασφαλώς το γνώριζε, αφού κάθε κυβέρνηση έχει όλες τις δυνατότητες να γνωρίζει καλά τις νομικές συνέπειες αυτών που υπογράφει. Σήμερα η κυβέρνηση Παπαδήμου οφείλει, κατά τη σύναψη της νέας δανειακής σύμβασης και με βάση το Σύνταγμα στο οποίο ορκίστηκε, να αρνηθεί την υπογραφή όρων που θα είναι αντίθετοι προς τις Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το Διεθνές Δίκαιο και τον Καταστατικό Χάρτη της χώρας μας.

Γιατί τα κάνει όλα αυτά η Ευρώπη και το ΔΝΤ, αφού είναι σε αντίθεση με το δίκαιο των λαών της ηπειρωτικής Ευρώπης;

- Τα κέντρα εξουσίας του χρηματοοικονομικού συστήματος που εκπροσωπεί το ΔΝΤ θέλουν να επιβάλουν και στην Ευρώπη αυτά που εφάρμοζαν στον Τρίτο Κόσμο. Η Ελλάδα είναι το πειραματόζωο. Δυστυχώς, οι Ευρωπαίοι της Ευρωζώνης υπέκυψαν σ” αυτές τις αξιώσεις και ανατρέπουν την ευρωπαϊκή νομιμότητα που καθιέρωσε ο ευρωπαϊκός πολιτισμός.
Η κυρία Μέρκελ έχει ήδη διακηρύξει αυτήν την πολιτική, λέγοντας ότι θα προτείνει τη μεταβολή των Συνθηκών της ΕΕ, για να υποτάξει ο Βορράς τις χώρες του Νότου. Αυτό σημαίνει ότι, αντί για ένωση των λαών, επιχειρείται η κατοχή του Νότου από τον Βορρά. Αυτά όλα θυμίζουν έντονα την πορεία ανόδου του φασισμού και του εθνικοσοσιαλισμού στη δεκαετία του 1930.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου