Τύφλα να ’χει ο Μόσιαλος...

Όταν Τρίμης και Σία 
δίνουν τα χέρια με τον Σίμο 


Mποναμά με μειώσεις έως και 41% των μισθών στην ΕΡΤ, στο ΑΠΕ,  στη Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας, κάνει η Κυβέρνηση στους δημοσιογράφους, ενώ αναβιώνει το σχέδιο Μόσιαλου  για τις συχνότητες, τα ακίνητα της ΕΡΤ σ΄όλη την  Ελλάδα, τα κτίρια στη  Κατεχάκη στο σφυρί και ένα δεύτερο κομμάτι του ανταποδοτικού τέλους να δίνεται από το παράθυρο στη ΔΕΗ.

Αυτό καταγγέλλει  με ανακοίνωση της η Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων(ΚΕΔ) που επισημαίνει:

Όλες αυτές οι εξελίξεις που φαίνεται ότι έχουν συμφωνηθεί από μέρες μυστικά, στο τρίγωνο Κεδίκογλου –Τρίμη – Αντωνιάδου, κλειδώνουν παραμονές Χριστουγέννων με τις ευλογίες της  τρόικα για άλλοθι.

Οι εργαζόμενοι στους δημοτικούς σταθμούς (Αθήνα Πειραιά Θεσσαλονίκη) μπαίνουν σε άλλο σφαγείο τις πρώτες μέρες του Ιανουαρίου,  αφού έχει δοθεί πράσινο φως για αλλαγές στον κανονισμό λειτουργίας των δημοτικών ΜΜΕ

Συγκεκριμένα ο Κεδίκογλου, άν και ξέρει, ότι με ειδική νομοθετική ρύθμιση έχει κατοχυρωθεί η δημοσιογραφική απασχόληση στο Δημόσιο ( εκτός βαθμολογίου –μισθολογίου) ,προωθεί  κοινή υπουργική  απόφαση ( ΚΥΑ) που καθιερώνει άλλο ενιαίο μισθολόγιο για τους δημοσιογράφους με το οποίο:

- οι δημοσιογράφοι γίνονται απλοί υπάλληλοι χωρίς ΣΣΕ,  κώδικα δεοντολογίας, και δικαίωμα άρνησης.

-μειώνονται από 4,8-27% οι μισθοί των δημοσιογράφων στο ΑΠΕ μετά από τις δύο διαδοχικές  μειώσεις που έχουν υποστεί το 2010 (παράνομη περικοπή)  και το 2011 ( μετατροπή σε ΔΕΚΟ) και παράλληλη κατάργηση δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα.

-μειώνονται  23-41%, οι μισθοί των δημοσιογράφων στη ΓΓ  Επικοινωνίας στα γραφεία τύπου στο εσωτερικό και  το εξωτερικό , παρά τις περικοπές που έχουν υποστεί μέχρι τώρα.  και την κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα.

-οι μισθοί των δημοσιογράφων στην ΕΡΤ την ΝΕΤ την ΕΤ 3  και τους σταθμούς της ΕΡΑ, ορίζονται εκ νέου , χωρίς χρονοεπίδομα, με άλλα κλιμάκια και αφού ενοποιούνται οι εσωτερικοί με τους εξωτερικούς συντάκτες, με ότι αυτό σημαίνει για βίαιες αλλαγές σε ωράρια και συνθήκες απασχόλησης, τους χρυσώνουν το χάπι με κάτι ψίχουλα,  για να  ξεχάσουν τις απεργίες,αφού ήδη έχει γίνει τρία χρόνια χοντρό πετσόκομμα και  αφού ήδη τους οφείλονται:
-αυξήσεις 7,2 % που δεν έχουν πάρει  από  την
1-1- 2009 επειδή εκκρεμεί από τότε η υπογραφή ΣΣΕ και τα δικαιούνται άλλα με τον τρόπο βγαίνουν οριστικά από το λογαριασμό.
-παράνομες μειώσεις από το 2010 που υπερβαίνουν το 25-30 %.
-ούτε υπερωρίες, ούτε Σαββατοκύριακα, ούτε εκτός έδρας.
-κομμένα και τα περισσότερα επιδόματα.

Όλα αυτά γίνονται με μια υπουργική απόφαση που επεξεργάσθηκε ο ΓΓ του Κεδίκογλου, γνωστός και ως Παναγιωτόπουλος  και δόθηκαν τα χέρια σε προχθεσινή  ΜΥΣΤΙΚΗ συνάντηση με την ΓΓ της ΕΣΗΕΑ  και με την οποία στην ουσία:
-ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ  οι  ΣΣΕ στην ΕΡΤ στο ΑΠΕ  και τα γραφεία  τύπου και οι μισθοί για τους μόνιμους θα ΟΡΊΖΟΝΤΑΙ πλέον με υπουργική απόφαση ,που θα μπορεί να αλλάζει  όποτε και όπως  γουστάρει ο υπουργός.

-Ανοίγουν διάπλατα οι πόρτες, για μπλοκάκια  παντού και κυρίως στην ΕΡΤ, όπου με την έλλειψη της ΣΣΕ, τελειώνουν οριστικά οι συμβασιούχοι  με συμβάσεις εργασίας  και το όχημα για ημετέρους είναι πια οι μικτές παραγωγές, οι εργολάβοι και τα κάτι τις στα ψηλά πατώματα…..

Και η υπογραφή της ΚΥΑ, λέει, χωρίς να ντρέπεται, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είναι δήθεν απαραίτητη -με το Τρίμη και την Αντωνιάδου να συμφωνούν- αλλιώς ξαναλέει, από την Πρωτοχρονιά  οι δημοσιογράφοι θα είναι δημόσιοι υπάλληλοι.

Και λένε ψέμματα  επειδή ακόμη και οι δυο κυρίες  νομικοί σύμβουλοι του Κεδίκογλου αναγκάστηκαν κάτω από τις πιεστικές ερωτήσεις μας μπροστά του ,να παραδεχθούν ο τι οι δημοσιογράφοι εξαιρούνται και ισχύει η διάταξη που ψηφίσθηκε τις μέρες του Παπαδήμου.
Τι θέλει με όλα αυτά;
 Nα διώξει όσους δεν γουστάρει και να κάνει απόλυτο τσιφλίκι τα δημόσια
ΜΜΕ, για να παίζουν την προπαγάνδα του.


 Η  ΚΕΔ έχει καταγγείλει  έγκαιρα όλα αυτά και επιμένει:
 -ΟΧΙ σε ενιαίο μισθολόγιο για τους δημοσιογράφους σεβασμό στις κλαδικές μας συμβάσεις. 
 -Κάτω τα χέρια από τις ΣΣΕ και το δικαίωμα   της κοινής  γνώμης για ενημέρωση από δημοσιογράφους και όχι από αιχμάλωτους του κάθε Κεδίκογλου. 

Υπάρχει και ο δρόμος με τις διεκδικήσεις,στις οποίες εμείς επιμένουμε.

Με στόχο, στρατηγική και αποτέλεσμα…

Άλλοι είναι αυτοί που   πουλάνε τους αγώνες………..

                                                                                                  20-12-2012     

Κίνηση  Επαγγελματιών Δημοσιογράφων



 
       

Ακόμα και η τρόϊκα θα κλάψει από τα….γέλια!

Με την προσφορά Τρίμη-Σαβίδη και Σία



Ξεπέρασαν ακόμα και τους εαυτούς τους η εταιρία Σαβίδης-Τρίμης και οι συνεταίροι τους στον ΕΔΟΕΑΠ και το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ, που εξακολουθούν να υποδύονται τους προέδρους.

Σε σημερινή τους ανακοίνωση, μετά από μία θλιβερή σύσκεψη στην ΠΟΕΣΥ, αναλαμβάνουν επιτέλους την πρωτοβουλία, να παραδώσουν ολόκληρον τον κλάδο των εργαζόμενων στα ΜΜΕ, μαζί με τα ...ρέστα σε μετρητά και ομόλογα των ταμείων τους, στον ΕΟΠΥΥ - κάτι που άλλωστε μαγειρεύουν από καιρό με τους δικούς τους.

Είναι τόσο πολύ  εναντίον του μνημονίου η καλή αυτή παρέα, που στην αποψινή της ανακοίνωση
για όσα τραγικά συνέβησαν στη σύσκεψη, γράφει:
«…Υπογραμμίστηκε η πάγια θέση για ενιαία  ασφάλιση όλων των ασφαλισμένων στο ΕΤΑΠ-ΜΜΕ..»

Μόνο που οι τέσσερεις κλάδοι υγείας ( περιοδικός τύπος, τεχνικοί, εφημεριδοπώλες, υπάλληλοι πρακτορείων) του ΕΤΑΠ –ΜΜΕ, οδηγούνται ήδη από 1-12-2012 -ΚΑΚΩΣ- με το κατοχικό «μνημόνιο3», σε ενιαία ασφάλιση στον χρεοκοπημένο ΕΟΠΥΥ.

Τώρα όμως, για λόγους ίσης μεταχείρισης, οι δημοσιογράφοι- εργατοπατέρες της εγχώριας αμερικάνικης Αριστεράς,  θέλουν να χώσουν στον ΕΟΠΥΥ και όλους τους υπόλοιπους εργαζόμενους που έχουν τον δικό τους ΕΔΟΕΑΠ ( ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ). Στον «Καιάδα» του Λοβέρδου σπρώχνουν και τους συντάκτες απ΄όλη την  περιφέρεια  ( Θεσσαλονίκη,  Πάτρα,  Θεσσαλία, Κρήτη, κλπ) που έχουν δικά τους Ταμεία Αλληλοβοήθειας. Ετσι, θα καταφέρουν να χαρίσουν ό,τι έχει απομείνει από τα αποθεματικά και το αγγελιόσημο στο Κράτος που καταρρέει, αλλά μάλλον ξανακουρεύεται, όπως δείχνει το τελευταίο eurogroup.

To χθεσινό ηχηρό σύνθημα όλων των δημοσιογράφων «Απεργία και ΟΧΙ στον ΕΟΠΥΥ», η παρέα Σαβίδη το αλλάζει και το κάνει ...απεργία τώρα για να μπούμε όλοι μέσα!

Τεράστιος ο άθλος του συνδικαλιστικού κινήματος. Θα κάνει ακόμα και την τρόικα με τους εγχώριους συνεταίρους της, να κλαίνε από τα γέλια…!

Κάποιοι όμως τους ψήφισαν… Να τους χαίρονται…
                                                                                                                             21/12/2012
                                                                                                                                   
Κίνηση  Επαγγελματιών Δημοσιογράφων

Τα σκάνδαλα της χούντας....

Για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλιότεροι.


Μια εξωφρενική «μόδα» των τελευταίων ετών τείνει να περιβάλλει με ιδιότυπο φωτοστέφανο τους πραξικοπηματίες της 21ης Απριλίου 1967!

Απόρροια του αναπόφευκτου θυμού, αναμεμειγμένου όμως με άγνοια ή και σκοπιμότητα, η πολιτική (;) αυτή «μόδα» παράγει τη θεωρία ότι κατά την επταετή δικτατορία τέθηκε σε γύψο και... η διαφθορά. Ότι η χούντα φρουρούσε, σαν κέρβερος, το δημόσιο χρήμα και τις αρχές της «χριστής διοίκησης»...

Οι ίδιοι οι συνταγματάρχες δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ότι στον 21ο αιώνα έμελλε να μνημονεύονται με ... επαίνους. «Εκείνοι τουλάχιστον δεν έκλεψαν», «δεν έκαναν περιουσίες», «ε, ρε Παπαδόπουλο που χρειάζονται τα σημερινά λαμόγια»... Από το 2010 κι εντεύθεν οι έπαινοι επεκτάθηκαν και στα της οικονομίας: «Επί χούντας ο κόσμος έτρωγε ψωμάκι», «αν δεν μιλούσες ζούσες καλά», «τότε δεν υπήρχε οικονομική κρίση στην Ελλάδα, όπως σήμερα». Λες και γνώρισε η μεταπολεμική Ευρώπη γενική κρίση ανάλογη της σημερινής, μέχρι το 1973...

Θα ασχοληθούμε με τον πρώτο μύθο, αυτόν που σχετίζεται με τη διαφθορά. Για το δεύτερο επιφυλασσόμαστε – όλο και κάποια επέτειος θα μας δώσει αφορμή.

Εν αρχή μια παρατήρηση: Οι ισχυρισμοί περί «λιτού» βίου των δικτατόρων και περί «αδιάφθορης» χούντας βασίζονται αποκλειστικά και μόνο στην εικόνα παρακμής που εξέπεμπαν αυτοί οι άνθρωποι έπειτα από την αποκαθήλωσή τους. Δεν είναι αυτό επιτομή των εννοιών «αφέλεια» ή «υποκρισία» - κατά περίπτωση;

Παρατήρηση δεύτερη: Όντως, «τα λαμόγια χρειάζονται έναν Παπαδόπουλο»- τουλάχιστον τα εκκολαπτόμενα. Χρειάζονται, για να πάρουν ... μαθήματα ταχύτητας, τόσο στη λήψη αποφάσεων, όσο και στη σύναψη καλών «κοινωνικών σχέσεων»...

Προτού καλά- καλά προλάβουν να ... ζεστάνουν τις καρέκλες των πολιτικών αξιωμάτων που κατέλαβαν, οι συνταγματάρχες νομοθέτησαν την αύξηση των αποδοχών τους. Σχεδόν διπλασίασαν τον πρωθυπουργικό μισθό: Από τις 23.600 τον ανέβασαν στις 45.000 δρχ, προς μεγάλη χαρά του πρώτου χουντικού πρωθυπουργού, του Κωνσταντίνου Κόλλια. Ο ίδιος ο Γιώργος Παπαδόπουλος ανέλαβε πρωθυπουργικά καθήκοντα αργότερα, το Δεκέμβριο του 1967.

Με την ίδια ρύθμιση αυξήθηκαν οι αποδοχές των υπουργών και υφυπουργών, από τις 22.400 στις 35.000 δρχ. Θεσπίστηκαν επίσης και ημερήσια «εκτός έδρας»- χίλιες δρχ για τον πρωθυπουργό και 850 για υπουργούς και υφυπουργούς.

Ομολογίες δια στόματος Σάββα Κωσταντόπουλου...

Είναι γνωστό ότι ο Παπαδόπουλος είχε στη διάθεσή του βίλα στο Λαγονήσι, στην οποία διέμενε αντί αστείου ενοικίου. Η βίλα ανήκε στον Αριστοτέλη Ωνάση. «Σύμπτωση»: Ο Παπαδόπουλος στήριζε τον Ωνάση στη διαμάχη που είχε με άλλους «Κροίσους» της εποχής, με «μήλο της έριδος» το περιβόητο τρίτο διυλιστήριο της χώρας. Επειδή όμως σε θέματα διαπλοκής είναι αναγκαίος κάποιος ... πλουραλισμός, το άλλο «πρωτοπαλίκαρο» του καθεστώτος, ο Νίκος Μακαρέζος, τάχθηκε στο πλευρό του Νιάρχου.

Τσάμπα οι – ενίοτε άγριες – διαμάχες που μαίνονταν επί χρόνια, για το θέμα αυτό, στο εσωτερικό της «αδιάφθορης» χούντας: Τελικά, το 1972, ο Ωνάσης αποσύρθηκε και το τρίτο διυλιστήριο ανέλαβαν οι Ανδρεάδης – Λάτσης. Ένα ακόμη δόθηκε στο Βαρδινογιάννη.

Προτού «μιλήσουν» τα αποδεδειγμένα στοιχεία, ας δοθεί ο λόγος στον ίδιο τον προπαγανδιστικό ... στυλοβάτη της χούντας: Τον εκδότη της εφημερίδας «Ελεύθερος Κόσμος», Σάββα Κωσταντόπουλο. Η δικτατορία είχε συμπληρώσει μισό έτος ζωής, όταν ο Κωσταντόπουλος γνωστοποίησε - με επιστολή- στον Κωνσταντίνο Καραμανλή ορισμένες διαπιστώσεις του:

«Λυπούμαι, διότι είμαι υποχρεωμένος να μνημονεύσω και ένα άλλο εκτάκτως λυπηρόν φαινόμενον. Ενεφανίσθη και αναπτύσσεται μία νέο-φαυλοκρατία. Ατομικά ρουσφέτια, προσωπικαί εξυπηρετήσεις, τακτοποιήσεις συγγενών, ατομική προβολή και ούτω κάθε εξής)» («Αρχείο Καραμανλή», τ.7ος).

Τα ίδια και χειρότερα τόνιζε στον Κ. Καραμανλή ο ακραιφνής χουντικός Κωσταντόπουλος, το Δεκέμβριο του '73. Αναφερόταν στην περίοδο Παπαδόπουλου, τον οποίο είχε ήδη ανατρέψει (25 Νοεμβρίου '73) ο λεγόμενος «αόρατος δικτάτορας», Δημήτρης Ιωαννίδης. Τόνιζε λοιπόν:

«Εδημιουργήθη μία αποπνικτική ατμόσφαιρα σκανδάλων δια την οποίαν δεν δυνάμεθα ακόμη να γνωρίζωμεν μέχρι ποίου σημείου ανταπεκρίνετο εις την πραγματικότητα. Πάντως, αντιστοιχία υπήρχε οπωσδήποτε» («Αρχείο Καραμανλή», τ.7ος)

Η αλήθεια είναι ότι για πολλά από αυτά τα σκάνδαλα ... δυνάμεθα μια χαρά να «γνωρίζωμεν» λεπτομέρειες, όπως θα δούμε στη συνέχεια. Ας προτάξουμε όμως τα πιο «light» κρούσματα, προτού παραδοθούμε στον ίλιγγο τον οποίο «εγγυώνται» τα οικονομικά μεγέθη ορισμένων ιστορικών ...ξαφρισμάτων.

«Ατομικά ρουσφέτια, προσωπικαί εξυπηρετήσεις, τακτοποιήσεις συγγενών». Πολλά μπορεί να εννοούσε ο Κωσταντόπουλος, αλλά ας περιοριστούμε στην οικογενειοκρατία, όπως την τίμησε η κορυφαία «τριανδρία» της χούντας. Παπαδόπουλος, Παττακός, Μακαρέζος.

Ο βολέψας, του βολέψαντος- αδέλφια, γαμπροί, κουνιάδοι...

Ο αρχηγός Παπαδόπουλος έκανε τον έναν αδελφό του, τον Κωνσταντίνο, στρατιωτικό ακόλουθο, Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Προεδρίας, Περιφερειακό Διοικητή Αττικής και «υπουργό παρά τω πρωθυπουργώ». Ο άλλος αδελφός, ο Χαράλαμπος, προφανώς ανεχόταν λιγότερες σκοτούρες. Αρκέστηκε στη Γενική Γραμματεία του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, στην οποία αναρριχήθηκε σε χρόνο ρεκόρ. Τέτοια άλματα στην υπαλληλική ιεραρχία, θα τα ζήλευε και ο φημισμένος αθλητής του επί κοντώ, ο Χρήστος Παπανικολάου, o οποίος – ειρήσθω εν παρόδω- το 1967 κέρδισε χρυσό μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες, στην Τύνιδα.

Το Στέλιο Παττακό, πάλι, τον ενθουσίαζαν οι κατασκευές- όπως δείχνει και η ψύχωσή του με ... το μυστρί. Αποφάσισε λοιπόν να αναθέσει στο γαμπρό του, τον Αντρέα Μεϊντάση, διάφορες επικερδείς δουλειές με το Δήμο Αθηναίων. Κατασκευή υπόγειου γκαράζ στην πλατεία Κλαυθμώνος, τεχνικές μελέτες, κλπ. Πρακτικά πράγματα, πολλά χρήματα...

Ο Μακαρέζος διόρισε τον κουνιάδο του, Αλέξανδρο Ματθαίου, υπουργό Γεωργίας και – αργότερα- Βόρειας Ελλάδας. «Αι βέβαιοι μικρολοβιτούραι του Ματθαίου» συμπεριλαμβάνονταν στα πολλά συμπτώματα διαφθοράς του καθεστώτος, που διέγνωσε και κοινοποίησε με επιστολή του στον Κ. Καραμανλή ο γνωστός «γεφυροποιός», Ευάγγελος Αβέρωφ (Οκτώβριος 1968). Κατά τα φαινόμενα, όμως, ο Ματθαίου ήταν ... περιστεράκι εν συγκρίσει προς δυο άλλους «εθνοσωτήρες». Τον Ιωάννη Λαδά και το Μιχάλη Ρουφογάλη.

Ο Λαδάς απέκτησε το σκωπτικό προσωνύμιο «κύριος καθαρά χέρια», χάρη στη ροπή του προς τα ... θαλασσοδάνεια. Ο Ρουφογάλης, αρχηγός της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, έγινε διάσημος για δυο βασικές συνήθειές του. Η πρώτη: Με τη γυναίκα του Ντέλλα, φωτομοντέλο που νυμφεύθηκε το '73, επιδόθηκαν σε «θορυβώδεις δεξιώσεις, δημοσίας εμφανίσεις με μεγαλοπλουσίους, επίδειξιν πλούτου» (εκφράσεις του Σάββα Κωσταντόπουλου). Η άλλη συνήθεια: Η εξασφάλιση δανειοδοτήσεων σε «ημετέρους», φυσικά με επιβάρυνση των κρατικών τραπεζών. Στην πρώιμη μεταπολιτευτική περίοδο, τον Αύγουστο και το Σεπτέμβριο του 1974, το περιοδικό «Ταχυδρόμος» αποκάλυψε δυο σχετικά έγγραφα του Ρουφογάλη. Μια κατηγορία δανείων αναφερόταν ως «χαριστικά και επισφαλή». Στα «χορηγηθέντα» δάνεια καταγραφόταν ποσό άνω του 1,5 δισεκατομμυρίου και στα «υπό έγκρισιν» πάνω του 1,6 δισεκατομμυρίου δρχ.

Προτού καν κλείσουν ένα μήνα στην εξουσία...

Ας δούμε όμως, με κάποια χρονική σειρά, μερικά από τα χουντικά ... κατορθώματα. Προτάσσουμε επτά κινήσεις τους- όλες, σκέτα ...ορόσημα.

Πρώτο «ορόσημο»: Σαν ... έτοιμοι από καιρό, οι «εθνοσωτήρες» υπέγραψαν την πρώτη τους τερατώδη σύμβαση, προτού καν συμπληρωθεί μήνας από το πραξικόπημα – ναι, τέτοια αδημονία είχαν! Τη Δευτέρα, 15 Μαΐου 1967 ανέθεσαν στην αμερικανική εταιρεία Litton το ακαθόριστο έργο της παροχής «υπηρεσιών οργανώσεως και διεκπεραιώσεως της οικονομικής αναπτύξεως», κάπου στην Κρήτη και τη Δυτική Πελοπόννησο.

Υποτίθεται ότι η εταιρεία θα φρόντιζε να γίνουν επενδύσεις ύψους 840 εκατομμυρίων δολαρίων για 12 χρόνια. Το ελληνικό δημόσιο της έδωσε ως προκαταβολή 1,2 εκ. δολάρια και ανέλαβε τις εξής υποχρεώσεις: Να καλύψει όσα έξοδα θα έκανε η Litton για να «αναπτυξιακό της έργο» συν 11% ως ποσοστό κέρδους, αλλά να εξασφαλίσει και προμήθεια 2% επί της αξίας κάθε επένδυσης, από αυτές που θα «έφερνε» η εταιρεία.

Ίδια, περίπου, ρύθμιση για τη Litton είχε προωθήσει στη Βουλή το 1966 μια από τις «κυβερνήσεις των αποστατών» – εκείνη του Στεφανόπουλου. Οι αντιδράσεις των άλλων πολιτικών δυνάμεων, όμως, ακύρωσαν το εγχείρημα, το Σεπτέμβριο του έτους εκείνου. Για την ακρίβεια, το ανέβαλαν για οκτώ μήνες.

Τι έκανε στην ουσία η Litton, αξιοποιώντας την προσφορά της χούντας προς αυτήν; Δεν προσέλκυε επενδυτές, δήλωνε όμως έξοδα και πληρωνόταν από το ελληνικό κράτος! Εμπράκτως η ίδια η χούντα αναγνώρισε το φιάσκο της ανάθεσης, τερματίζοντας την ισχύ της σύμβασης, την Τετάρτη, 15 Οκτωβρίου 1969 (ΦΕΚ 1969/Α/268). Όμως – όλα κι όλα- η Litton πήρε και το επιπρόσθετο 11% επί των δηλωθέντων εξόδων της!

Η επίσημη εξήγηση του καθεστώτος για λύση της σύμβασης; «Αι ελληνικαί υπηρεσίαι είναι εις θέσιν να συνεχίσουν άνευ ειδικής βοηθείας τας προσπαθείας δια την ανάπτυξιν»...

Αυτό που η χούντα ομολόγησε εμπράκτως, νωρίτερα το είχε δηλώσει ευθαρσώς στο περιοδικό «Ramparts» ο Ρόμπερτ Αλαν, υπεύθυνος του γραφείου της εταιρείας στην Αθήνα: «Τα κέρδη μας είναι ασφαλώς μεγάλα, διότι ουσιαστικά δεν κάνουμε εμείς επενδύσεις».

Ο Αλαν είχε κάθε λόγο να συμπαθεί το δικτατορικό καθεστώς και ουδέποτε έκρυψε αυτή του την ...αγάπη. Όταν κάποτε κλήθηκε να σχολιάσει τα βασανιστήρια και τις διώξεις σε βάρος των αντιφρονούντων, είπε: «Οι περισσότεροι εξόριστοι και φυλακισμένοι ζουν σε νησιά, όπως είναι η Καταλίνα (σ.σ. θέρετρο στην Καλιφόρνιας). Είναι ελεύθεροι να πηγαίνουν και να έρχονται. Αναπνέουν καθαρό αέρα, βρίσκονται κάθε μέρα σε ωραίο ηλιόλουστο περιβάλλον και απλώς δεν έχουν επικοινωνία με τον έξω κόσμο».

Αυτό δεν ήταν «Τάμα», ήταν ... θάμα

Δεύτερο «ορόσημο»: Το Σάββατο, 14 Δεκεμβρίου 1968, ο Παπαδόπουλος ανακοίνωσε ότι κατέφθασε η ώρα να εκπληρώσει η «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» μια υπόσχεση, την οποία είχε δώσει προς τον Θεό η ...Δ΄ Εθνοσυνέλευση που πραγματοποιήθηκε στο Άργος το 1829: Την ανέγερση ενός μεγαλοπρεπούς ναού του Σωτήρος. Ως τόπος ορίστηκαν τα Τουρκοβούνια. Το «Τάμα», όπως καθιερώθηκε να λέγεται, αντιπροσώπευε στο έπακρο τη μεγαλομανία του καθεστώτος. «Θα αποτελέσει, μετά την οικοδόμησίν του, το τρίτο αρχιτεκτονικό οικοδόμημα των Αθηνών, μετά τον κλασσικό Παρθενώνα και τον Βυζαντινό Λυκαβηττό», έγραφε η «Ηχώ των Ενόπλων Δυνάμεων» τον Ιούνιο του 1973. Μέχρι τότε, δεν είχαν γίνει καν τα οριστικά σχέδια του έργου. Κι ούτε θα γίνονταν ποτέ...

Τι ακριβώς συνέβαινε με το «Τάμα»; Γιατί ... δεν χτιζόταν τίποτα, επί χρόνια; Από τη δύση του '68 η χουντική προπαγάνδα είχε αρχίσει να διαφημίζει περιπτώσεις ανθρώπων, οι οποίοι κατέθεταν για αυτόν τον «ιερό σκοπό» τον οβολό τους. Τον Μάιο του '69 συγκροτήθηκε και μια «Ανώτατη Επιτροπή», με πρόεδρο τον πρωθυπουργό Παπαδόπουλο και μέλη τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και πέντε υπουργούς. Ανάμεσά τους, ο Παττακός (Εσωτερικών) και ο Μακαρέζος (Συντονισμού). Εν ολίγοις, ολόκληρη η κορυφαία χουντική «τριανδρία» επέβλεπε τα του έργου, έχοντας την αρωγή – πέραν των άλλων υπουργών- και ενός «Γνωμοδοτικού Συμβουλίου», που το απάρτιζαν πρυτάνεις, ακαδημαϊκοί, ο δήμαρχος Δημ. Ρίτσος και άλλοι παράγοντες. Από τον Ιούνιο του '69 επέβλεπαν και το «Ειδικό Ταμείο» που συστάθηκε τότε, για την οικονομική διαχείριση του έργου.

Μυστήριο κάλυπτε τα του «Τάματος», μέχρι τον Ιανουάριο του '74. Τότε δημοσιεύθηκε ο απολογισμός του «Ειδικού Ταμείου». Αυτό δεν ήταν «Τάμα», ήταν ...θάμα. Στο «Ταμείο» είχαν εισρεύσει 453,3 εκατομμύρια δρχ, εκ των οποίων είχαν εξαφανιστεί τα 406 εκατομμύρια! Όλα αυτά δαπανήθηκαν – υποτίθεται- για απαλλοτριώσεις, «προπαρασκευαστικά έργα», «μελέτες», εργασίες «διοικήσεως και λειτουργίας»...

Από τη συνολική «αποταμίευση» των 453,3 εκατομμυρίων, τα 230 ήταν δάνεια. Τα 180 προήλθαν από εισφορές και δωρεές, τμήμα των οποίων κάλυψαν φορείς του Δημοσίου – πχ η Αγροτική Τράπεζα έδωσε 10 εκατομμύρια. Τα υπόλοιπα 43,3 εκατομμύρια ήταν «επιχορήγηση» από τον τακτικό προϋπολογισμό.

Την αχαλίνωτη διασπάθιση δημοσίου χρήματος την υπογραμμίζει ένα ακόμη στοιχείο: Στην τριετία 1970 -73 έγιναν τρεις διαγωνισμοί για «προσχέδια» του «Τάματος». Απέτυχαν παταγωδώς και κηρύχθηκαν άγονοι. Ελάχιστοι αρχιτέκτονες ενδιαφέρθηκαν και κατέθεσαν προτάσεις, μολονότι τα αντίστοιχα χρηματικά βραβεία ήταν άκρως χορταστικά. Συνολικά, στην τριετία υποβλήθηκαν 73 προτάσεις, καμία όμως δεν κρίθηκε ικανοποιητική. Κι όμως, μοιράστηκε – μαζί με τους επαίνους για τις σχετικές προσπάθειες- το ποσό των 3.650.000 δρχ. Ποσό που υπερέβαινε ... 900 φορές το μέσο μισθό ενός εργαζόμενου στον ιδιωτικό τομέα.

Η μεγάλη ευεργεσία προς τον κύριο Μακντόναλντ

Ήταν αδύνατον φυσικά να υπολογιστεί πόσοι ... αστέρες του καθεστώτος έλαβαν μέρος – με τους ευνοούμενούς τους- σε αυτό το τρομακτικών διαστάσεων φαγοπότι. Την «επίβλεψη» πάντως την είχε - όπως προείπαμε- σύσσωμη η ... αφρόκρεμα του καθεστώτος. Εάν υποτεθεί ότι το «Τάμα» κλήθηκε να άρει ... μια εκκρεμότητα 139 ετών (1829 – 1968), τότε το ποσό που εξαφάνισαν τα αρπαχτικά της χούντας αντιστοιχεί σχεδόν σε τρία εκατομμύρια δρχ για κάθε χαμένο χρόνο! Καθόλου άσχημα...

Κάποιοι ενδεχομένως διερωτώνται πώς «βγήκαν στη φόρα» τα οικονομικά στοιχεία του «Τάματος», προτού καταρρεύσει η χούντα. Η απάντηση είναι απλή: Είχε ήδη αποκαθηλωθεί - προ δυο μηνών- ο Παπαδόπουλος κι ο Ιωαννίδης δεν είχε κανένα λόγο να κρύβει τη «φαυλοκρατία» των «άλλων».

Τρίτο «ορόσημο»: Το 1969 φαίνεται πως οι ... μίζες της Litton είχαν ξεκοκαλιστεί. Ήταν λοιπόν ώρα για μία ακόμη μεγάλη, αποικιοκρατική σύμβαση, απ' αυτές που όταν υπογράφονται τρία τινά μπορεί να «μαρτυρούν» για τους διαχειριστές δημόσιου χρήματος: Αν δεν είναι ηλίθιοι, αν δεν νιώθουν - για κάποιο λόγο- εξαναγκασμένοι, τότε σίγουρα κάτι άλλο περιμένουν. Οι δυο τελευταίες εκδοχές φυσικά μπορούν να συνυπάρξουν...

Ο Μακαρέζος υπέγραψε με τον εργολάβο Ρόμπερτ Μακντόναλντ, από τις ΗΠΑ, σύμβαση για την κατασκευή της Εγναντίας Οδού (ΦΕΚ 1969/Α/15). Ποια ήταν η κατάληξη; Ο Αμερικανός πήρε τα μπογαλάκια του κι έφυγε, ενώ το Δημόσιο είχε επιβαρυνθεί σε βαθμό απίστευτο.

Μοιραίο ήταν να συμβεί αυτό. Το έργο υπολογίστηκε στα 150 εκ. δολάρια, εκ των οποίων σχεδόν το 1/3 θα το κάλυπτε το ελληνικό κράτος. Οι ... χακί φύλαρχοι της στρατοκρατούμενης ελληνικής Μπανανίας, όμως, δεν χαλιναγώγησαν τη γαλαντομία τους. Εγγυήθηκαν τα δάνεια του Μακντόναλντ, τον «διευκόλυναν» με αμέτρητα ομόλογα, του έδωσαν 4,5 εκ. δολάρια ως προκαταβολή και όρισαν την αμοιβή του επί των εξόδων, συνυπολογίζοντας σε αυτά τη χρηματοδότηση του ... Δημοσίου!

Το φοβερό ήταν ότι θα διεκπεραίωναν το έργο γηγενείς υπερεργολάβοι – ο Αμερικανός απλώς θα μεριμνούσε για μελέτες και δάνεια.Εάν ο Μακντόλαντ διαπίστωνε πως δεν επαρκούσαν τα 150 εκ. δολάρια, είχε δυο επιλογές. Να ψάξει για περισσότερα ή «να θεωρηθή εκτελέσας την σύμβασιν άμα τη συμπληρώσει της κατασκευής τμήματος της οδού, ούτινος η αξία ανέρχεται εις 150 εκ. δολάρια».

Ο Μακντόναλντ δεν εξασφάλισε καμία χρηματοδότηση – ίσως να μην είχε και λόγους να το κάνει. Αποχαιρέτησε, λέγοντας ίσως νοερά κάποιο «thanks folks» για τα 4,8 εκ. δολάρια συν τα 33,4 εκ. σε ομόλογα ελληνικού δημοσίου που πρόλαβε να τσεπώσει.

«Στεγαστική αποκατάστασις» και θεσμοθέτηση ατιμωρησίας

Τέταρτο «ορόσημο»: Το 1970 οι δικτάτορες θεσμοθέτησαν τη στεγαστική αποκατάσταση «αξιωματικών διαδραματισάντων εξέχοντα ρόλον» στο πραξικόπημα. Διότι, καλοί οι μισθοί, καλά τα αξιώματα και τα ρουσφέτια, αλλά αν δεν είχες – βρε αδελφέ- ένα εγγυημένο, καλό κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου, κινδύνευες. Θα σε πετύχαινε ο αναρχο- κομμουνισμός «ασκεπή» και θα σου άνοιγε το κεφάλι...

Πέμπτο «ορόσημο»: Περίοδος εορτών ήταν, οι «εθνοσωτήρες» αποφάσισαν – ίσως εν όψει πρωτοχρονιάς - να κάνουν άλλο ένα καλό δώρο στον εαυτό τους. Καλό και ωφέλιμο στο ... διηνεκές – έτσι τουλάχιστον ήλπιζαν. Την Τετάρτη, 30 Δεκεμβρίου 1970, νομοθέτησαν τα «περί ευθύνης υπουργών». Μεταβατική διάταξη (παρ. 48) του ΝΔ 802 όριζε ότι δεν μπορούσε να ασκηθεί δίωξη εναντίον υπουργού ή υφυπουργού της δικτατορίας, παρά μόνο εάν το αποφάσιζαν οι ... συνάδελφοί του.

Για να έχουν απολύτως ήσυχο το κεφάλι τους, οι συνταγματάρχες συμπεριέλαβαν κάτι ακόμη στη ρύθμιση: «Παρέγραψαν» όλα τα εγκλήματα, «δια τα οποία δεν ησκήθη ποινική δίωξις μέχρι της ημέρας συγκλήσεως» κάποιας Βουλής, μελλοντικής.

Εάν επιτύγχανε το κατοπινό εγχείρημα της λεγόμενης «φιλελευθεροποίησης», με τον Μαρκεζίνη και τις ελεγχόμενες εκλογές, κατά πάσα βεβαιότητα θα επιβίωνε αυτή η ασυλία που πρόσφεραν στην αφεντιά τους οι συνταγματάρχες. Δυστυχώς για αυτούς, έπειτα από την εξέγερση του Πολυτεχνείου κατέστη ανέφικτη η «μετάσταση» τέτοιων χουντικών θεσμών στο κοινοβουλευτικό τοπίο.

Έκτο «ορόσημο»: Ήταν Μάιος του 1972, όταν η χούντα απάλλαξε τον ελληνοαμερικανό επιχειρηματία Τομ Πάππας από τις αντισταθμιστικές υποχρεώσεις, για έξι αγροτοβιομηχανικές μονάδες σε διάφορες περιοχές της χώρας (ΦΕΚ 1972/Α/72).

Αυτό ήταν το δεύτερο χατίρι των συνταγματαρχών προς τον Πάππας. Το πρώτο – πιθανότατα και το μεγαλύτερο – είχε γίνει τέσσερα χρόνια νωρίτερα (ΦΕΚ 1968/Α/201). Ήταν το «πράσινο φως» για τα εργοστάσια εμφιάλωσης της Coca- Cola, το οποίο είχαν αρνηθεί να «ανάψουν» οι προδικτατορικές κυβερνήσεις, θεωρώντας το συγκεκριμένο σχέδιο του επιχειρηματία άκρως ανταγωνιστικό προς την εγχώριο παραγωγή αναψυκτικών.

Ο Πάππας είχε απασχολήσει και για άλλο λόγο, εντονότατα, το ελληνικό πολιτικό σύστημα πριν από το πραξικόπημα: Η Ένωση Κέντρου και η ΕΔΑ είχαν καταγγείλει ως προνομιακούς ... μέχρι αηδίας τους όρους της επένδυσης που είχε κάνει στη Θεσσαλονίκη, με το διυλιστήριο της ESSO, το '62. Το φθινόπωρο του '64, μάλιστα, η κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου επέβαλλε στον Πάππας τροποποίηση της συγκεκριμένης σύμβασης.

Χρηματοδότησαν και την εκστρατεία του ... Νίξον!

Ο Τομ Πάππας ήταν διαπρύσιος υποστηρικτής της χούντας. Τόσο γρήγορα συντελέστηκε η μεταξύ τους οικονομική – πολιτική διαπλοκή, ώστε το 1967, στην κυβέρνηση Κόλλια , διορίστηκε υπουργός Δημόσιας Τάξης ένας προσωπάρχης του επιχειρηματία, ο Παύλος Τοτόμης. Στη συνέχεια ο Τοτόμης ανέλαβε καθήκοντα προέδρου της ΕΤΒΑ. Ο Τομ Πάππας ήταν παράλληλα υποστηρικτής και βασικός χρηματοδότης της προεκλογικής εκστρατείας του Νίξον, για τις αμερικανικές εκλογές του 1968.

«Παράλληλα»; ....Όχι ακριβώς. Κατά τα φαινόμενα ο Πάππας βρήκε τρόπο να ενώσει τις δυο μεγάλες ... συμπάθειές του, την ελληνική χούντα και το Νίξον. Με δεσμούς ... χρήματος. Κάτι πολύ ενδιαφέρον κατέθεσε στο αμερικανικό Κογκρέσο ο Έλληνας δημοσιογράφος Ηλίας Δημητρακόπουλος, που ζούσε στην Ουάσιγκτον: Ότι η χούντα ενίσχυσε το ταμείο της προεκλογικής εκστρατείας του Νίξον με 549.000 δολάρια. Μετρητά, ζεστά- ζεστά... Είχαν «ζεσταθεί» από τη συνεχή κίνηση!

Τα χρήματα αυτά τα είχε διοχετεύσει η CIA στην ΚΥΠ, με σκοπό να «αναβαθμιστεί» η δράση της ελληνικής Υπηρεσίας, να γίνει πιο αποτελεσματικό το αντικομουνιστικό της έργο, κλπ. Στη συνέχεια, κατ' εντολή Παπαδόπουλου και με μοχλό το Ρουφογάλη, γινόταν η «ανακύκλωση» και τα χρήματα όδευαν προς το Νίξον.

Έβδομο «ορόσημο»: Πέμπτη, 21 Σεπτεμβρίου 1972. Ο Παττακός έδωσε εντολή να «διατεθούν το ταχύτερον εις την κατανάλωσιν» τα κρέατα. Ποια κρέατα; Της Αργεντινής. Αυτά που «μαύριζαν», αυτά που θα «ξέμεναν». Τα γνωστά και ως «κρέατα Μπαλόπουλου». Μαζί με το «Τάμα», ίσως το πιο ... εμβληματικό σκάνδαλο της χούντας!

Ο Μιχάλης Μπαλόπουλος ήταν υφυπουργός Εμπορίου. Αυτός κι ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου, ο Ζαφείρης Παπαμιχαλόπουλος, κάθισαν στο εδώλιο για το σκάνδαλο των κρεάτων. Σκάνδαλο ... πολυεπίπεδο, με κατηγορητήριο πλούσιο!

Η σοβαρότερη κατηγορία σε βάρος των δυο, ήταν πως χρηματίζονταν «κατά συρροήν» από μεγαλέμπορους της Ροδεσίας που επεδίωκαν να αποκτήσουν μονοπωλιακά προνόμια στην εισαγωγή κρέατος. Αποτέλεσμα της συγκέντρωσης αδειών εισαγωγής σε χέρια λίγων ήταν οι ανατιμήσεις στις τιμές του κρέατος – ίσως, ακόμη, οι ευνοημένοι έμποροι να ήθελαν έτσι να καλύπτουν και τα έξοδα των δωροδοκιών...

Απαγορεύτηκε, επίσης, για κάποιο διάστημα η διάθεση ντόπιου κρέατος, ώστε να προωθηθούν στην αγορά τα προβληματικά, εκείνα της Αργεντινής. Η προαναφερθείσα εντολή του Παττακού ήταν γραπτή και αναγνώστηκε στο δικαστήριο.

Ο Μπαλόπουλος έγινε σλόγκαν και ... στα γήπεδα

Ο Μπαλόπουλος καταδικάστηκε τον Ιούνιο του '74 σε ποινή φυλάκισης 3,5 ετών, η οποία μειώθηκε σε 14 μήνες το 1976. Το σκάνδαλο των κρεάτων ήταν το μοναδικό που «έστειλε» στο εδώλιο αξιωματούχους της χούντας, προτού καταρρεύσει η χούντα. Η εξήγηση είναι η ίδια με εκείνη, για τη δημοσιοποίηση των ατασθαλιών του «Τάματος»: Ο Ιωαννίδης επιθυμούσε να καταδείξει ότι ήταν αναγκαία, από ηθικής πλευράς, η ανατροπή του Παπαδόπουλου.

Κάπως έτσι έμεινε στην ... Ιστορία το όνομα του Μπαλόπουλου, τον οποίον περιέβαλαν επίσης επίμονες φήμες για ατασθαλίες στον ΕΟΤ, όταν ήταν γραμματέας του οργανισμού.

Το σκάνδαλο των κρεάτων ενέπνευσε και τους ... φιλάθλους. Εάν κάποιος ποδοσφαιριστής δεν απέδιδε καλά, η κερκίδα τον αποκαλούσε με ευκολία «βόδι Αργεντινής» ή «κρέας του Μπαλόπουλου».

Μέσα σε αυτή τη ... θύελλα των σκανδάλων, φάνταζαν «παρωνυχίδες» ήσσονος σημασίας οι απ' ευθείας αναθέσεις – χωρίς διαγωνισμούς- έργων σε διάφορες εταιρείες. Όσο για τη «λιτή» ζωή που έκαναν οι συνταγματάρχες και οι δικοί τους άνθρωποι, θα άξιζε τον κόπο να διαβάσει κανείς τις εξιστορήσεις της Ντέλλας Ρουφογάλη, τόσο για τη δική της ντόλτσε βίτα, όσο και για τη χλιδή της διαμονής της ίδιας και της Δέσποινας Παπαδοπούλου στο Παρίσι, όταν – κάποια στιγμή- το επισκέφθηκαν οι δύο τους.

Για την συνηθισμένη εν Ελλάδι ζωή της, η Ντέλλα Ρουφογάλη έχει πει:

«Αρχίζω να ράβω την καινούρια μου γκαρνταρόμπα στους μετρ της ραπτικής για τους οποίους μέχρι τώρα έκανα επιδείξεις. Η ζωή μου έχει αλλάξει τελείως, το ίδιο και η συμπεριφορά όλων απέναντί μου. Μου φέρονται με έκδηλο σεβασμό και τα κομπλιμέντα τους είναι υπερβολικά. Αλλά μου αρέσει. Εγώ εξακολουθώ να φέρομαι φιλικά προς τους παλιούς γνωστούς και τους καινούριους, πλούσιους φιλοχουντικούς επιχειρηματίες που πληθαίνουν μέρα με τη μέρα μαζί με τα ραβασάκια για ρουσφέτια. Αισθάνομαι πως έχω υποχρέωση να εξυπηρετήσω τους πάντες. Ο Μιχάλης συνήθως δεν αρνείται. Γεύομαι τη δύναμη της εξουσίας, και με μαγεύει» (Λεωνίδας Παπάγος, «Σημειώσεις 1967-1977»).

«Χαβιάρι Περσίας και παγωμένα καβούρια Αλάσκας»

Υπήρχαν όμως και τα .. έκτακτα περιστατικά, όπως οι αρραβώνες της με το Ρουφογάλη. «Την επόμενη βδομάδα καινούρια δώρα, καινούριες ανθοδέσμες, φρέσκα ψάρια απ' όλα τα νησιά της Ελλάδας, κούτες με το καλύτερο χαβιάρι της Περσίας και παγωμένα καβούρια της Αλάσκας καταφθάνουν στο σπίτι. Δεν ξέρω τι να τα κάνω».

Για την Ιστορία: Τους αρραβώνες του ζεύγους τίμησαν προβεβλημένοι επιχειρηματίες, όπως οι Λάτσης και Κιοσέογλου. Στο γάμο τους; Το ... αδιαχώρητο. Θυμάται η Ντέλλα: «Ο Παύλος Βαρδινογιάννης, ο εφοπλιστής Θεοδωρακόπουλος με το γιο του τον Τάκη, ο Κώστας Δρακόπουλος των διυλιστηρίων, ο Νίκος Ταβουλάρης των ναυπηγείων, το ζεύγος Μποδοσάκη, ο Αγγελος Κανελλόπουλος των τσιμέντων 'Τιτάν' με τη γυναίκα του, ο Τομ Πάππας, ο Γ. Λύρας, ο Γιώργος Ταβλάριος, εφοπλιστής από τη Νέα Υόρκη με τη γυναίκα του και ο Γιάννης Λάτσης με τη μεγάλη του κόρη, αφού η γυναίκα του την ίδια μέρα πάντρευε την ανηψιά της σε άλλη εκκλησία».

Αυτή ήταν λοιπόν η ... αδιάφθορη δικτατορία! Αναμφιβόλως, η χούντα μετέφερε ... πολύ μακριά τη σκυτάλη της διαφθοράς, την οποία – για να είμαστε ακριβείς- παρέλαβε από τα προγενέστερα χρόνια.

Υπενθυμίσεις επιγραμματικές: Σκάνδαλο «Siemens» που προκάλεσε και τη ρήξη στις σχέσεις του Παπάγου με τον Μαρκεζίνη, το 1954. Άφθονα... κλέη της οκταετίας (1955- 63) Καραμανλή, από τα «βραχώδη οικόπεδα της Φιλοθέης» και τα φουσκωμένα κέρδη εργολάβων, μέχρι την ηλεκτροδότηση της «Πεσινέ» με όρους σκανδαλωδώς ευνοϊκούς. Απόφαση της Βουλής, τον Φεβρουάριο του 1965, να παραπέμψει σε ειδικό δικαστήριο τους Κ. Καραμανλή, Π. Παπαληγούρα και Ν. Μάρτη για την «Πεσινέ». Επτά εν συνόλω υπουργοί και δυο υφυπουργοί του «εθνάρχη» που αντιμετώπισαν – σε κοινοβουλευτικό επίπεδο- κατηγορίες περί βλάβης του δημοσίου συμφέροντος και περί παράνομης διάθεσης μυστικών κονδυλίων. (Προτείνει κανείς να εκλάβουμε ως απόδειξη αθωότητας το «κουκούλωμα» που – κατά τα ειωθότα- ακολούθησε; ). Εξαγορές βουλευτών στην περίοδο της αποστασίας, το 1965.

Ακόμη κι ο ελληνικός κινηματογράφος των middle 60ς κατοχύρωσε ως σήμα κατατεθέν της εποχής τα ... αρπακτικά του Μαυρογιαλούρου. Τυχαίο; Δεν νομίζουμε...

Εάν λοιπόν όλα αυτά στιγμάτισαν την εικοσαετία 1954- 1974, γιατί σήμερα τόσα στόματα πιπιλίζουν μονότονα την «καραμέλα» πως η διαφθορά και το ρουσφέτι γεννήθηκαν το ...'74 και είχαν μαμά τη Μεταπολίτευση; Ας δώσει ο καθένας την απάντηση που θεωρεί σωστή...




Από http://www.iefimerida.gr/

Εσωτερική υποτίμηση μέχρι ...θανάτου!

Τα πολλαπλά κύματα μειώσεων μισθών, παροχών και συντάξεων στην Ελλάδα με το επιχείρημα των σχεδιαστών του προγράμματος "βοήθειας", έχουν μόνο έναν στόχο: Τη βίαιη εσωτερική υποτίμηση, την εξαθλίωση και την πλήρη υποταγή του ελληνικού λαού στις «τρόϊκες» εξωτερικού-εσωτερικού.

Κάποιοι Ευρωπαίοι το λένε μάλιστα κυνικά: «Η Ελλάδα καθώς ανήκει σε μια νομισματική ένωση, χρειάζεται μια γενναία εσωτερική υποτίμηση ώστε να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητά της και το ισοζύγιο πληρωμών της μέσω του μειωμένου κόστους παραγωγής».

Στο πνεύμα αυτό κινείται και το πολυνομοσχέδιο Στουρνάρα που ψηφίστηκε οριακά μόλις χτες και ισοπεδώνει την ελληνική κοινωνία, βάζοντας ταφόπλακα σε ότι είχε απομείνει από το κοινωνικό κράτος και τα εργασιακά.

Οι συντάκτες του πολυνομοσχεδίου, προχώρησαν στην κατάρτιση και ψήφισή του, πειθαρχώντας τυφλά σε εγχώρια συμφέροντα και στην τρόϊκα των δανειστών-τοκογλύφων, η οποία δείχνει ξεκάθαρα πως αυτά που επιδιώκει είναι:

-Η παραδειγματική τιμωρία του ελληνικού λαού και η κάμψη κάθε θήλακα αντίστασης.

-Να ανοίξει δουλειές για τις ξένες πολυεθνικές, μετατρέποντας ταυτοχρόνως την Ελλάδα σε ζώνη φτηνής εργασίας.

-Να αρπάξει το δημόσιο πλούτο για ένα κομμάτι ψωμί.

-Να επιβάλει τη νέα απολυταρχία, η οποία θα έχει ως βασικούς πυλώνες της τους ισχυρούς επιχειρηματίες, τις τράπεζες και τους υποτακτικούς πολιτικούς.

Το πολυνομοσχέδιο Στουρνάρα εξυπηρετεί ακριβώς αυτές τις επιδιώξεις, γεγονός πλέον που αντιλαμβάνεται ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας, όσο αδαής κι αν είναι περί τα οικονομικά, αρκεί να απαντήσει μόνος του στα παρακάτω 25 κρίσιμα ερωτήματα:

1. Γιατί έχουμε τόσο τεράστια εμμονή στην μείωση των μισθών - και μόνο;

2. Πόσο θα βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητά μας, εφόσον ακόμα και δωρεάν να δουλεύουμε όλοι, το εργασιακό κόστος αντιπροσωπεύει στην χειρότερη περίπτωση το 8-10% της τελικής τιμής του προϊόντος;

3. Δεν είναι παράδοξο που οι ίδιοι οι εργοδότες δεν το έθεσαν ποτέ ανοιχτά -κάποιοι το έκαναν στις κρυφές συναντήσεις τους με την τρόϊκα- ως προτεραιότητά τους;

4. Γιατί η Γερμανία, Γαλλία, Σουηδία, Αμερική, Καναδάς έχουν τόσο σημαντική βιομηχανική παραγωγή, ενώ έχουν ακριβά ημερομίσθια;

5. Γιατί η Βουλγαρία με μισθούς στο 1/5 των πριν την κρίση ελληνικών και αντίστοιχα, η Αλβανία, τα Σκόπια και άλλοι γείτονες δεν έχουν γεμίσει με ξένες επενδύσεις και βιομηχανική παραγωγή, εφόσον το εργατικό κόστος είναι τόσο σημαντικό;

6. Γιατί στα πλαίσια της "εσωτερικής υποτίμησης" δεν μειώνονται και τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, που δεν αντιπροσωπεύουν μικρότερο ποσοστό στα κόστη των επιχειρήσεων από αυτό των μισθών και επί πλέον επιβαρύνουν τα μειωμένα εισοδήματα των καταναλωτών;

7. Γιατί δεν μειώνεται ο ειδικός φόρος στα καύσιμα που όλοι γνωρίζουν ότι αυτά επιβαρύνουν πολύ σημαντικά:

- την τελική τιμή των προϊόντων μας,

- την ανταγωνιστικότητα της χώρας,

- τον πληθωρισμό

- και τελικά την εσωτερική ζήτηση;

8. Γιατί ενώ με την αύξηση του ειδικού φόρου στα καύσιμα το δημόσιο χάνει από την μείωση της κατανάλωσης περί τα 500 εκατομμύρια τον χρόνο, κανείς δεν επαναφέρει τον φόρο στα προηγούμενα επίπεδα, ώστε να αυξηθούν τα έσοδα του δημοσίου και να μειωθεί το κόστος παραγωγής και διάθεσης και να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας;

9. Πώς θα έχουμε ανάπτυξη όταν η ζήτηση εξαιτίας των παραπάνω μειώνεται συνεχώς;

10. Γιατί δεν μειώνονται οι χρεώσεις στα διόδια, στα πλαίσια της αύξησης της ανταγωνιστικότητας της χώρας;

11. Ποιός δεν καταλαβαίνει ότι η μείωση του εσωτερικού τουρισμού κατά 40% φέτος, είναι αποτέλεσμα του παραπάνω κόστους;

12. Ποιός δεν καταλαβαίνει ότι πλέον είναι πολύ φθηνότερο να κάνει κανείς διακοπές στο εξωτερικό από ότι στο εσωτερικό, εξ αιτίας των παραπάνω;

13. Ποιός δεν καταλαβαίνει ότι σε μια πλήρως ανοιχτή αγορά η επιβάρυνση του εσωτερικού κόστους οδηγεί στην υποκατάσταση των εγχώριων προϊόντων με εισαγωγές;

14. Ποιός δεν γνωρίζει ότι αυτό που ζητούν οι επενδυτές για να εγκατασταθούν σε μια χώρα, είναι ένα σταθερό φορολογικό σύστημα;

15. Γιατί μετά από 3 χρόνια κρίσης δεν έχει τεθεί σε ισχύ ένα νέο, απλό και εγγυημένα μόνιμο φορολογικό σύστημα;

16. Γιατί αλλάζει κάθε χρόνο ο τρόπος φορολόγησης;

17. Γιατί ως μακροοικονομολόγος δεν μπορώ να βρω σε κανένα βιβλίο και καμία θεωρία οικονομικής ανάπτυξης και αντιμετώπισης κρίσεων, ως ενδεδειγμένη πολιτική, την δραματική αύξηση των φόρων και την ελαχιστοποίηση των κρατικών δαπανών;

18. Γιατί οι παρεμβατικοί οικονομολόγοι Κεϋνσιανοί κ.λ.π προτείνουν την αύξηση των κρατικών δαπανών σε μια περίοδο βαθειάς ύφεσης;

19. Γιατί οι αντίπαλοι στην οικονομική θεωρία μη-παρεμβατικοί οικονομολόγοι νεο-κλασικοί, μονεταριστές κ.λ.π προτείνουν την μείωση των φόρων σε μια περίοδο βαθειάς κρίσης;

20. Γιατί ο Stiglitz -νομπελίστας οικονομολόγος- λέει ότι "το χειρότερο που μπορείς να κάνεις σε μια ύφεση είναι να απολύσεις δημοσίους υπαλλήλους;"

21. Ποιός αποφασίζει και για ποιό λόγο εφαρμόζει ακριβώς την αντίθετη από την ενδεδειγμένη οικονομική πολιτική, σε περιόδους ύφεσης και κρίσης;

22. Ποιός δεν βλέπει την συνεχιζόμενη ύφεση από τα παραπάνω μέτρα σε ύψος ρεκόρ του 7% ετησίως;

23. Γιατί δεν αλλάζει η αποδεδειγμένα - πέρα από τις υποδείξεις της οικονομικής θεωρίας - αποτυχημένη πολιτική συνταγή εξαθλίωσης της χώρας και των πολιτών της;

24. Τι κάνουν επιτέλους τόσοι υπουργοί επί 3 χρόνια στην κρίση και τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα κάθε χρόνο;

25. Με βάση όλα τα παραπάνω , που έχουν τόση σχέση με την λογική όση και η ακολουθούμενη πολιτική με την διάσωση της Ελλάδας, ποιός τελικά επωφελείται από την συντήρηση της κρίσης και της ύφεσης στην χώρα μας;

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΟΝΙΜΩΣ ΣΕ ΣΤΑΣΗ ΑΝΑΜΟΝΗΣ...!!!


Είναι πλέον σαφές, μετά και τις πρόσφατες αντιδράσεις των συνδικάτων, στο πλαίσιο της ψήφισης του πολυνομοσχεδίου Στουρνάρα, ότι η κοινωνία εξακολουθεί να παραμένει σε στάση αναμονής. Μια στάση αναμονής που στα μάτια πολλών έχει ξεπεράσει πλέον όλα τα επιτρεπτά όρια.

Η κατάσταση που επικρατεί εκφράζεται και αναλύεται με διαφορετικό τρόπο, έτσι ώστε τα συμπεράσματα να τείνουν να δικαιώσουν και να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς και τα συμφέροντα του καθενός.

Η κοινωνική - στο μεγαλύτερο εύρος της - σιωπή από κάποιους μεταφράζεται σαν υποσυνείδητη αποδοχή της συλλογικής ευθύνης για το γενικό κατάντημα. Το «όλοι μαζί φέραμε την χώρα σε αυτό το τέλμα», μεταφέρει αυθαίρετα την ευθύνη της αρνητικής κατάστασης από αυτούς τους λίγους που την επέβαλαν -σαν αποτέλεσμα των συμφερόντων και των πράξεων τους- στη βάση της κοινωνίας.

Αμβλύνοντας τις ευθύνες και διαχέοντάς τες εντέχνως σε όλους (ανεξαρτήτως ποσοστού), ως «κοινή» αποτυχία, νομιμοποιούνται στη συνείδηση των πολιτών οι «λίγοι» και «ικανοί». Είναι αυτοί που παραχαράζοντας το παρελθόν τους θα εμφανίζονται μονίμως «διατεθειμένοι» να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά - δικαιολογώντας ακόμα και τις αθλιότερες των επιλογών τους.

Η «ηθικά δίκαιη» αυτοτιμωρία των πολιτών, είναι αυτή που συστηματικά προωθείται από την εκάστοτε εξουσία και τα ΜΜΕ, με σκοπό την ενοχοποίηση των μαζών. «Αφού τα κάναμε σκ@τ@ , ας τα λουστούμε».

Κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι η κοινωνική αδράνεια εξηγείται από την σφαίρα των κοινωνικοϊατρικών μελετών: Ο λαός βρίσκεται σε κατάσταση συλλογικής κατάθλιψης.

Συστηματικά από τα όργανα προπαγάνδισης των «ιδιοκτητών» των ΜΜΕ (τηλεόραση, εφημερίδες, ράδιο), υπερτονίζεται το συλλογικό αδιέξοδο και η ατομική αδυναμία να ανταπεξέλθουμε ως χώρα στην καταιγίδα των εξωτερικών απαιτήσεων. «Εμείς οι μικροί για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε θα πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι μπροστά στην θέληση των ισχυρών», είναι το κυρίαρχο μήνυμα που εκπέμπεται. Ετσι, η διαρκής προβολή της συλλογικής αδυναμίας, αφομοιώνεται υποσυνείδητα και ατομικά από τον καθένα μας.

Η κυβέρνηση σε αντιπροσωπευτικό και κυρίαρχο επίπεδο, διαρκώς «αποτυγχάνει» στους στόχους της, παρόλο τον υποτιθέμενο «αγώνα» και τις θυσίες στις οποίες υποβάλει στο λαό.

Στο κοινωνικό μέτωπο , αποσπασματικές, αδιάφορες και χωρίς στρατηγική-προοπτική απεργιακές κινητοποιήσεις, -σχεδιασμένες από το μακρύ χέρι των αφεντικών στις εργατικές ενώσεις - παρά την μεγάλη συμμετοχή του κόσμου σε αυτές, συνεισφέρουν υπόγεια σε αυτό το κλίμα απογοήτευσης.

Η συνεχής παρουσίαση και ο σχολιασμός της παραβίασης και της πτώσης των υποτιθέμενων κόκκινων γραμμών, σκοπό έχει να δείξει το ανούσιο κάθε αντίστασης. Ο λαός για ακόμα μια φορά καλείται να αποδεχθεί τα χειρότερα κι ότι πλέον «τίποτα δεν έχει νόημα και πρέπει να συμβιβαστούμε με αυτό».

Μία τρίτη ανάγνωση της κοινωνικής σιωπής είναι εκείνη, που αντικαθιστά την ελπίδα με τον φόβο αυτού που θα έρθει.
-Είναι ο φόβος της άγνωστης κατάστασης που μόνο σε ντοκιμαντέρ ιστορικού περιεχομένου έχουν γνωρίσει οι νεότεροι Ελληνες.
-Είναι αυτά που έζησαν οι παλιότεροι και κινδυνεύουμε να ζήσουμε και εμείς τώρα.
-Είναι η πείνα που διαρκώς έρχεται και τριγυρνά γύρω μας.
-Είναι το μεγάλο ξέσπασμα που διαρκώς αναμένεται και που ποτέ δεν φτάνει.
-Είναι η εμφύλια σύγκρουση (κοινωνικός αυτοματισμός) που βρίσκεται πρό των πυλών και επαναφέρει μνήμες ενός δύσκολου παρελθόντος. Ηδη, την τελευταία τριετία έχει ενδημήσει στη δημόσια ζωή ένα είδος κοινωνικού κανιβαλισμού που στόχο έχει το "διαίρει και βασίλευε". Από τη μια οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ και το Δημόσιο κι από την άλλοι οι εργαζόμενοι στον Ιδιωτικό Τομέα.

Ολα αυτά τείνουν να αποτελέσουν καταστάσεις και επιλογές αποστειρωμένες από τις αιτίες που τα γέννησαν. Παρουσιάζονται δε σαν δυσάρεστα γεγονότα προς αποφυγή. Παράλληλα, προβάλλεται πως η μόνη διέξοδος για την αποφυγή τους, είναι ο συμβιβασμός με το καθεστωτικό παιχνίδι, η υποταγή και η ατομική απομόνωση.

Κυβέρνηση και λαός οδηγούνται σε σφοδρή σύγκρουση, με ...διαιτητές την τρόϊκα και τα ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα...

Ποτέ στη μεταπολιτευτική περίοδο της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν
υπήρχε αυτό το κλίμα ασφυξίας και απειλής για τη χώρα και το λαό της,
που υπάρχει το τελευταίο διάστημα εντός και εκτός Κοινοβουλίου...

Πέραν των "αυτονόητων" ασφυκτικών πιέσεων που ασκεί στη χώρα,

στους "κυβερνήτες"  της  -και ως εκ τούτου- και στην κοινωνία ο εξωτερικός
παράγοντας των δανειστών, μέσω της γνωστής τρόϊκας, έχει διαμορφωθεί και
στο εσωτερικό της ένα ισχυρό εξωθεσμικό "λόμπυ". Το οποίο, επιχειρεί πάση
θυσία να ανατρέψει βίαια και προς όφελός του το σύνολο των κατακτήσεων
του λαού εδώ και δεκαετίες... 

Προσπαθεί, δηλαδή, «με νύχια και με δόντια» να βάλει σε νέα βάση το σύνολο
όχι μόνο των δικών του σχέσεων, αλλά και των σχέσεων του ίδιου του κράτους 
με τους πολίτες, τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους ασφαλισμένους κ.λ.π... 

Και το κάνει τόσο ωμά και ξεδιάντροπα, που δείχνει να είναι
«κράτος εν κράτει», συναγωνιζόμενο σε μεθόδους, σκληρότητα, λαϊκισμό
και φασιστική συμπεριφορά τα Τάγματα Ασφαλείας, τους "Χ"ίτες και τις
οργανώσεις Μ.Α.Υ της Κατοχής...

Μια πτυχή του σημερινού φασισμού αποτελεί και το γεγονός ότι ζητείται πλέον 
εκβιαστικά από τους "κυβερνητικούς" βουλευτές να ψηφίσουν μαζί
με τα όποια "αναγκαία" διαρθρωτικά  μέτρα και τα εκατοντάδες ρουσφέτια
των ντόπιων «δοσίλογων της νέας κατοχής», τα οποία Στουρνάρας  και Σία
τα  βάφτισαν «προαπαιτούμενα»... 

Είναι τα ίδια συμφέροντα (πρόσωπα, εταιρείες κ.λ.π.) που μονοπωλούσαν επί
χρόνια τις πάσης φύσεως κρατικές προμήθειες και τα δημόσια έργα, για την
υλοποίηση-εξυπηρέτηση των οποίων το Κράτος δανειζόταν συνεχώς, ενώ τώρα
 τα δάνεια αυτά ζητάει να τα αποπληρώσει απευθείας ο λαός... 

Διακινδυνεύουν δε για χάρη των ρουσφετιών των αδίστακτων εγχώριων
νταβατζήδων, να βάλουν σε περαιτέρω περιπέτειες τη χώρα και τον 
ήδη εξαθλιωμένο λαό της.... 

Μιλάμε για διπλό εκ-βιασμό της ελεύθερης βούλησης των βουλευτών
και κατάφωρης παραβίασης του Συντάγματος....

Στο πολυνομοσχέδιο Στουρνάρα, που θα δέσει το λαό χειροπόδαρα (μέσα από

500 σελίδες), δεν περιλαμβάνονται αποκλειστικά οι διαρθρωτικές

-δημοσιονομικές δεσμεύσεις της χώρας έναντι των δανειστών  της, αλλά
και δεκάδες "φωτογραφικές" διατάξεις που εξυπηρετούν τις συγκεκριμένες
ομάδες των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών -προνομιακών συνομιλητών της
τρόϊκας- που ουδόλως σχετίζονται  με τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας.... 

Οι συγκεκριμένοι «δοσίλογοι της νέας κατοχής», χρησιμοποιώντας 

ακόμα και την ίδια την τρόϊκα (όπως έκαναν οι γερμανόφιλοι - ιταλόφιλοι 
στην Κατοχή), απαίτησαν τη νομοθέτηση των ρουσφετιών τους εδώ και τώρα, 
γιατί ξέρουν  πλέον πολύ καλά ότι δεν πρόκειται να υπάρξει στο μέλλον 

αντίστοιχη "ευκαιρία". Δεν θα το επιτρέψει ο λαός, ο οποίος από την ερχόμενη
 Τετάρτη θα έχει να επιλέξει ανάμεσα στην πλήρη εξαθλίωσή του και την εξέγερση...

Τα θέλουν λοιπόν όλα, «εδώ και τώρα», διακινδυνεύοντας με αυτόν τον τρόπο 

να μην ψηφιστούν ούτε τα άλλα μέτρα που υποτίθεται ότι θα διευκολύνουν 
τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας...

Αυτό είναι και το σκληρό δίλημμα που τίθεται πλέον για τους βουλευτές,

 καθώς το ζητούμενο δεν είναι να σωθούν μόνο η χώρα και οι 

διαχρονικοί νταβατζήδες, αλλά και οι πολίτες αυτής της χώρας....

Θα υποκύψουν όλοι οι βουλευτές σε αυτόν τον διπλό εκβιασμό;

Οι «δοσίλογοι της νέας κατοχής» θέλουν να τινάξουν τη μπάγκα στον αέρα!

Η πιο μεγάλη μάχη έρχεται την ερχόμενη βδομάδα...




H εμμονή των καρεκλοκένταυρων υποτακτικών της τρόϊκας και των εξωκοινοβουλευτικών ουραγκοτάγκων-κυβερνητικών αξιωματούχων, που υπηρετούν με συνέπεια και σε βάρος του χειμαζόμενου λαού τα εγχώρια αφεντικά-μαυραγορίτες, δεν έχει τέλος…. 

Επαναφέρουν χωρίς τσίπα τη ρύθμιση για τα Ταμεία που καταψηφίστηκε την περασμένη Δευτέρα στη Βουλή, καταλύοντας κάθε έννοια δημοκρατικής νομιμότητας στη χώρα, αφού βάσει του κανονισμού της Βουλής καταψηφισθείσα πρόταση νόμου δεν μπορεί να επανέλθει προς ψήφιση παρά μόνο μετά την πάροδο έξι μηνών... 

Αγνοούν  έτσι την εκπεφρασμένη βούληση της πλειοψηφίας της Βουλής και θέλουν να εντάξουν με το ζόρι τα υγιή Ταμεία -που δεν έχουν πάρει ούτε ένα ευρώ από το Δημόσιο και τον κρατικό προϋπολογισμό και δεν χρωστάνε ούτε ένα ευρώ στα νοσοκομεία-  στον Καιάδα του ΕΟΠΥΥ!...

Αφού πρώτα λεηλάτησαν τα αποθεματικά τους με τους νόμους Πετραλιά, Κουτρουμάνη και Λοβέρδου και αφού τα "κούρεψαν" κι άλλο και μάλιστα με την "ψιλή" μέσω του PSI, τώρα θέλουν να τινάξουν τη μπάγκα στον αέρα!...

Θέλουν να υφαρπάξουν τους πόρους τους και ότι άλλο έχει απομείνει, για να ξεπληρώσουν τους "φαρμακοτρίφτες" φίλους τους, που τους επιχορηγούσαν τις προεκλογικές εκστρατείες εδώ και πάρα πολλά χρόνια...

Χρησιμοποιούν δε τις γνωστές τακτικές εκβιασμού στους βουλευτές της κυβέρνησης που είπαν «όχι» , πιέζοντάς τους στη λογική ότι εάν δεν ψηφίσουν τα μέτρα,  για χάρη των συγκεκριμένων ταμείων, θα δημιουργήσουν τάχα κρίση στη σχέση με την ευρωζώνη και άλλα τέτοια εκβιαστικά φλιναφλήματα...

Ο "αλεξιπτωτιστής" Στουρνάρας και η κυβέρνηση των υποτακτικών, ως καλοί υπάλληλοι του Αλαφούζου και των εγχώριων συνεταίρων των τροϊκανών και των άλλων αεριτζήδων-μεσιτών, τα έχουν κανονίσει όλα…

 Τη ρύθμιση την έχουν εντάξει πια στο πολυνομοσχέδιο των prior actions (προαπαιτούμενες ενέργειες, οι οποίες περιγράφονται στο μνημόνιο για την αποδέσμευση της δόσης του Ιουλίου), στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και τα εργασιακά… 

Οι «δοσίλογοι της νέας κατοχής» το έχουν στήσει καλά το παιχνίδι. Θα τους βγει; Θα τους αφήσουμε να τους βγει;...

Ξαφνικά στον ΕΟΠΥΥ και τα ταμεία των εργαζόμενων στα ΜΜΕ.

Απεργία διαρκείας σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, από τις 6 το πρωί.

Η μνημονιακή επίθεση εναντίον εργαζομένων στα ΜΜΕ
 είναι σαρωτική. Και η επιβολή της μπότας λογοκρισίας
και καταπάτησης της ελευθεροτυπίας και της ελεύθερης
ενημέρωσης είναι μόνο η μια πλευρά.
Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ βρίσκονται στο στόχαστρο,
όπως και το ασφαλιστικό τους. Η πανικοβλημένη 
συγκυβέρνηση έβαλε στο μάτι τα αποθεματικά του 
ΕΤΑΠ ΜΜΕ. Όσα αποθεματικά απέμειναν μετά το
σαρωτικό "κούρεμα" τους.
Εν κρυπτώ ο εκτελών τα "συμβόλαια" της τρόϊκας και
των εγχώριων συμφερόντων, υπουργός Οικονομικών
Γ. Στουρνάρας, προώθησε νύχτα στη Βουλή νομοθετική
 διάταξη με την οποία εντάσσονται στον ΕΟΠΠΥ όλα 
τα ασφαλιστικά ταμεία πρόνοιας του ΕΤΑΠ ΜΜΕ
(συντακτών-υπαλλήλων περιοδικού Τύπου, εφημεριδοπώλες,
 τεχνικοί Τύπου, κ.λ.π.). Πέραν δηλαδή του ΕΔΟΕΑΠ που
μένει (προς το παρόν) εκτός για να καταρρεύσει μόνος του
 σε δυο-τρία χρόνια!
Η κατάρρευση του θα είναι βέβαιη, αφού η ένταξη στον
ΕΟΠΥΥ συνοδεύεται από την υφαρπαγή του μεγαλύτερου
 ποσοστού του αγγελιοσήμου! Μάλιστα η συγκυβέρνηση
βάζει τα ταμεία στον ΕΟΠΥΥ για να μπορέσει να υφαρπάξει
τα έσοδα από το αγγελιόσημο, το οποίο σύμφωνα με τους
 τροϊκανούς και τους εγχώριους φίλους τους είναι "πόρος
υπέρ τρίτων" -άσχετα αν για τους ελληνικούς νόμους είναι
 "οιονεί εργοδοτική εισφορά".
Στον ΕΔΟΕΑΠ της συντριπτικής πλειονότητας των συντακτών-
διοικητικών υπαλλήλων των εφημερίδων και των καναλιών, 
θα μείνει μικρό ποσοστό του αγγελιοσήμου (κι έτσι εντός δυο
ετών μετά και το κούρεμα, μετά και τους ύποπτους χειρισμούς
 στα αποθεματικά) θα καταρρεύσει με πάταγο. 

Αυτό θα έρθει να «κλειδώσει» με τις αιματηρές περικοπές
 και την εκδίωξη μεγάλης μερίδας ασφαλισμένων που δεν
θα έχει μισθό και θα εργάζεται δημοσιογραφικά με
μπλοκάκι (ήδη ξεκίνησε αυτή η απαράδεκτη διαδικασία).
Τους yes my troika πολιτικούς της συγκυβέρνησης, το
μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να εμφανίσουν στα χαρτιά
 "έσοδα" για τον ΕΟΠΥΥ. Και βρήκαν πρόχειρο το
αγγελιόσημο. Το οποίο ούτε θα εφαρμοστεί στο Διαδίκτυο,
 ούτε θα μειωθεί. Θα κλαπεί απευθείας από τα ασφαλιστικά
ταμεία των εργαζομένων στα ΜΜΕ. Η εξαίρεση του ΕΔΟΕΑΠ
 από αυτή την υφαρπαγή είναι εκ του πονηρού, όσο κι αν
βολεύει ορισμένους δημοσιογράφους ή εκδότες. Σύντομα
 θα έρθει και η σειρά του... 

Οι εργαζόμενοι 

Γενική απεργία στα ΜΜΕ για την κατάσχεση 

των ταμείων

-Γενική απεργία την Τετάρτη, 31 Οκτωβρίου τις 6 το 
πρωί σε όλα τα ΜΜΕ για τα ασφαλιστικά και εργασιακά 
δικαιώματα των εργαζομένων στον Τύπο.
-Να αποσυρθεί η τροπολογία Στουρνάρα.
-Απεργιακή συγκέντρωση αύριο Τετάρτη, 31 Οκτωβρίου
 στις 10 το πρωί στα Γραφεία της ΕΣΗΕΑ και πορεία στη 
Βουλή.

Σήμερα, Τρίτη, 30 Οκτωβρίου 2012 στις 8 το βράδυ ο
υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας κατέθεσε
αιφνιδίως τροπολογία, με την οποία οι κλάδοι Υγείας του
 Ενιαίου Ταμείου Ασφάλισης Προσωπικού Μέσων Μαζικής
Ενημέρωσης (ΕΤΑΠ ΜΜΕ) εντάσσονται βιαίως στον Εθνικό
 Οργανισμό Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) μαζί με
 την περιουσία τους. Είναι φανερό ότι σε συνδυασμό και
 με την εν μέρει ή ολική επικείμενη κατάργηση, όπως
προβλέπεται στο Μνημόνιο, του Αγγελιοσήμου, η ίδια
τύχη περιμένει και τον ΕΔΟΕΑΠ.

Η κίνηση αυτή θεωρείται Casus Belli από τους
εργαζόμενους των ΜΜΕ. Είναι μια κίνηση εχθρική
 για τον Τύπο, κατάσχει τους πόρους των Ταμείων
μας και πλήττει άμεσα τα ασφαλιστικά και εργασιακά
δικαιώματα όλων των εργαζομένων στα ΜΜΕ.κηρύσσουν
24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες από αύριο 
Τετάρτη 31/10/2012 
και ώρα 6 π.μ. σε όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης,
 ζητώντας:

Να αποσυρθεί άμεσα η τροπολογία Στουρνάρα.
Να επιστραφούν όλα τα κλεμμένα αποθεματικά των
Ταμείων μας με το PSI .
Να υπογραφούν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
Να επανέλθει σε ισχύ ο ν. 1876/90 για τις ελεύθερες 
συλλογικές διαπραγματεύσεις.
Να σταματήσουν τώρα οι απολύσεις και να γίνουν σεβαστά
 όλα τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων στα ΜΜΕ
που καθημερινά καταπατούνται με τον πιο άγριο τρόπο
από την εργοδοσία και
Να καταργηθούν όλοι οι αντεργατικοί και αντιασφαλιστικοί
 νόμοι των Μνημονίων.

ΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΤΩΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΩΝ ΚΑΙ
ΤΩΝ ΕΝΩΣΕΩΝ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΝΩΣΕΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ
 ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑΣ - ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ
 ΜΜΕ

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ 
ΕΝΩΣΕΩΝ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ ΚΑΙ ΤΑ ΜΜΕ

Στην μπόχα του ΕΟΠΥΥ...

-Πρώτα οι δικηγόροι, γιατροί, μηχανικοί, φαρμακοποιοί, τραπεζικοί...
-Σε λίστα αναμονής τα δημοσιογραφικά ταμεία...


Αδυνατώντας να ελέγξει τις δαπάνες και τα κυκλώματα που δρουν ανεξέλεγκτα στο χώρο της Υγείας, εντός και εκτός των Ταμείων, ο υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης, ακολουθώντας πλέον την πεπατημένη των Λοβέρδου και Κουτρουμάνη,  προωθεί τροπολογία  για την ένταξη των υγιών ταμείων στον ΕΟΠΥΥ.

Όπως προκύπτει από τροπολογία στη Βουλή, στον "άρρωστο" ΕΟΠΥΥ ενοποιούνται με συνοπτικές διαδικασίες από την 1η Νοεμβρίου, ο Κλάδος Υγείας του Ενιαίου Ταμείου Ανεξάρτητα Απασχολούμενων (ΕΤΑΑ)*, καθώς και οι Τομείς Ασθένειας Προσωπικού ΕΤΒΑ, Προσωπικού Εμπορικής Τραπέζης της Ελλάδος και Ασθένειας. Το Ταμείο Προσωπικού Τραπεζών Πίστεως, Γενικής και American Express του Κλάδου Υγείας του Ταμείου Ασφάλισης Υπαλλήλων Τραπεζών και Επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας (ΤΑΥΤΕΚΩ).

Μαζί με αυτούς ήθελε ο κ. Βρούτσης και τα εναπομείναντα αποθεματικά των δημοσιογράφων.
Έτσι, ο πρόεδρος του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ Κ.Τσουπαρόπουλος και η πρόεδρος του ΕΔΟΕΑΠ Ελ. Σπανοπούλου, ο καθένας για τους δικούς του ξεχωριστούς λόγους (ο Τσουπαρόπουλος για να το "παίξει καλό παιδί" στην κυβέρνηση και να κρατήσει τη θεσούλα του στο ΕΤΑΠ-ΜΜΕ και η Σπανοπούλου για να κουκουλώσει  την υπόθεση του "σπασίματος" των "κουρεμένων" ομολόγων της Τράπεζας της Ελλάδος, που διερευνάται από τον ανακριτή), ανέλαβαν συνεταιρικά τη "δύσκολη δουλειά", ερήμην του σώματος των δημοσιογράφων και των άλλων εργαζόμενων στον Τύπο.
Να ξεκαθαρίσουμε, ότι το μυστήριο της μυστικής συνάντησης των «ΔΥΟ» με τον υφυπουργό Υγείας κ. Σαλμά, δεν είναι καθόλου μυστήριο. Πρώτον, αυτός δεν έχει την αρμοδιότητα για τα Ταμεία και δεύτερον δεν τους κάλεσε εκείνος στο γραφείο του! Ούτε βέβαια τους τηλεφώνησε εκείνος, όπως εξομολογήθηκε σε συναδέλφους που καλύπτουν  το ρεπορτάζ του συγκεκριμένου υπουργείου.
Το ραντεβού κλείστηκε από άλλον για την Σπανοπούλου, η οποία το ξέρει πολύ καλά και να αφήσει τα παραμύθια. Είναι τόσο βέβαιο αυτό, όσο και ότι ....η Ζαβέρδα είναι στην Αιτωλοακαρνανία!
Πλην όμως, έγιναν "τσακωτοί" και το σχέδιο ΕΟΠΥΥ-ησης των δημοσιογραφικών ταμείων πάει για ...αργότερα.
Έτσι, το πράγμα γίνεται ακόμη χειρότερο αφού τα ταμεία μας μπαίνουν σε λίστα αναμονής, προκειμένου να λειτουργήσει καλύτερα η σαλαμοποίηση, να στοχοποιηθούν οι δημοσιογράφοι και να υποκύψουν πιο εύκολα  αφού ήδη:

-Υπάρχει πρόβλεψη στο μνημόνιο
-Μας έχουν χώσει κανονικά στο ΗΔΙΚΑ που « φακελώνει» ταμεία ασφαλισμένους και
συνταξιούχους
Και  το πρόβλημα υπάρχει όχι μόνο για τον  ΕΔΟΕΑΠ, αλλά και για τους κλάδους υγείας των ταμείων που έχουν ενοποιηθεί -διοικητικά προς το παρόν- στο ΕΤΑΠ-ΜΜΕ. Δηλαδή, το ίδιο ισχύει και για το πρώην ΤΑΙΣΥΤ ( συντάκτες, υπάλληλοι, ιδιοκτήτες περιοδικού τύπου) και το ΤΑΤΑ (τυπογράφοι) εφημεριδοπώλες, προσωπικό πρακτορείων κλπ.
Το παραδέχθηκε, άλλωστε, στην τελευταία συνάντησή του στην ΠΟΕΣΥ με τους προέδρους, αλλά και στην ΕΣΗΕΑ ο πρόεδρος του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ, που βέβαια ξέρει να φυλάγεται και δεν τόλμησε να πει οτι ο Σαλμάς ζήτησε να τους δει.

Μέχρι να ολοκληρωθεί το σχέδιο, οι επικίνδυνες διοικήσεις των δυο ταμείων των εργαζόμενων στον Τύπο θα φροντίσουν να διαμορφώσουν το κατάλληλο κλίμα, ώστε η ΕΟΠΥΥ-ηση να έρθει  σαν ώριμο φρούτο. Άλλωστε , όπως φαίνεται, μέρος η ολόκληρο το ποσό από το αγγελιόσημο θα το
 «τρώει» ο κρατικός προυπολογισμός.

Όμως, ειδικά σε ό,τι αφορά τον ΕΔΟΕΑΠ, που είναι οργασμός ΙΔΙΩΤΙΚΟΎ ΔΙΚΑΙΟΥ και λειτουργεί ως αλληλοβοηθητικό ταμείο, τον πρώτο λόγο πρέπει να έχουν βάσει του καταστατικού του τα μέλη-μέτοχοί του και ως εκ τούτου οι εκλογές για την αντικατάσταση της Σπανοπούλου θα έπρεπε να έχουν γίνει ...χτες! Αυτή είναι και η απόφαση της γενικής συνέλευσης του περασμένου Ιουνίου.

Βάσει της φύσης του ΕΔΟΕΑΠ (ΝΠΙΔ) και του καταστατικού του (έχει μέλη-μετόχους), ο Οργανισμός αυτός περίθαλψης και επικούρησης των δημοσιογράφων, για να μπει στον ΕΟΠΥΥ, θα πρέπει αυτό να το αποφασίσουν τα μέλη-μέτοχοί του. Και  αυτοί ΔΕΝ ΘΑ ΠΟΎΝ ΠΟΤΈ "ΝΑΙ".
Στη συνέχεια, το Ταμείο θα πρέπει να σπάσει στα δύο, για να φτιαχτούν ένας πυλώνας για την επικούρηση κι ένας άλλος πυλώνας για την περίθαλψη (αυτά ακριβώς δεν είναι που παπαγαλίζει το τελευταίο διάστημα η Σπανοπούλου στα μέσα των εκδοτών που πρωτοστατούν στην  διάλυση των δημοσιογραφικών ταμείων, μαζί με τους διαφημιστές;)

Τα αγκάθια

Για να προχωρήσει όμως, το ανοσιούργημα της ωραίας Ελένης και  να γίνει οτιδήποτε στον ΕΔΟΕΑΠ, θα πρέπει:

***Είτε να αποφασίσουν τα μέλη-μετοχοί του να διαλυθεί το Ταμείο και να ζητηθεί η απόδοση της υπάρχουσας περιουσίας, μαζί με τις απώλειες, και στη συνέχεια να επιλέξουν έναν άλλο φορέα περίθαλψης - δηλαδή, κάποιον από τους υπάρχοντες φορείς (ΙΚΑ, ΟΑΕΕ κ.λ.π.)  του ΕΟΠΥΥ....
***Είτε ο ΕΔΟΕΑΠ να συγχωνευτεί με το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ, για να πάνε έτσι μαζί "πεσκέσι" στον κουβά του ΕΟΠΥΥ....
Μήπως αυτό δεν είναι το σενάριο που επεξεργάζονταν κρυφά από την περασμένη Ανοιξη Τσουπαρόπουλος και Σπανοπούλου, με τις ευλογίες του ανεκδιήγητου Τρίμη.


Τί λέει το ρεπορτάζ για τα άλλα Ταμεία των γιατρών, των μηχανικών, των δικηγόρων και των τραπεζικών... 

 Οι κινήσεις του Γ. Βρούτση έχουν προκαλέσει τις σθεναρές αντιδράσεις ΌΛΩΝ των θιγόμενων, καθώς στόχος της κυβέρνησης σε αυτή τη φάση είναι η σωτηρία του ΕΟΠΥΥ και η πρόσβαση στα υψηλά και "καθαρά" αποθεματικά του ΕΤΑΑ-ΤΣΜΕΔΕ.
Μέσα σ΄αυτά περιλαμβάνονται εκτός από κινητά και  τα ακίνητα- φιλέτα (ξενοδοχεία, οικόπεδα, κεντρικά κτίρια στην Ομόνοια, στο Σύνταγμα , την Θεσσαλονίκη κ.α).
 Έτσι, το υπουργείο Εργασίας θα θέσει υπό τη σκέπη ενός άρρωστου Ταμείου, άλλο ένα υγιές Ταμείο και μια τράπεζα, την Attica Bank και την αμύθητη περιουσία του, η οποία σήμερα μπορεί να μην πιάνει τιμή αλλά έχει τεράστια αξία.

Με αυτό τον τρόπο, ο Βρούτσης επιχειρεί να εξασφαλίσει τη διαρκή χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ, ο οποίος έχει αρνητικές χρηματορροές και ζημιές, ενώ ταυτόχρονα θα αδυνατίσει τη θέση του ΕΤΑΑ-ΤΣΜΕΔΕ και θα επηρρεάσει αρνητικά και την τράπεζα που εξυπηρετεί κατά βάσει τους ασφαλισμένους αυτών των ταμείων, προσφέροντας ανάσες ρευστότητας σε κρίσιμους κλάδους της οικονομίας που έχουν πληγεί βάναυσα από την κρίση.

Ποιοί εντάσσονται

Η ένταξη, που αφορά όλους τους εν ενεργεία ασφαλισμένους των Ταμείων αυτών, τους συνταξιούχους και τα προστατευόμενα μέλη των οικογενειών τους, γίνεται με τροπολογία του υπουργού Εργασίας Γιάννη Βρούτση, στο σχέδιο νόμου, που συζητείται στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής και αφορά την κύρωση Πράξων Νομοθετικού Περιεχομένου για επείγοντα μέτρα εφαρμογής του μεσοπρόθεσμου προγράμματος.

*Υπενθυμίζεται ότι ο κλάδος Υγείας του ΕΤΑΑ, στον οποίο ασφαλίζονται γιατροί, δικηγόροι και μηχανικοί, επρόκειτο με βάση το νόμο 4075/12 να ενταχθεί στον ΕΟΠΥΥ από τον περασμένο Ιούνιο, αλλά είχε εξαιρεθεί προσωρινά με απόφαση του τότε  υπουργού Εργασίας και σήμερα υπουργού Δικαιοσύνης Αντώνη Ρουπακιώτη.

Casus belli η ένταξη στον ΕΟΠΥΥ για τα σωματεία των δημοσιογράφων

ΑΙΤΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΑ

 ΤΑΜΕΙΑ

Οι αποκαλύψεις στις αρχές της εβδομάδας των άθλιων σχεδίων
 που εξυφαίνονται και προωθούνται εν κρυπτώ και αφορούν την ένταξη των
 δημοσιογραφικών ταμείων ΕΤΑΠ-ΜΜΕ και ΕΔΟΕΑΠ στον ΕΟΠΥΥ, προκαλούν
 την έντονη αντίδραση του δημοσιογραφικού σώματος.

Το κορυφαίο συνδικαλιστικό όργανο των δημοσιογράφων της Αθήνας, η ΕΣΗΕΑ, 
με μια ιδιαίτερα σκληρή ανακοίνωσή του, προειδοποιεί την κυβέρνηση και 
τους ...αφανείς συνεργάτες της, να μην διανοηθούν να προχωρήσουν  στην 
εφαρμογή αυτών των σχεδίων, διότι θα βρουν απέναντί τους σύσσωμο τον 
δημοσιογραφικό κόσμο. 

Ταυτόχρονα, απαντά με πλήρη τεκμηρίωση, στις απεγνωσμένες προσπάθειες
 που καταβάλει το τελευταίο διάστημα η διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ, αφενός να 
αλλοιώσει το περιεχόμενο και τις αποφάσεις της γενικής συνέλευσης των 
μελών-μετόχων του Ταμείου (του περασμένου Ιουνίου) και αφετέρου να μην
 υλοποιήσει -με διάφορα προσχήματα- την απόφασή της για άμεση προσφυγή στις
κάλπες, για την ανάδειξη νέας διοίκησης.

Ολόκληρη η ανακοίνωση-καταπέλτης του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ, 
έχει ως εξής:

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ προειδοποιεί την κυβέρνηση

να μην διανοηθεί να εντάξει το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ και τον ΕΔΟΕΑΠ στον

 ΕΟΠΥΥ, εφαρμόζοντας μια ανερμάτιστη πολιτική με μοναδικό

στόχο την ολοκληρωτική αφαίμαξη των αποθεματικών τους,

προκειμένου να κλείσουν οι «τρύπες» στο ασφαλιστικό σύστημα,

 που έχουν προκαλέσει οι πολιτικές των μνημονίων.

Η προσπάθεια κατάλυσης της αυτοδιαχείρισης των ασφαλιστικών

 μας φορέων εντάσσεται στην ευρύτερη επίθεση κατά των

εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των Ελλήνων

εργαζομένων.

Η «πρόταση» για ένταξη του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ και του ΕΔΟΕΑΠ στον

ΕΟΠΥΥ είναι συνέχεια της καταλήστευσης των αποθεματικών

τους από την κυβέρνηση και την ΤτΕ με τη μορφή του

«κουρέματος».

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ σε καμία περίπτωση δεν

συζητάει και δεν διαπραγματεύεται την αυτονομία, την ανεξαρτησία,

 το αυτοδιοίκητο του ΕΔΟΕΑΠ και των πόρων του και τα

 Ασφαλιστικά Ταμεία των εργαζομένων στην ενημέρωση,

που χτίσαμε με αγώνες και με δικά μας λεφτά.

Η όποια άλλη θέση απ’ όπου κι αν προέρχεται, έστω και σαν

απλή σκέψη για τα δημοσιογραφικά Ταμεία και την ασφάλισή

 μας, που είναι το στοιχειώδες στην ανεξαρτησία της

δημοσιογραφικής λειτουργίας, αποτελεί casus belli.

Πέραν, όμως, των ευθυνών αυτών, ευθύνες βαραίνουν και τη

Διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ, η οποία αποδοκιμάστηκε στην πρόσφατη

 Γενική Συνέλευση. Καλούμε τη Διοίκηση του Οργανισμού να

συμμορφωθεί άμεσα με τις αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης.

Οι καταστροφικές συνέπειες, μετά το «κούρεμα» των

αποθεματικών που κατατέθηκαν, αποτυπώνονται ανάγλυφα

στις επιστολές της ΤτΕ προς τον ΕΔΟΕΑΠ και την ΕΣΗΕΑ.

1. Τα 115.312.441,47 ευρώ, που αντιπροσώπευαν την 

ονομαστική αξία της κατάθεσης του ΕΔΟΕΑΠ, την οποία η ΤτΕ

 είχε επενδύσει σε ομόλογα μετά το «κούρεμα», όπως αναφέρεται, 

μειώθηκαν σε ομόλογα ονομαστικής αξίας 59.097.624,42 ευρώ, 

ενώ η πραγματική τους αξία ήταν 36.112.417,49 ευρώ.

Ήδη, ο ΕΔΟΕΑΠ έχει καταθέσει, όπως μας γνωστοποίησε, αγωγή

αποζημίωσης κατά του Ελληνικού Δημοσίου υπέρ της οποίας

αγωγής η ΕΣΗΕΑ όπως εδώ και μήνες είχε αποφασίσει και

ανακοινώσει, έχει δώσει εντολή να ασκηθεί πρόσθετη παρέμβαση.

Αυτό, όμως, και το γνωρίζει καλά η Διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ, αλλά

δεν αρκεί.

Εκείνο που στην αγωγή του δεν αναφέρεται είναι η αναζήτηση

-απόδοση ευθυνών για τον όλο χειρισμό σε κάθε υπεύθυνο

(και ιδίως μεταξύ αυτών της ΤτΕ), καθώς και η αξίωση-απαίτηση

αποζημίωσης έναντι παντός υπευθύνου, ώστε να επιστραφούν τα

κεφάλαια του ΕΔΟΕΑΠ ιδιαίτερα αυτά που κατατέθηκαν στην

Τράπεζα της Ελλάδος και οι αποδόσεις τους.

Περιλαμβάνεται και στο ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης του

ΕΔΟΕΑΠ, άλλα και πάλι η Διοίκηση του Οργανισμού οφείλει να

προβεί στις απαραίτητες ενέργειες.

Το επισημαίνει, άλλωστε, και το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ και στην επιστολή

που απέστειλε από τις 23/7/2012 στον οικονομικό

Εισαγγελέα κ. Πεπόνη.

2. Μετά το «κούρεμα» των ομολόγων, που κατείχε η ΤτΕ 

και ενώ ήταν γνωστή η μεγάλη πτώση της αξίας τους, 

ο ΕΔΟΕΑΠ, προέβη σε διαδοχικές απολήψεις 25.000.000 

ευρώ συνολικώς για τη ρευστοποίηση των οποίων απαιτήθηκε 

πολύ μεγαλύτερος αριθμός ομολόγων, λόγω ακριβώς της 

πτώσης της αξίας αυτών. Ο ΕΔΟΕΑΠ ισχυρίζεται με συνέντευξη

 της Προέδρου του ότι το ίδιο έπραξε και η Διοίκηση 

του ΕΤΑΠ–ΜΜΕ.
Αυτό, όμως, δεν αναιρεί την αναφορά στην επιστολή 

της ΤτΕ, ότι οι απολήψεις του ΕΔΟΕΑΠ δεν χρησιμοποιήθηκαν

 για τη κάλυψη παγίων και τακτικών αναγκών, αλλά 

«κατευθύνθηκαν σε λογαριασμό ταμειακής διαχείρισης

 του ΕΔΟΕΑΠ που διέθετε σε πιστωτικό ίδρυμα», δηλαδή,

 κατατέθηκαν σε ιδιωτική τράπεζα. Ούτε δίδεται εξήγηση

 για την απώλεια και τις όποιες ευθύνες, όπου κι αν υπάρχουν.

3. Η Διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ προσπαθεί, επίσης, χωρίς επιτυχία να

διαψεύσει ότι αποφάσισε αύξηση κατά 50% της εισφοράς

(από 3% σε 6%) για τους εργαζόμενους-που δεν εγκρίθηκε,

τελικά, από την Γενική Συνέλευση- και ότι σχεδιάζει την ένταξη

 του ΕΔΟΕΑΠ στον ΕΟΠΥΥ, ενώ κάνει, ερήμην των Ενώσεων,

διαπραγματεύσεις με το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ για την ένταξη ακόμη

20.000 ετεροεπαγελματιών στον Οργανισμό!!! Τα ίδια προσπάθησε

 να ισχυρισθεί και στην τελευταία συνάντηση με συνταξιούχους.

 Αυτοδιαψεύδεται όμως…

Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ οφείλει να επισημάνει:

Α) το 8ο θέμα της ημερησίας διάταξης της Γενικής Συνέλευσης

 του Ιουνίου του ΕΔΟΕΑΠ, όριζε:

«αύξηση εισφοράς από 3% σε 6% των εν ενεργεία μελών του

 Οργανισμού». Είναι δε γνωστό ότι τα θέματα της ημερησίας

διάταξης της Γ.Σ. αποφασίζονται από το Διοικητικό Συμβούλιο».

Β) Στις 26.4.2012 στη διάρκεια συνέντευξης τύπου, ο Διευθύνων

 Σύμβουλος της ΗΒΙΚΑ (της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης

κοινωνικής ασφάλισης) αναφέρει ότι ο ΕΔΟΕΑΠ ζήτησε να

ενταχθεί στο συγκεκριμένο σύστημα.

Γ) Σε συνέντευξή της η Πρόεδρος του ΕΔΟΕΑΠ την Κυριακή

8.7.2012 στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» δηλώνει: «επείγει

ο διαχωρισμός του κλάδου της υγείας από αυτόν της σύνταξης,

 ένα ΕΤΑΠ–ΜΜΕ για τις συντάξεις κι ένας ΕΔΟΕΑΠ–ΜΜΕ για την

 περίθαλψη».

-Μήπως όμως αυτό σημαίνει τέλος στην επικούρηση και στο

εφάπαξ;

Δ) Στην ημερήσια διάταξη της συνεδρίασης (14/5/2012) του

ΕΤΑΠ-ΜΜΕ προτείνεται σε πρώτη φάση να αναλάβει ο ΕΔΟΕΑΠ

την πρόσθετη εξυπηρέτηση και την κάλυψη της ιατροφαρμακευτικής

περίθαλψης των 20.000 ασφαλισμένων συνταξιούχων

(εφημεριδοπωλών, τεχνικών, εργαζόμενων στον περιοδικό

 Τύπο, διοικητικών, συντακτών και των εργαζομένων στα ιατρεία

 του ΕΔΟΕΑΠ Αθηνών και Θεσσαλονίκης), ώστε ο ΕΔΟΕΑΠ να

γίνει σε δεύτερη φάση ενιαίος οργανισμός υγείας όλων αυτών

των ασφαλισμένων. Στην ουσία να συγχωνευθεί με αυτόν τον

τρόπο ο ΕΔΟΕΑΠ, που είναι ιδιωτικού δικαίου, με το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ,

 που είναι Δημόσιο. Προς το παρόν, όμως, με την παρέμβαση

της ΕΣΗΕΑ απεσοβήθη.

Ε) Η προχθεσινή εξαγγελία της Διοίκησης του ΕΔΟΕΑΠ, κατά τη

 συνάντηση των συνταξιούχων, ότι δεν θα πληρώνουν 43 ευρώ

 οι άνεργοι, πολλαπλασιάζει τα ερωτηματικά για τη μέχρι τώρα

στάση της Διοίκησης του Οργανισμού. Γιατί, ή κακώς τα εισέπραττε

 μέχρι σήμερα οπότε πρέπει να τα επιστρέψει ή κάτι άλλο συμβαίνει.

Τρεις μήνες μετά την πολιτική αποδοκιμασία για τα έργα 

και τις ημέρες των υπευθύνων του ΕΔΟΕΑΠ, κατά την 

Γενική Συνέλευση του Οργανισμού στις 23/6/12, και 

την απόρριψη των αποφάσεων και των προτάσεών τους 

(περικοπές σε παροχές, μειώσεις, αλλά και «χαράτσια»

 με αυξήσεις εισφορών σε εργαζόμενους και συνταξιούχους

 κ.λπ.), η Διοίκησή του, θεωρεί ότι επήλθε η ανάρρωσή 

της και επιδίδεται, απεγνωσμένα, σε επικοινωνιακά τεχνάσματα.
Συνεχίζει, έτσι, να προκαλεί και να παίζει με την αγωνία 

των συναδέλφων. Επιβεβαιώνει, δυστυχώς, τις επισημάνσεις,

 ότι οι αποφάσεις και οι συγκεκριμένες πρωτοβουλίες του Δ.Σ.,

 τουλάχιστον από το 2009, αποτέλεσαν προπομπό για 

μνημονιακές πρακτικές, αφού το νήμα έκοψε πρώτη η 

Διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ (παιδικοί σταθμοί, κυτταρολογικό κ.λπ.).
Τελευταίο της «κατόρθωμα» είναι η απόπειρα να… 

επαναλάβει τη Γενική Συνέλευση, στα μέτρα της, από 

το site του Οργανισμού και αντί να δώσει τα πλήρη 

απομαγνητοφωνημένα πρακτικά, που ζήτησε η ΕΣΗΕΑ, 

επιχειρεί μια διαδικτυακή ατυχή αναπαράσταση εικονικής

 πραγματικότητας.
Η επιλογή της αυτή, να αναρτήσει, δηλαδή, στο διαδίκτυο

 με μερικούς μήνες καθυστέρηση, διαλόγους - 

τοποθετήσεις ομιλητών με εμβόλιμες δικές της δήθεν

 απαντήσεις, οι οποίες δεν ακούστηκαν όμως στην 

Συνέλευση στο «Τιτάνια», επειδή η Πρόεδρος 

αποχώρησε και δίνει τώρα απαντήσεις ακόμη και 

σε θέματα που δεν ετέθησαν, προκαλεί, αν μη τι άλλο, 

πρόσθετα ερωτηματικά και ευθύνες.

Προσποιείται έτσι ότι δεν αντιλαμβάνεται σε τι έχει οδηγήσει

 τον Οργανισμό μας και αρνείται να εφαρμόσει τις αποφάσεις

 των μετόχων-μελών και όσα περιλαμβάνονται στο σχετικό 

ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης.

Αποκορύφωμα των επικοινωνιακών τεχνασμάτων της για να

υπερβεί τις αυταπόδεικτες ευθύνες, που την βαρύνουν, είναι

και η πρόσφατη συγκέντρωση συναδέλφων συνταξιούχων,

που η ίδια προσκάλεσε, καθώς και μελών του Μεικτού Συμβουλίου

 της ΕΣΗΕΑ, σε μια απόπειρα ακόμη και αντιποίησης της

συνδικαλιστικής έκφρασης.

Με έναν απελπισμένο μονόλογο και χωρίς να επιτραπούν

άλλες τοποθετήσεις στη συνάντηση αυτή, προσπάθησε με

ένα παραλήρημα υποσχέσεων για παροχές σε ανέργους,

δράσεις αλληλεγγύης και δέσμευση ότι δεν θα γίνουν άλλες

 περικοπές, μήπως και αλλάξει την «ΑΤΖΕΝΤΑ» και διαφύγει

από την κατακραυγή της Γενικής Συνέλευσης των

μελών-μετόχων.

Όσο για τις περικοπές, τις σπατάλες και το μεγάλο «σοκ»

 με την απώλεια των αποθεματικών, την Τράπεζα Ελλάδος

και το «κούρεμα», τα ομόλογα, που ανεξάρτητα από τις

τοποθετήσεις στην ΤτΕ, αγόρασε μόνη της η Διοίκηση,

δεν έδωσε καμία απολύτως εξήγηση. Και το κυριότερο

δεν λέει με τι λεφτά θα γίνουν όλα αυτά που τώρα υπόσχονται,

πού θα τα βρει, ποια είναι τα κεφάλαιά μας και πού τα τοποθετούν.

Οι καταστροφικές, όμως, συνέπειες των αποφάσεων της 

Διοίκησης του ΕΔΟΕΑΠ και η προκλητική «διαχείριση» 

των πόρων και των αποθεματικών του Οργανισμού, 

κορυφώνουν την έντονη ανησυχία των ασφαλισμένων

 του για την επόμενη μέρα.
Η δεινή οικονομική κατάστασή του, την οποία υποχρεώθηκε,

 εκ των πραγμάτων, να παραδεχτεί η Διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ

 στη Γενική Συνέλευση του Ιουνίου, είναι εντελώς δικό 

της δημιούργημα.

Συμπληρώνεται, βέβαια, από την πολιτική εμπορευματοποίησης

της υγείας, της μετατροπής των Ασφαλιστικών Ταμείων σε πελάτες

 και παραμάγαζα των ιδιωτικών ιατρικών κέντρων, αλλά και της

 καταλήστευσης των κεφαλαίων των αποθεματικών και των

 αποταμιεύσεων.

Πολιτική, η οποία οδηγεί στην πλήρη ανατροπή της Κοινωνικής

Ασφάλισης με απώτερο σκοπό την παράδοση της υγείας στην

 ιδιωτική ασφάλιση και τις μεγάλες ιδιωτικές μονάδες υγείας

και του φαρμάκου και εντάσσεται στις επιλογές των μνημονίων.

Δυστυχώς, όμως, η Διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ, αντί από χρόνια να
αντιταχθεί στις πολιτικές αυτές και να αποδεχτεί, μετά τις τραγικές
 εξελίξεις και τις αποκαλύψεις για τα αποθεματικά του, διαχειριστικό
 έλεγχο ορκωτών λογιστών- εκτιμητών με όλες τις δικαστικές
εγγυήσεις, αντί να τον επιδιώξει η ίδια, ακολουθεί μια διασπαστική
 και διχαστική τακτική σε βάρος του Κλάδου, αρνούμενη να
εφαρμόσει τις αποφάσεις της Γ.Σ. 23/6/12, η οποία ομόφωνα
 κατέληξε:
α) να άρει την εμπιστοσύνη της από το Δ.Σ. του ΕΔΟΕΑΠ και να
 ζητήσει άμεση παραίτηση των μελών του,
β) να απορρίψει τον απολογισμό και όλες τις προτάσεις του ΔΣ,
γ) να ζητήσει διαχειριστικό έλεγχο όλων των πεπραγμένων
της Διοίκησης, άμεση ανάκληση όλων των περικοπών των
συντάξεων και θεμελιωδών παροχών στους ασφαλισμένους,
 την επιστροφή από την Κυβέρνηση, αλλά και την ΤτΕ των
κλεμμένων και «κουρεμένων» αποθεματικών του Οργανισμού.
Αντ’ αυτού, η Διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ επιδόθηκε και επιδίδεται μέχρι
 και σήμερα σε μία αδιέξοδη επικοινωνιακή παράσταση με
δημοσιεύσεις στον ημερήσιο τύπο, συνεντεύξεις, ανακοινώσεις,
επιστολές, επιχειρώντας με κατασκευές, στομφώδεις
«αγωνιστικές» μεγαλοστομίες, αλλά και υβριστικούς
χαρακτηρισμούς προς το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ και όλους όσους
διαφωνούν με τις πρακτικές της.
Τα ερωτήματα, όμως, από την άλλη μεριά παραμένουν
αναπάντητα:
- Γιατί η Διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ δεν εφαρμόζει τις αποφάσεις της
Γενικής Συνέλευσης και γιατί επένδυε τα διαθέσιμα κεφάλαιά της
 στην Τράπεζα της Ελλάδας στο κοινό κεφάλαιο Νομικών
Προσώπων Δημοσίου Δικαίου και Ασφαλιστικών Οργανισμών;
Είναι -και το γνωρίζει η Διοίκησή του- Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού
Δικαίου και Αλληλοβοηθητικό Σωματείο αυτοδιοικούμενο και
αυτοδιαχειριζόμενο και δεν είχε καμία υποχρέωση να επενδύσει
 στο κοινό κεφάλαιο της ΤτΕ.
- Αλλά και η Τράπεζα της Ελλάδος πώς δεχόταν αυτά τα κεφάλαια
 και το κυριότερο σε τι ομόλογα πραγματοποιούντο αυτές οι
επενδύσεις που έκανε, πολύ περισσότερο στο διάστημα μετά
τον Φεβρουάριο του 2010;


ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΣΗΕΑ