Η "ΣΠΙΘΑ" του Μίκη
Τα χαρακτηριστικά απελευθερωτικού αγώνα θα πρέπει να έχουν οι αντιδράσεις των Ελλήνων απέναντι στα μέτρα που προωθεί και εφαρμόζει η κυβέρνηση με τις εντολές της Τρόικας, σύμφωνα με τον Μίκη Θεοδωράκη.
Kατονόμασε ως ΠΡΟΔΟΤΕΣ τα «κόμματα εξουσίας» και εθνικά ανεπαρκείς τους υπόλοιπους που συνθέτουν το καθεστώς πολιτικό σύστημα.
Περιέγραψε αναλυτικά, επί 2,5 ώρες, όλες τις πράξεις του καθεστώτος που συνιστούν εθνική προδοσία.
Όπως είπε ο Μίκης Θεοδωράκης, ανακοινώνοντας την ίδρυση Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών με την ονομασία "Σπίθα", «βρισκόμαστε στην περίοδο που όλοι μαζί πρέπει να σκεφτούμε, να πληροφορηθούμε, να ψάξουμε και να δράσουμε».
«Βάζω εγώ σήμερα μια "Σπίθα"», είπε, «και περιμένω να ακολουθήσουν κι άλλες. Μέχρι η σπίθα να φουντώσει και να γίνει η καθαρτήρια φωτιά που θα μας σώσει», ενώ κάλεσε τον ελληνικό λαό σε «ανυπακοή» στα όσα εφαρμόζει η κυβέρνηση, καθώς, όπως υποστήριξε, δεν έχει την ηθική νομιμοποίηση να εφαρμόζει τέτοια σκληρά μέτρα.
Υποστήριξε ότι με την υπογραφή του Μνημονίου, η κυβέρνηση έχει εκχωρήσει τα κυριαρχικά μας εθνικά δικαιώματα στους δανειστές μας, λέγοντας ότι λησμονήθηκαν οι αγώνες του ελληνικού λαού για ανεξαρτησία. Ο κ. Θεοδωράκης αναφερόμενος στο Κίνημα, είπε ότι δεν αποσκοπεί στο να δημιουργηθεί άλλο ένα πολιτικό κόμμα ή ένα κοινωνικό κίνημα, αλλά όπως τόνισε «θέλω να βοηθήσω να δημιουργηθεί ένα κίνημα ζύμωσης ιδεών με επίκεντρο τον ανεξάρτητο πολίτη που έχει ανάγκη να εκφράσει την αντίδρασή του στην κρίση που μας οδήγησε η παγκόσμια οικονομική κρίση».
Επέρριψε ευθύνες και στους Έλληνες πολιτικούς που συμμετέχοντας είτε ενεργητικά, είτε παθητικά, από το 1974 και μετά, οδήγησαν στον κατήφορο τη δημόσια ζωή και στην κατάρρευση της χώρας.
Κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι ενώ ανέλαβε την εξουσία για να οδηγήσει τη χώρα στην ανάπτυξη, την οδήγησε στην κηδεμονία των ΗΠΑ και της ΕΕ. «Όχι μόνο δεν είχαν πρόγραμμα ανάπτυξης, αλλά δεν είχαν ούτε καν σχέδιο», τόνισε και επισήμανε ότι «οι υπουργοί είναι άπειροι, χωρίς κανέναν συντονισμό».
Κατηγόρησε τον πρωθυπουργό και το οικονομικό επιτελείο λέγοντας ότι «αντί η κυβέρνηση με το που ανέλαβε την εξουσία να δανειστεί για να καλύψει τις ανάγκες της χώρας, οι κύριοι Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου και Προβόπουλος δήλωναν παντού ότι είμαστε φτωχοί με αποτέλεσμα να εκτιναχθούν τα spread. Πέρασαν μήνες χωρίς να κάνουν τίποτα, οδηγώντας μας στο δίλλημα πτώχευση ή ΔΝΤ», ενώ επισήμανε ότι «το δίλημμα το προκαλέσαμε εμείς οι ίδιοι και με αυτό το πρόσχημα η χώρα βρίσκεται κάτω από την αυστηρή επιτήρηση του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Είπε ότι για τη σημερινή κυβέρνηση τα συμφέροντα των ΗΠΑ είναι πάνω από τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, ενώ κατηγόρησε τις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου ότι αυτές οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή κατάσταση.
Από τα πυρά του κ. Θεοδωράκη δεν γλύτωσε ούτε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τον οποίο κατηγόρησε για «παθητική στάση», απέναντι στα όσα διαδραματίζονται στη χώρα.
Είπε ακόμη ότι η Ελλάδα είναι ο καλύτερος πελάτης των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Γερμανίας, καθώς από τις χώρες αυτές αγοράζει τα οπλικά συστήματα και κάλεσε την κυβέρνηση να σταματήσει να αγοράζει όπλα από αυτές και να στραφεί σε άλλες χώρες όπως τη Ρωσία και την Κίνα, όχι μόνο για την προμήθεια οπλικών συστημάτων αλλά και για τη σύναψη νέων δανείων με ευνοϊκότερους όρους, αλλά και αναπτυξιακών συνεργασιών.
Αναφέρθηκε και στα εθνικά θέματα, (σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία, την Αλβανία, την πΓΔΜ, το Κυπριακό), λέγοντας ότι «μόνο ένας ανεξάρτητος και υπεύθυνος λαός μπορεί να αντιμετωπίσει τα εθνικά θέματα».
Πρότεινε την εκπόνηση ενός νέου εθνικού αμυντικού δόγματος, εκτός του σχεδιασμού του ΝΑΤΟ.
Πρότεινε επίσης τη σύσταση Εθνικής Αντιπροσωπείας, η οποία θα συζητήσει με τις κυβερνήσεις ξένων χωρών για την εξεύρεση λύσεων προς όφελος της χώρας και του ελληνικού λαού.
Κατά την ανακοίνωση της ίδρυσης του Κινήματος, παρέμβαση έκανε και ο καθηγητής Γεώργιος Κασιμάτης ο οποίος αναφερόμενος στο Μνημόνιο είπε ότι «πρόκειται για συμφωνίες ντροπής, που παραβιάζουν όλες τις θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου και το ελληνικό Σύνταγμα». Υποστήριξε ακόμη ότι δίνουν το δικαίωμα στους δανειστές, εφόσον η Ελλάδα δεν τηρήσει τα όσα έχει συμφωνήσει να κατάσχουν ακόμη και την Ακρόπολη, ελληνικά νησιά, την πολεμικής αεροπορία και ότι αυτοί κρίνουν αναγκαίο. «Η Ελλάδα δεν είναι πια ανεξάρτητη», είπε και χαρακτήρισε «πραξικοπηματική» την παρουσία της Τρόικας στη χώρα μας, καθώς όπως είπε κανένας δεν έχει το δικαίωμα να εκχωρήσει τα εθνικά μας δικαιώματα.
Για την οργάνωση του Κινήματος ο Μίκης Θεοδωράκης είπε ότι στο προσεχές διάστημα οι πολίτες θα πρέπει να οργανώσουν ανεξάρτητες επιτροπές πρωτοβουλίας με σκοπό την ενημέρωση και την ανάπτυξη δράσεων και σε ένα επόμενο βήμα οι επιτροπές αυτές θα έρθουν σε επαφή για την εφαρμογή συντονισμένων δράσεων.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο κτίριο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, παρουσία του κ. Κακογιάννη, επιχειρηματιών και πλήθος κόσμου.
Οι θέσεις του Κινήματος και η ομιλία του κ. Θεοδωράκη, περιλαμβάνονται σε ένα βιβλίο με τον τίτλο "Σπίθα" και σε dvd, τα οποία διατίθενται από τα βιβλιοπωλεία.
© 2010 ΑΠΕ - ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ
Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010
Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010
Αποδυτήρια...
Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ της συνέντευξης που έδωσε στο περιοδικό «Ρόλινγκ Στόουν» ο Μπαράκ Οµπάµα, υπάρχει και µια ωραία φωτογραφία. Ο αµερικανός πρόεδρος έχει βγάλει το σακάκι και σουτάρει µια µπάλα σε µια µπασκέτα, φορώντας τη γραβάτα του.
ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ για λίγο στην άκρη το Μνηµόνιο, οι αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεµβρίου θα µπορούσαν να είναι οι κάλπες της καλαθόσφαιρας. Στην Αττική – όπου, µε όρους συµβολισµού, δίνεται η πιο µεγάλη πολιτική µάχη – έχουµε πραγµατικό συνωστισµό στη ρακέτα. Γιάννης Σγουρός και Βασίλης Κικίλιας, υποψήφιοι µε ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. για την Περιφέρεια, είναι πρώην µπασκετµπολίστες – αν και όχι τόσο διάσηµοι όσο ο Παναγιώτης Φασούλας. Ο απερχόµενος δήµαρχος Πειραιά δεσπόζει για άλλη µια φορά στο παρκέ.
ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ είναι απλά. Ο Φασούλας ήθελε να είναι ξανά υποψήφιος δήµαρχος Πειραιά. Το ΠΑΣΟΚ δεν τον ήθελε. Οπως και να αποτιµήσει κανείς τη δηµοτική θητεία Φασούλα – που το πιθανότερο είναι πως δεν θα την αποτιµήσει θετικά – η Ιπποκράτους επιµένει να λέει ότι έχει µετρήσεις πως οι Πειραιώτες δεν θέλουν τον Παναγιώτη. Στο σηµείο αυτό, τα µαρκαρίσµατα µπερδεύονται. Ο Φασούλας ήθελε να είναι αντιπεριφερειάρχης Πειραιά του Σγουρού, θέση που αντιστοιχεί στον σηµερινό νοµάρχη Πειραιά. Το ΠΑΣΟΚ δεν τον ήθελε µε την ίδια δικαιολογία – ότι δηλαδή η παρουσία του δεν θα βοηθήσει την υποψηφιότητα του Γιάννη Μίχα.
Του αντιπρότειναν να κατέβει περιφερειακός σύµβουλος µε σταυρό – ώστε να φανεί η απήχησή του – ή να πάει αντιπεριφερειάρχης Νοτίων Προαστίων για να είναι κοντά στη θάλασσα, αλλά µακριά από το πρώτο λιµάνι της χώρας. Ο Παναγιώτης δεν θέλει.
ΚΑΠΟΤΕ – και µιλάµε για µεγάλα ονόµατα – οι πολιτικοί ήταν στρατιώτες που έκαναν ό,τι ήθελε το κόµµα και ο αρχηγός. Τώρα όλοι είναι ντίβες. Οχι µόνον ο Φασούλας – που κάνει σαν να διαπραγµατεύεται τη µεταγραφή του – αλλά, κακά τα ψέµατα, και αρκετοί άλλοι από την αυτοδιοικητική οµάδα του ΠΑΣΟΚ. Ας πούµε ο Γιάννης Μίχας που ήθελε να είναι αυτός υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής και τον είχε πάρει στην άκρη ο Γιάννης Ραγκούσης ενώπιον όλων στο Τάε Κβον Ντο για να τον µεταπείσει. Ή και ο Γιάννης Σγουρός που είχε αφήσει να εννοηθεί ότι θα κατέβει υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής µε το ΠΑΣΟΚ ή µόνος του ΜΕ ΤΗΝΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ στα αποδυτήρια του ΠΑΣΟΚ να είναι ήδη κακή – και µάλιστα πριν από το µατς – κάποιοι θυµήθηκαν ότι ο Παναγιώτης Φασούλας είχε πάει µε τον Ευάγγελο Βενιζέλο το 2007 και λένε πως τιµωρείται γι’ αυτό τώρα. Πόσα πρόσωπα όµως µετράει κανείς στις δύο πρώτες κυβερνήσεις Παπανδρέου που δεν ήταν µε τον Γιώργο προ τριετίας; Η σύντοµη - και χωρίς ονόµατα - απάντηση είναι: πολλά. Το δυσάρεστο στον όλο καβγά περί τον Φασούλα είναι πως ουδείς - ούτε ο ίδιος - φαίνεται να σκέφτεται το καλό της οµάδας.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 18 Οκτωβρίου 2010
ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ της συνέντευξης που έδωσε στο περιοδικό «Ρόλινγκ Στόουν» ο Μπαράκ Οµπάµα, υπάρχει και µια ωραία φωτογραφία. Ο αµερικανός πρόεδρος έχει βγάλει το σακάκι και σουτάρει µια µπάλα σε µια µπασκέτα, φορώντας τη γραβάτα του.
ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ για λίγο στην άκρη το Μνηµόνιο, οι αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεµβρίου θα µπορούσαν να είναι οι κάλπες της καλαθόσφαιρας. Στην Αττική – όπου, µε όρους συµβολισµού, δίνεται η πιο µεγάλη πολιτική µάχη – έχουµε πραγµατικό συνωστισµό στη ρακέτα. Γιάννης Σγουρός και Βασίλης Κικίλιας, υποψήφιοι µε ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. για την Περιφέρεια, είναι πρώην µπασκετµπολίστες – αν και όχι τόσο διάσηµοι όσο ο Παναγιώτης Φασούλας. Ο απερχόµενος δήµαρχος Πειραιά δεσπόζει για άλλη µια φορά στο παρκέ.
ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ είναι απλά. Ο Φασούλας ήθελε να είναι ξανά υποψήφιος δήµαρχος Πειραιά. Το ΠΑΣΟΚ δεν τον ήθελε. Οπως και να αποτιµήσει κανείς τη δηµοτική θητεία Φασούλα – που το πιθανότερο είναι πως δεν θα την αποτιµήσει θετικά – η Ιπποκράτους επιµένει να λέει ότι έχει µετρήσεις πως οι Πειραιώτες δεν θέλουν τον Παναγιώτη. Στο σηµείο αυτό, τα µαρκαρίσµατα µπερδεύονται. Ο Φασούλας ήθελε να είναι αντιπεριφερειάρχης Πειραιά του Σγουρού, θέση που αντιστοιχεί στον σηµερινό νοµάρχη Πειραιά. Το ΠΑΣΟΚ δεν τον ήθελε µε την ίδια δικαιολογία – ότι δηλαδή η παρουσία του δεν θα βοηθήσει την υποψηφιότητα του Γιάννη Μίχα.
Του αντιπρότειναν να κατέβει περιφερειακός σύµβουλος µε σταυρό – ώστε να φανεί η απήχησή του – ή να πάει αντιπεριφερειάρχης Νοτίων Προαστίων για να είναι κοντά στη θάλασσα, αλλά µακριά από το πρώτο λιµάνι της χώρας. Ο Παναγιώτης δεν θέλει.
ΚΑΠΟΤΕ – και µιλάµε για µεγάλα ονόµατα – οι πολιτικοί ήταν στρατιώτες που έκαναν ό,τι ήθελε το κόµµα και ο αρχηγός. Τώρα όλοι είναι ντίβες. Οχι µόνον ο Φασούλας – που κάνει σαν να διαπραγµατεύεται τη µεταγραφή του – αλλά, κακά τα ψέµατα, και αρκετοί άλλοι από την αυτοδιοικητική οµάδα του ΠΑΣΟΚ. Ας πούµε ο Γιάννης Μίχας που ήθελε να είναι αυτός υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής και τον είχε πάρει στην άκρη ο Γιάννης Ραγκούσης ενώπιον όλων στο Τάε Κβον Ντο για να τον µεταπείσει. Ή και ο Γιάννης Σγουρός που είχε αφήσει να εννοηθεί ότι θα κατέβει υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής µε το ΠΑΣΟΚ ή µόνος του ΜΕ ΤΗΝΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ στα αποδυτήρια του ΠΑΣΟΚ να είναι ήδη κακή – και µάλιστα πριν από το µατς – κάποιοι θυµήθηκαν ότι ο Παναγιώτης Φασούλας είχε πάει µε τον Ευάγγελο Βενιζέλο το 2007 και λένε πως τιµωρείται γι’ αυτό τώρα. Πόσα πρόσωπα όµως µετράει κανείς στις δύο πρώτες κυβερνήσεις Παπανδρέου που δεν ήταν µε τον Γιώργο προ τριετίας; Η σύντοµη - και χωρίς ονόµατα - απάντηση είναι: πολλά. Το δυσάρεστο στον όλο καβγά περί τον Φασούλα είναι πως ουδείς - ούτε ο ίδιος - φαίνεται να σκέφτεται το καλό της οµάδας.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 18 Οκτωβρίου 2010
Τρίτη 8 Ιουνίου 2010
Αργεντίνικο τανκο....
Ξενοφών Ι.Κοντιάδης
Η χρεοκοπία της οικονομίας και οι αποκαλύψεις για πολιτική διαφθορά συμπαρασύρουν το σύνολο της πολιτικής τάξης στη γενική κατακραυγή. Η οργή της κοινωνίας για τη βίαιη συρρίκνωση του βιοτικού επιπέδου, σε συνάρτηση με τον πλουτισμό πολιτικών διά της μίζας, στρέφεται εναντίον του πολιτικού προσωπικού, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης. Στο πλαίσιο αυτό η πορεία της κυβέρνησης Παπανδρέου εξαρτάται κατά βάση από δύο παραμέτρους, δηλαδή από την επιτυχία των πολιτικών για τη διάσωση της οικονομίας και από τη διαχείριση των σκανδάλων. Εάν, πάντως, τα επώδυνα μέτρα αποδειχθούν αναποτελεσματικά και η κατακρήμνιση της οικονομίας συνεχιστεί, τότε η αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ είναι απολύτως προβλέψιμη, ακόμη και αν ο Γ. Παπανδρέου αποφασίσει να λειτουργήσει ως Ροβεσπιέρος.
Ωστόσο από μια τέτοια εξέλιξη δεν θα επωφεληθεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, παρότι επέλεξε τον ανακόλουθο δρόμο να μην υπερψηφίσει τους όρους υπαγωγής στον μηχανισμό στήριξης. Οι ευθύνες της Νέας Δημοκρατίας για την κατάντια της χώρας αποδείχθηκαν τόσο βαριές ώστε όσες επικοινωνιακές προσπάθειες διαφοροποίησης από την καραμανλική περίοδο και αν καταβάλει ο νέος αρχηγός της, η ταύτιση στο «εκλογικό υποσυνείδητο» θα διαρκέσει επί μακρόν.
Το μοναδικό πολιτικό κόμμα που όχι απλώς δεν φαίνεται να υφίσταται τη φθορά του κομματικού συστήματος, αλλά ίσως τελικά βγει ενισχυμένο, είναι ο ΛΑΟΣ. Το εκλογικό του ακροατήριο, δηλαδή αγανακτισμένοι ψηφοφόροι από χαμηλά και μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα, διευρύνεται σταθερά. Τα ρατσιστικά και ξενοφοβικά σύνδρομα εντείνονται ως παράπλευρη συνέπεια της οικονομικής κρίσης, ενώ η απαξίωση των κομμάτων εξουσίας προσφέρει κατάλληλο έδαφος για τον ακροδεξιό, λαϊκιστικό του λόγο.
Από την άλλη πλευρά, διασώζεται το ΚΚΕ, που επέδειξε μια συνεπή, αντισυστημική περιχαράκωση απέναντι στο πολιτικό σύστημα. Αυτήν τη στάση ευφυώς προβάλλει εσχάτως ακόμη πιο προκλητικά, ακριβώς για να καταστεί σαφέστερη η διαφοροποίηση από τα υπόλοιπα κόμματα. Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, η παρατεταμένη εσωστρέφεια και πολυγλωσσία, σε συνάρτηση με την αδυναμία άρθρωσης αξιόπιστων εναλλακτικών προτάσεων για έξοδο από την κρίση, δεν επιτρέπουν ευοίωνες προβλέψεις.
Μεγάλος κερδισμένος, όπως αναδεικνύεται στις έρευνες κοινής γνώμης, εμφανίζεται το «κόμμα του Κανένα», που έπειτα από δύο χρόνια επανακάμπτει ως πρώτη προτίμηση και, πιθανόν, αυτήν τη φορά ήρθε για να μείνει. Η εκλογική δυναμική του ΠΑΣΟΚ, που είχε ξεκινήσει στα τέλη του 2008, μοιάζει, λόγω της δημοσιονομικής κατάρρευσης και της κυβερνητικής φθοράς, να έχει κλείσει τον κύκλο της. Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε, δικαίως ή αδίκως, για παλαιά και νέα κυβερνητικά στελέχη, τροφοδοτώντας ένα νέο κυνήγι μαγισσών και δημόσιας διαπόμπευσης, που επενεργεί ως αντίδοτο στη σημερινή οικονομική ένδεια και στην αξιακή μιζέρια της ελληνικής κοινωνίας αλλά και στη μαζική κατάθλιψη που προκάλεσε το απότομο τέλος της καταναλωτικής ευφορίας. Οικονομική-αξιακή χρεοκοπία και κομματική απαξίωση σφιχταγκαλιάζονται σε ένα αργεντίνικο τανγκό, εξακτινώνοντας τις αβεβαιότητες για το μέλλον της χώρας.
Η χρεοκοπία της οικονομίας και οι αποκαλύψεις για πολιτική διαφθορά συμπαρασύρουν το σύνολο της πολιτικής τάξης στη γενική κατακραυγή. Η οργή της κοινωνίας για τη βίαιη συρρίκνωση του βιοτικού επιπέδου, σε συνάρτηση με τον πλουτισμό πολιτικών διά της μίζας, στρέφεται εναντίον του πολιτικού προσωπικού, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης. Στο πλαίσιο αυτό η πορεία της κυβέρνησης Παπανδρέου εξαρτάται κατά βάση από δύο παραμέτρους, δηλαδή από την επιτυχία των πολιτικών για τη διάσωση της οικονομίας και από τη διαχείριση των σκανδάλων. Εάν, πάντως, τα επώδυνα μέτρα αποδειχθούν αναποτελεσματικά και η κατακρήμνιση της οικονομίας συνεχιστεί, τότε η αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ είναι απολύτως προβλέψιμη, ακόμη και αν ο Γ. Παπανδρέου αποφασίσει να λειτουργήσει ως Ροβεσπιέρος.
Ωστόσο από μια τέτοια εξέλιξη δεν θα επωφεληθεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, παρότι επέλεξε τον ανακόλουθο δρόμο να μην υπερψηφίσει τους όρους υπαγωγής στον μηχανισμό στήριξης. Οι ευθύνες της Νέας Δημοκρατίας για την κατάντια της χώρας αποδείχθηκαν τόσο βαριές ώστε όσες επικοινωνιακές προσπάθειες διαφοροποίησης από την καραμανλική περίοδο και αν καταβάλει ο νέος αρχηγός της, η ταύτιση στο «εκλογικό υποσυνείδητο» θα διαρκέσει επί μακρόν.
Το μοναδικό πολιτικό κόμμα που όχι απλώς δεν φαίνεται να υφίσταται τη φθορά του κομματικού συστήματος, αλλά ίσως τελικά βγει ενισχυμένο, είναι ο ΛΑΟΣ. Το εκλογικό του ακροατήριο, δηλαδή αγανακτισμένοι ψηφοφόροι από χαμηλά και μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα, διευρύνεται σταθερά. Τα ρατσιστικά και ξενοφοβικά σύνδρομα εντείνονται ως παράπλευρη συνέπεια της οικονομικής κρίσης, ενώ η απαξίωση των κομμάτων εξουσίας προσφέρει κατάλληλο έδαφος για τον ακροδεξιό, λαϊκιστικό του λόγο.
Από την άλλη πλευρά, διασώζεται το ΚΚΕ, που επέδειξε μια συνεπή, αντισυστημική περιχαράκωση απέναντι στο πολιτικό σύστημα. Αυτήν τη στάση ευφυώς προβάλλει εσχάτως ακόμη πιο προκλητικά, ακριβώς για να καταστεί σαφέστερη η διαφοροποίηση από τα υπόλοιπα κόμματα. Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, η παρατεταμένη εσωστρέφεια και πολυγλωσσία, σε συνάρτηση με την αδυναμία άρθρωσης αξιόπιστων εναλλακτικών προτάσεων για έξοδο από την κρίση, δεν επιτρέπουν ευοίωνες προβλέψεις.
Μεγάλος κερδισμένος, όπως αναδεικνύεται στις έρευνες κοινής γνώμης, εμφανίζεται το «κόμμα του Κανένα», που έπειτα από δύο χρόνια επανακάμπτει ως πρώτη προτίμηση και, πιθανόν, αυτήν τη φορά ήρθε για να μείνει. Η εκλογική δυναμική του ΠΑΣΟΚ, που είχε ξεκινήσει στα τέλη του 2008, μοιάζει, λόγω της δημοσιονομικής κατάρρευσης και της κυβερνητικής φθοράς, να έχει κλείσει τον κύκλο της. Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε, δικαίως ή αδίκως, για παλαιά και νέα κυβερνητικά στελέχη, τροφοδοτώντας ένα νέο κυνήγι μαγισσών και δημόσιας διαπόμπευσης, που επενεργεί ως αντίδοτο στη σημερινή οικονομική ένδεια και στην αξιακή μιζέρια της ελληνικής κοινωνίας αλλά και στη μαζική κατάθλιψη που προκάλεσε το απότομο τέλος της καταναλωτικής ευφορίας. Οικονομική-αξιακή χρεοκοπία και κομματική απαξίωση σφιχταγκαλιάζονται σε ένα αργεντίνικο τανγκό, εξακτινώνοντας τις αβεβαιότητες για το μέλλον της χώρας.
Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010
Αναµπουµπούλα
Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
ΤΙ ΕΙΝΑΙ το Ασφαλιστικό που µας προτείνει η τρόικα;
Απλή απάντηση: είναι η πρώτη, πικρή, γεύση τού τι θα πει αναδιάρθρωση χρέους.
ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ τα πράγµατα από την αρχή. Τι είναι η αναδιάρθρωση χρέους; Αναδιάρθρωση χρέους έχουµε όταν ο οφειλέτης δεν µπορεί να πληρώσει. Η αναδιάρθρωση είναι µια απόπειρα διαχείρισης της πτώχευσής του. Αντί δηλαδή να βαρέσει κανόνι ο οφειλέτης και να µαλώνουν οι πιστωτές ποιος θα πάρει τι -αν έχει µείνει κάτι- προτείνεται µια συµφωνία. Εκδοχή πρώτη: ο οφειλέτης θα πληρώσει ένα ποσοστό του χρέους. Ανάλογα µε το χάλι της κατάστασής του, αυτό θα είναι 70% ή 50% ή 30% από αυτά που χρώσταγε. Αλλά δεν είναι καλύτερα από το τίποτε;
Αυτό που χάνουν οι πιστωτές είναι, στην αργκό του κλάδου, το λεγόµενο «κούρεµα». Εκδοχή δεύτερη: ο οφειλέτης θα πληρώσει, όχι όµως στην ώρα του. Με συµφωνία των δανειστών, η εξόφληση παίρνει παράταση πέντε ή δέκα χρόνων. Δεν παίρνουν τα λεφτά τους πίσω, αλλά δεν τα χάνουν κιόλας. Το λίγο πιο τσιµπηµένο επιτόκιο είναι το δέλεαρ, ενώ υπάρχει η ελπίδα ότι ο οφειλέτης θα αξιοποιήσει την παράταση για να συµµαζευτεί. Είναι η λεγόµενη «επιµήκυνση» που είναι και πιο ήπια. Το «κούρεµα» είναι σαφώς πιο ριζικό.
ΑΣ ΔΟΥΜΕ τώρα το Ασφαλιστικό. Οι πολίτες πληρώνουν -δεν έχουν άλλη επιλογή- εισφορές στο κράτος. Το κράτος τους χρωστάει µια σύνταξη όταν σταµατήσουν να δουλεύουν. Το Ασφαλιστικό της τρόικας αναδιαρθρώνει το χρέος του κράτους. Ισχύουν και οι δύο εκδοχές. Το κράτος παίρνει παράταση στην εκπλήρωση του χρέους του, δηλαδή στην καταβολή της σύνταξης. Αυτή δεν θα γίνεται στα τριάντα πέντε -ξεχάστε τις εξαιρέσεις- αλλά στα σαράντα χρόνια.
Ακόµη χειρότερα: θα πρέπει ο ασφαλισµένος να έχει περάσει τα εξήντα και, στις νέες γενιές, τα εξήντα πέντε, µε τη δικαιολογία ότι αυξάνεται το προσδόκιµο του χρόνου ζωής. Την «επιµήκυνση» την τρώµε λοιπόν. Τρώµε όµως και γερό «κούρεµα». Κι αυτό γιατί πάνε να µας κατεβάσουν τη σύνταξη σε τετρακόσια ογδόντα ευρώ.
Δηλαδή οι εισφορές που έχουµε πληρώσει -και δεν µπορούµε να ζητήσουµε πίσω-δεν αντιστοιχούν στη σύνταξη που θα πάρουµε πολύ αργότερα από ό,τι περιµέναµε. ΟΛΑ ΑΥΤΑ εξηγούν την αναµπουµπούλα στην κυβέρνηση Παπανδρέου τις τελευταίες ηµέρες, µε τον υπουργό Εργασίας Ανδρέα Λοβέρδο στο επίκεντρο. Βλέπετε, ενώ µιλούσαµε για αναδιάρθρωση του δηµόσιου χρέους της Ελλάδας -που θα ζηµίωνε τις τράπεζες- προηγήθηκε η αναδιάρθρωση του Ασφαλιστικού που ζηµιώνει τους απλούς Ελληνες. Ας µην κοροϊδευόµαστε: όπως κάθε αναδιάρθρωση χρέους έτσι και η αναδιάρθρωση του Ασφαλιστικού γίνεται διότι ο οφειλέτης -το κράτος- τα 'κανε µπάχαλο την τελευταία εικοσαετία και βάλε, µε αποτέλεσµα να πέσει τελικά έξω.
Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ το Ασφαλιστικό που µας προτείνει η τρόικα;
Απλή απάντηση: είναι η πρώτη, πικρή, γεύση τού τι θα πει αναδιάρθρωση χρέους.
ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ τα πράγµατα από την αρχή. Τι είναι η αναδιάρθρωση χρέους; Αναδιάρθρωση χρέους έχουµε όταν ο οφειλέτης δεν µπορεί να πληρώσει. Η αναδιάρθρωση είναι µια απόπειρα διαχείρισης της πτώχευσής του. Αντί δηλαδή να βαρέσει κανόνι ο οφειλέτης και να µαλώνουν οι πιστωτές ποιος θα πάρει τι -αν έχει µείνει κάτι- προτείνεται µια συµφωνία. Εκδοχή πρώτη: ο οφειλέτης θα πληρώσει ένα ποσοστό του χρέους. Ανάλογα µε το χάλι της κατάστασής του, αυτό θα είναι 70% ή 50% ή 30% από αυτά που χρώσταγε. Αλλά δεν είναι καλύτερα από το τίποτε;
Αυτό που χάνουν οι πιστωτές είναι, στην αργκό του κλάδου, το λεγόµενο «κούρεµα». Εκδοχή δεύτερη: ο οφειλέτης θα πληρώσει, όχι όµως στην ώρα του. Με συµφωνία των δανειστών, η εξόφληση παίρνει παράταση πέντε ή δέκα χρόνων. Δεν παίρνουν τα λεφτά τους πίσω, αλλά δεν τα χάνουν κιόλας. Το λίγο πιο τσιµπηµένο επιτόκιο είναι το δέλεαρ, ενώ υπάρχει η ελπίδα ότι ο οφειλέτης θα αξιοποιήσει την παράταση για να συµµαζευτεί. Είναι η λεγόµενη «επιµήκυνση» που είναι και πιο ήπια. Το «κούρεµα» είναι σαφώς πιο ριζικό.
ΑΣ ΔΟΥΜΕ τώρα το Ασφαλιστικό. Οι πολίτες πληρώνουν -δεν έχουν άλλη επιλογή- εισφορές στο κράτος. Το κράτος τους χρωστάει µια σύνταξη όταν σταµατήσουν να δουλεύουν. Το Ασφαλιστικό της τρόικας αναδιαρθρώνει το χρέος του κράτους. Ισχύουν και οι δύο εκδοχές. Το κράτος παίρνει παράταση στην εκπλήρωση του χρέους του, δηλαδή στην καταβολή της σύνταξης. Αυτή δεν θα γίνεται στα τριάντα πέντε -ξεχάστε τις εξαιρέσεις- αλλά στα σαράντα χρόνια.
Ακόµη χειρότερα: θα πρέπει ο ασφαλισµένος να έχει περάσει τα εξήντα και, στις νέες γενιές, τα εξήντα πέντε, µε τη δικαιολογία ότι αυξάνεται το προσδόκιµο του χρόνου ζωής. Την «επιµήκυνση» την τρώµε λοιπόν. Τρώµε όµως και γερό «κούρεµα». Κι αυτό γιατί πάνε να µας κατεβάσουν τη σύνταξη σε τετρακόσια ογδόντα ευρώ.
Δηλαδή οι εισφορές που έχουµε πληρώσει -και δεν µπορούµε να ζητήσουµε πίσω-δεν αντιστοιχούν στη σύνταξη που θα πάρουµε πολύ αργότερα από ό,τι περιµέναµε. ΟΛΑ ΑΥΤΑ εξηγούν την αναµπουµπούλα στην κυβέρνηση Παπανδρέου τις τελευταίες ηµέρες, µε τον υπουργό Εργασίας Ανδρέα Λοβέρδο στο επίκεντρο. Βλέπετε, ενώ µιλούσαµε για αναδιάρθρωση του δηµόσιου χρέους της Ελλάδας -που θα ζηµίωνε τις τράπεζες- προηγήθηκε η αναδιάρθρωση του Ασφαλιστικού που ζηµιώνει τους απλούς Ελληνες. Ας µην κοροϊδευόµαστε: όπως κάθε αναδιάρθρωση χρέους έτσι και η αναδιάρθρωση του Ασφαλιστικού γίνεται διότι ο οφειλέτης -το κράτος- τα 'κανε µπάχαλο την τελευταία εικοσαετία και βάλε, µε αποτέλεσµα να πέσει τελικά έξω.
Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ
Κυριακή 9 Μαΐου 2010
ΟΙ 3 ΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ....
"Πώς φτάσαμε σε έναν άλλο "μηχανισμό στήριξης"
του Κώστα Μποτόπουλου *
25 Μαρτίου, 23 Απριλίου, 2 Μαΐου: αυτοί είναι οι τρεις μεγάλοι μέχρι στιγμής σταθμοί της διεθνοποιημένης ελληνικής περιπέτειας. Συμφωνία για τη δημιουργία ενός διφυούς "μηχανισμού στήριξης", επίσημο αίτημα της Ελλάδας για ενεργοποίησή του, έγκριση της ενεργοποίησης από τα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης έπειτα από αναγγελία ενός πολύ σκληρού "πακέτου" μέτρων από την ελληνική κυβέρνηση και την υπογραφή σχετικού μνημονίου με την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ).
Η ψήφιση του "πακέτου" από την ελληνική βουλή και η επικύρωση συμφωνίας και μνημονίου από το Eurogroup, που θα ακολουθήσουν τις αμέσως προσεχείς ημέρες, είναι ενέργειες προδιαγεγραμμένες και μάλλον συνοδευτικές των πολιτικών αποφάσεων.
Η 23η Απριλίου και το διάγγελμα του Καστελλόριζου συνέβησαν "χτες", όμως μοιάζουν έναν αιώνα πίσω. Σήμερα ξέρουμε ότι αυτό που θα ήταν (θα έπρεπε να είναι) το τέλος (της προπαρασκευαστικής φάσης) δεν ήταν παρά η αρχή (της τελικής διαπραγμάτευσης και της πραγματικής συμφωνίας).
Ας θυμηθούμε: Μετά την ελληνική αίτηση ενεργοποίησης είχαμε τον "εντυπωσιασμό" του ΔΝΤ, τη "συμπαράσταση" της Κομισιόν, αλλά την ανοιχτή καθυστέρηση της Γερμανίας: για εκταμίευση μετά τις τοπικές εκλογές της 9ης Μαΐου έκανε λόγο ο υπουργός Οικονομίας κ. Σόιμπλε (25 Απριλίου), για έξοδο της Ελλάδας από την ΟΝΕ οι χριστιανοδημοκράτες και οι φιλελεύθεροι βουλευτές στη βουλή (26 Απριλίου), για ανάγκη πρόσθετων μέτρων για τη γερμανική βοήθεια η καγκελάριος κ. Μέρκελ (26 Απριλίου).
Αποτέλεσμα: τα spreads πήραν την ανηφόρα κι έφτασαν σε πρωτοφανή ιστορικά ύψη, η "επίθεση των αγορών" μεταλαμπαδεύτηκε από την Ελλάδα στην Πορτογαλία και στην Ισπανία, ο (ανεκτικός τις καραμανλικές ακροβασίες) οίκος Standard & Poor's υποβάθμισε τα ελληνικά ομόλογα σε καθεστώς "τζανκ" (κοινώς, "σκουπιδιών") και η αντιπροσωπεία της τρόικας (Ε.Ε. ΕΚΤ, ΔΝΤ), που βρισκόταν στην Ελλάδα, ζήτησε άμεση εφαρμογή ενός ακόμα πιο σκληρού πακέτου μέτρων (σε αυτήν τη φάση τέθηκαν στο τραπέζι η συζήτηση για τον 13ο και τον 14ο μισθό στο Δημόσιο όπως και η επίσπευση των αλλαγών στο ασφαλιστικό).
Έτσι ώστε τελικά -στο παρά πέντε- επισπεύστηκαν το "κλείδωμα" και η εκταμίευση του μηχανισμού στήριξης.
Μόνο που μέσα στον ορυμαγδό μας διέφυγε ίσως ότι πρόκειται πλέον για μια άλλη συμφωνία από εκείνη της 25ης Μαρτίου:
● Είναι μια συμφωνία διακυβέρνησης και όχι απλώς οικονομικής βοήθειας. Το μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ, ώστε να ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός στήριξης, αποτελεί ένα πραγματικό -και δεσμευτικό- κυβερνητικό πρόγραμμα.
Προβλέπει συγκεκριμένες ενέργειες ανά τρίμηνο (από το δεύτερο τρίμηνο του 2010 έως το τέταρτο του 2011) τόσο σε δημοσιονομικό όσο και σε διαρθρωτικό επίπεδο. Η τήρησή του και τα αποτελέσματά του δεν είναι διαπραγματεύσιμα, αφού από αυτά εξαρτάται η -σταδιακή- εκταμίευση της οικονομικής βοήθειας.
Αναλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, υποχρεώσεις για δραστική μείωση των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα (αντικατάσταση μόνο του 20% των συνταξιοδοτούμενων από το τρίτο τρίμηνο του 2010, μείωση πέραν του κανόνα "μία πρόσληψη ανά πέντε προσλήψεις" από το τρίτο τρίμηνο του 2011), εισαγωγή ενιαίου ορίου συνταξιοδότησης στα 65 και ξεκίνημα της σταδιακής καθιέρωσης των 40 ετών εργασίας ως ελάχιστου ορίου συνταξιοδότησης (από το τρίτο τρίμηνο του 2010), μεταρρύθμιση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους (μέσα στο τρίτο τρίμηνο του 2010), "απλοποίηση" των αμοιβών στο Δημόσιο (από το τρίτο τρίμηνο του 2010), άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων (οδικών μεταφορών και χονδρικής αγοράς ενέργειας μέσα στο τρίτο τρίμηνο του 2010, νομικών, φαρμακοποιών, συμβολαιογράφων, αρχιτεκτόνων, μηχανικών, ορκωτών λογιστών μέσα στο τέταρτο τρίμηνο του 2010), μεταρρύθμιση του συστήματος συλλογικών διαπραγματεύσεων στον ιδιωτικό τομέα (μέσα στο τέταρτο τρίμηνο του 2010), νέα νομοθεσία για το θεσμικό πλαίσιο της υγείας (μέσα στο τέταρτο τρίμηνο του 2010), αλλαγές στο νομοθετικό πλαίσιο τουρισμού, λιανικού εμπορίου και εκπαίδευσης (μέσα στο τέταρτο τρίμηνο του 2010), ειδικός φόρος κατανάλωσης για μη αλκοολούχα ποτά και περαιτέρω διεύρυνση της βάσης του ΦΠΑ (μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2011).
Είναι προφανές πως η συζήτηση που θα διεξαχθεί αυτήν την εβδομάδα στη βουλή για το νέο "πακέτο" ισοδυναμεί με νέες προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης.
● Είναι μια συμφωνία άλλου ποσού και άλλης κατανομής των ποσών. Μιλάμε πια για 110 δισ. ευρώ (η μεγαλύτερη προς μία χώρα βοήθεια όλων των εποχών και όχι τα "30 και βλέπουμε" της πρώτης συμφωνίας) και για κατανομή 80 δισ. από τα κράτη της ευρωζώνης και 30 από το ΔΝΤ (και όχι 60% - 40%, όπως αρχικά είχε προβλεφθεί).
Αυτό που έχουμε στην πραγματικότητα είναι μια τεράστια αύξηση της ευρωπαϊκής συμμετοχής και όχι μείωση της συμβολής του ΔΝΤ: με βάση την ελληνική συνδρομή στον οργανισμό, το ανώτατο ποσό που μπορεί να δοθεί ετησίως στην Ελλάδα είναι 12 δισ., βρισκόμαστε δηλαδή πολύ κοντά στο "ταβάνι".
Από την άλλη, το ποσό του "ευρωπαϊκού" δανείου είναι δύσκολο να πούμε αν αποτελεί προϊόν "τύψεων" (για την καθυστέρηση, τον ρόλο της Γερμανίας, την αρχική έλλειψη γενναιοδωρίας), φόβου (η ευρωζώνη άγγιξε τη φωτιά και το πρώτο πιόνι του ντόμινο το δεύτερο), υπερβάλλοντος ζήλου (εξαιτίας του φόβου) ή "νέου" υπολογισμού (των αναγκών της χώρας μας και του συστημικού κινδύνου για την ευρωζώνη).
Το βέβαιο είναι ότι πρόκειται, ακόμα περισσότερο από πριν, για ένα πολύ ειδικό είδος "αλληλεγγύης": Το επιτόκιο είναι το μόνο που δεν άλλαξε (κοντά στο 5% για το ευρωπαϊκό κομμάτι), μικρότερο μεν από των αγορών, αλλά πολύ κερδοφόρο για κάποιες χώρες (δηλαδή για τα μεγάλα κράτη, τη Γερμανία και τη Γαλλία, που μπορούν να δανείζονται με 3% - 3,5% από τις αγορές) και σχεδόν απαγορευτικό για την ελληνική ανάκαμψη.
Στο επιχείρημα δε της κυρίας Μέρκελ, συνεπικουρούμενης αυτήν τη φορά από την κυρία Λαγκάρντ, ότι η διαφορά α) δικαιολογείται από το "ρίσκο" (δανεισμού των δανειστών και βελτίωσης της ελληνικής κατάστασης) και β) ενέχει ένα στοιχείο "αποθάρρυνσης" (κακοδιοίκησης και δημιουργίας και νέων ελλειμμάτων), θα μπορούσαμε χωρίς πολύ κόπο να αντιτείνουμε ότι: α) οι "αγορές" παίρνουν "ρίσκα", όμως οι χώρες, ειδικά οι "αδελφές" εντός της ίδιας κοινότητας χώρες, θα έπρεπε να έχουν άλλα κίνητρα, πόσο μάλλον που ενδεχόμενη εξάπλωση του προβλήματος θα τους στοίχιζε υπερπολλαπλάσια, β) το εμπεδώσαμε πια πως μας "τιμωρούν" - γι’ αυτά που κάναμε και για κάμποσα που δεν προλάβαμε να κάνουμε.
● Είναι μια συμφωνία με άλλους όρους. Εδώ συντελέστηκε η βαθύτερη και κρισιμότερη μεταβολή: η εκταμίευση των δανείων (τόσο από τις ευρωπαϊκές χώρες όσο και από το ΔΝΤ) θα είναι σταδιακή (ανά τρίμηνο και για 12 δόσεις), κατόπιν "αποδείξεως" (ότι λήφθησαν τα κάθε φορά απαραίτητα μέτρα), βάσει (τριμηνιαίου) "απολογισμού" και "θετικής αξιολόγησης προόδου", με δυνατότητα διαρκούς αλλαγής των όρων και αιτήματος νέων μέτρων εκ μέρους της τρόικας (που δεν θα στρατοπεδεύσει μεν στην Αθήνα, εκπρόσωποί της όμως θα μας έρχονται τακτικότατα). Και, βεβαίως, υπό εντελώς νέο Πρόγραμμα Σταθερότητας εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, αφού τα μέτρα που αναγγέλθηκαν στις 2 Μαΐου και θα επικυρωθούν νομοθετικά έχουν, με το αρχικό πρόγραμμα, σχέση Λαιστρυγόνων με συντρόφους του Οδυσσέα.
Με τις αλλαγές αυτές έχουμε τη σιωπηρή αλλά αναμφισβήτητη επικράτηση δύο λογικών:
"Λογική Μέρκελ" έναντι της "λογικής της ελληνικής κυβέρνησης" όσον αφορά στη ρευστότητα των μέτρων: Η ελληνική κυβέρνηση, από την αρχή των διαπραγματεύσεων αλλά και μετά την ψυχρολουσία που ακολούθησε το αίτημα της 23ης Απριλίου, προτιμούσε αυστηρά όμως εξαρχής γνωστά και κατά το δυνατόν σταθερά μέτρα, ενώ η γερμανική κυβέρνηση πάντα ήθελε οι δανείζοντες να έχουν τον τελευταίο λόγο - και το πέτυχε, σύροντας σε αυτήν τη γραμμή και την Κομισιόν.
Τελικώς, ναι μεν υπάρχει "ένα δεσμευτικό κείμενο με τη μορφή σύμβασης, το οποίο θα δίνει, με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα και στόχους, όλα όσα θα πρέπει να κάνει η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια" (βλ. τη δήλωση του υπουργού Οικονομικών, στις 26 Απριλίου), όμως συνοδεύεται και από μια συμφωνία-πλαίσιο για διαρκή αναπροσαρμογή (βλ. τη δήλωση του επιτρόπου κ. Ρεν, στις 29 Απριλίου, σύμφωνα με την οποία "η χρηματοδότηση από την ευρωζώνη θα εξαρτηθεί από τη δημοσιονομική προσαρμογή" και θα τελεί "υπό καθεστώς διαρκούς εποπτείας").
Η δεύτερη που επικράτησε ήταν η "λογική ΔΝΤ" έναντι της "λογικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης", αφού θεμελιώδες χαρακτηριστικό της πρώτης είναι ότι "αρχικά τσεκάρει και μετά πληρώνει" - κάτι που κατέστη, όπως είδαμε, κανόνας για το σύνολο της βοήθειας. Ίσως αυτή να είναι μια εξήγηση για το κατά τ' άλλα πολιτικώς παράδοξο γεγονός το "κακό και σκληρό" ΔΝΤ να κρατήσει, όλο αυτό το ταραγμένο δεκαήμερο, πιο ήπια σε σχέση με τις ελληνικές "κόκκινες γραμμές" στάση απ' ό,τι η Ευρωπαϊκή Ένωση: από τη στιγμή όπου η δική του "κόκκινη γραμμή", της μεθόδου έγινε δεκτή, τα προώρως συμφωνημένα μέτρα χάνουν πολλή από τη σημασία τους.
Δεν είναι, συνεπώς, υπερβολικό να πούμε ότι, έπειτα από αυτές τις αλλαγές, η ελληνική οικονομία (και ολόκληρη η χώρα) πέρασε από φάση επιτήρησης σε φάση "συνδιαχείρισης" - μαζί με, στην ουσία υπό, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
● Είναι μια συμφωνία με έναν έμμεσο αλλά σαφή "τέταρτο παίκτη": τις ιδιωτικές τράπεζες. Στο νέο πλαίσιο βοήθειας προς την Ελλάδα προστέθηκαν:
α) Ένα ειδικό και ξεχωριστό ταμείο (fund), προερχόμενο και από τις δύο γνωστές πηγές (χώρες της ευρωζώνης και το ΔΝΤ, χωρίς όμως περαιτέρω διευκρινίσεις), ύψους κοντά στα 10 δισ. ευρώ (στα οποία θα πρέπει να προστεθούν άλλα 15 δισ. υπό τη μορφή διεύρυνσης εγγυήσεων) με στόχο "τη διασφάλιση της ρευστότητας και κεφαλαιακής επάρκειας των ελληνικών τραπεζών" και μοναδική προϋπόθεση να το ζητήσουν οι τράπεζες, έχοντας φτάσει σε "αδυναμία κεφαλαιακής τους ενίσχυσης" (μια άλλη ultima ratio...).
Θα υλοποιηθεί, όπως προβλέπεται στο μνημόνιο, με τη δημιουργία από την Τράπεζα της Ελλάδος, εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, ενός ανεξάρτητου Χρηματοπιστωτικού Ταμείου Σταθερότητας.
β) Η εκ μέρους των κυβερνήσεων της ευρωζώνης "ενθάρρυνση" της συμμετοχής ιδιωτικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων (εννοείται, όχι ελληνικών) στη δανειοδότηση της Ελλάδας - με το αζημίωτο φυσικά.
γ) Η εντελώς προς την ίδια κατεύθυνση στήριξη-ώθηση των τραπεζών εκ μέρους του Institute of International Finance (πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του οποίου είναι, ασφαλώς συμπτωματικά, ο πρόεδρος της Deutsche Bank).
δ) Η άμεση απόφαση της ΕΚΤ -του μακράν πιο σταθερού και αξιόπιστου παίκτη κατά τη διάρκεια όλης αυτής της σκληρής παρτίδας πόκερ- για αναστολή του ελάχιστου ορίου πιστοληπτικής διαβάθμισης των ελληνικών τίτλων, άρα για εξασφάλιση της δυνατότητας των τραπεζών να διαθέτουν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και να συνεχίζουν να λαμβάνουν πιστώσεις από την ΕΚΤ.
ε) Η ταυτόχρονη με το νέο Πρόγραμμα Σταθερότητας αναγγελία από την ελληνική κυβέρνηση για ένα νέο "πακέτο" στήριξης των τραπεζών ύψους από 5 έως 10 δισ. ευρώ.
Η στήριξη των τραπεζών και του εν γένει χρηματοπιστωτικού συστήματος σε συνθήκες τέτοιας κρίσης είναι ασφαλώς αναγκαία από πολλές απόψεις (συστημική, ρευστότητας, ψυχολογική, δυνάμει αναπτυξιακή) και δεν μπορεί παρά να είναι καλοδεχούμενη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν γεννώνται ορισμένα ερωτήματα:
α) Θα γίνει, άραγε, απολογισμός και ενδεχομένως απόδοση ευθυνών για τη χρήση του πρώτου "πακέτου" βοήθειας της (προηγούμενης) ελληνικής κυβέρνησης προς τις τράπεζες, ύψους 28 δισ.; Πώς χρησιμοποιήθηκε και γιατί δεν ήταν αρκετό; Πώς υπολογίστηκε και ποιες ακριβώς ανάγκες εξυπηρετεί η προσθήκη;
β) Γιατί και από πού βρέθηκαν πόροι για την -περαιτέρω και, όπως ξαναείπα, αναγκαία- στήριξη των τραπεζών και όχι για εξίσου απαραίτητες ανάσες σε βαριά πληττόμενες κοινωνικές ομάδες, όπως οι συνταξιούχοι; Υπολογίστηκαν το κοινωνικό και ψυχολογικό κόστος αυτής της έστω έμμεσης σύγκρισης;
γ) Πώς εξηγείται, και πώς δικαιολογείται, η βοήθεια προς τις τράπεζες να μη συνδέεται με κανενός είδους προαπαιτούμενο, ιδίως όσον αφορά στη χρήση των χρημάτων του κράτους για τόνωση της αγοράς και της επιχειρηματικότητας και όχι μόνο για "εξυγίανση" των ίδιων των τραπεζών;
δ) Πόσο τοις μετρητοίς (πέραν της προϊστορίας των άλλων διαψεύσεών του) μπορούμε να πάρουμε τη διαβεβαίωση του υπουργού Οικονομικών ότι πλέον το τραπεζικό σύστημα είναι "απολύτως θωρακισμένο και κατοχυρωμένο"; Αυτό το "πλέον" κάνει όλη τη διαφορά: οι τράπεζες αποδεικνύεται ότι έως τώρα "δεν είχαν θωρακιστεί και δεν είχαν κατοχυρωθεί", παρά τα 28 δισ. της πρώτης βοήθειας και πρέπει οπωσδήποτε, τη δεύτερη τουλάχιστον φορά, αυτό να συμβεί.
Μια άλλη συμφωνία, λοιπόν. Με περισσότερο χρήμα Ευρώπης, αλλά με περισσότερη μέθοδο ΔΝΤ.
Με πρωτοστάτη, τώρα πια και αφού μας οδήγησε μέχρι εδώ, τη Γερμανία - αλλά πιο πολύ τη Γερμανία των τραπεζών παρά τη Γερμανία της Ευρώπης. Με επαγγελία -αλλά και δέσμευση-"δομικών" μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα και στην ευρωζώνη.
Και με ανοιχτά -ακόμη- τα στοιχήματα του "πραγματικού μέλλοντος": τη διαρκώς παρεμποδιζόμενη ανάπτυξη, τη σχεδόν βέβαια, κάποια στιγμή, "αναδιάρθρωση", τις αντοχές της ευρισκόμενης στο όριο κοινωνίας, την άφαντη προς το παρόν ενότητα της ελληνικής πολιτικής τάξης, τις εξελίξεις στην οριστικά διαφορετική πλέον Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όλα αυτά δικαιούνται ασφαλώς ένα ειδικό άρθρο.
* Ο κ. Κώστας Μποτόπουλος είναι συνταγματολόγος και πρώην ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ.
του Κώστα Μποτόπουλου *
25 Μαρτίου, 23 Απριλίου, 2 Μαΐου: αυτοί είναι οι τρεις μεγάλοι μέχρι στιγμής σταθμοί της διεθνοποιημένης ελληνικής περιπέτειας. Συμφωνία για τη δημιουργία ενός διφυούς "μηχανισμού στήριξης", επίσημο αίτημα της Ελλάδας για ενεργοποίησή του, έγκριση της ενεργοποίησης από τα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης έπειτα από αναγγελία ενός πολύ σκληρού "πακέτου" μέτρων από την ελληνική κυβέρνηση και την υπογραφή σχετικού μνημονίου με την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ).
Η ψήφιση του "πακέτου" από την ελληνική βουλή και η επικύρωση συμφωνίας και μνημονίου από το Eurogroup, που θα ακολουθήσουν τις αμέσως προσεχείς ημέρες, είναι ενέργειες προδιαγεγραμμένες και μάλλον συνοδευτικές των πολιτικών αποφάσεων.
Η 23η Απριλίου και το διάγγελμα του Καστελλόριζου συνέβησαν "χτες", όμως μοιάζουν έναν αιώνα πίσω. Σήμερα ξέρουμε ότι αυτό που θα ήταν (θα έπρεπε να είναι) το τέλος (της προπαρασκευαστικής φάσης) δεν ήταν παρά η αρχή (της τελικής διαπραγμάτευσης και της πραγματικής συμφωνίας).
Ας θυμηθούμε: Μετά την ελληνική αίτηση ενεργοποίησης είχαμε τον "εντυπωσιασμό" του ΔΝΤ, τη "συμπαράσταση" της Κομισιόν, αλλά την ανοιχτή καθυστέρηση της Γερμανίας: για εκταμίευση μετά τις τοπικές εκλογές της 9ης Μαΐου έκανε λόγο ο υπουργός Οικονομίας κ. Σόιμπλε (25 Απριλίου), για έξοδο της Ελλάδας από την ΟΝΕ οι χριστιανοδημοκράτες και οι φιλελεύθεροι βουλευτές στη βουλή (26 Απριλίου), για ανάγκη πρόσθετων μέτρων για τη γερμανική βοήθεια η καγκελάριος κ. Μέρκελ (26 Απριλίου).
Αποτέλεσμα: τα spreads πήραν την ανηφόρα κι έφτασαν σε πρωτοφανή ιστορικά ύψη, η "επίθεση των αγορών" μεταλαμπαδεύτηκε από την Ελλάδα στην Πορτογαλία και στην Ισπανία, ο (ανεκτικός τις καραμανλικές ακροβασίες) οίκος Standard & Poor's υποβάθμισε τα ελληνικά ομόλογα σε καθεστώς "τζανκ" (κοινώς, "σκουπιδιών") και η αντιπροσωπεία της τρόικας (Ε.Ε. ΕΚΤ, ΔΝΤ), που βρισκόταν στην Ελλάδα, ζήτησε άμεση εφαρμογή ενός ακόμα πιο σκληρού πακέτου μέτρων (σε αυτήν τη φάση τέθηκαν στο τραπέζι η συζήτηση για τον 13ο και τον 14ο μισθό στο Δημόσιο όπως και η επίσπευση των αλλαγών στο ασφαλιστικό).
Έτσι ώστε τελικά -στο παρά πέντε- επισπεύστηκαν το "κλείδωμα" και η εκταμίευση του μηχανισμού στήριξης.
Μόνο που μέσα στον ορυμαγδό μας διέφυγε ίσως ότι πρόκειται πλέον για μια άλλη συμφωνία από εκείνη της 25ης Μαρτίου:
● Είναι μια συμφωνία διακυβέρνησης και όχι απλώς οικονομικής βοήθειας. Το μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ, ώστε να ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός στήριξης, αποτελεί ένα πραγματικό -και δεσμευτικό- κυβερνητικό πρόγραμμα.
Προβλέπει συγκεκριμένες ενέργειες ανά τρίμηνο (από το δεύτερο τρίμηνο του 2010 έως το τέταρτο του 2011) τόσο σε δημοσιονομικό όσο και σε διαρθρωτικό επίπεδο. Η τήρησή του και τα αποτελέσματά του δεν είναι διαπραγματεύσιμα, αφού από αυτά εξαρτάται η -σταδιακή- εκταμίευση της οικονομικής βοήθειας.
Αναλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, υποχρεώσεις για δραστική μείωση των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα (αντικατάσταση μόνο του 20% των συνταξιοδοτούμενων από το τρίτο τρίμηνο του 2010, μείωση πέραν του κανόνα "μία πρόσληψη ανά πέντε προσλήψεις" από το τρίτο τρίμηνο του 2011), εισαγωγή ενιαίου ορίου συνταξιοδότησης στα 65 και ξεκίνημα της σταδιακής καθιέρωσης των 40 ετών εργασίας ως ελάχιστου ορίου συνταξιοδότησης (από το τρίτο τρίμηνο του 2010), μεταρρύθμιση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους (μέσα στο τρίτο τρίμηνο του 2010), "απλοποίηση" των αμοιβών στο Δημόσιο (από το τρίτο τρίμηνο του 2010), άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων (οδικών μεταφορών και χονδρικής αγοράς ενέργειας μέσα στο τρίτο τρίμηνο του 2010, νομικών, φαρμακοποιών, συμβολαιογράφων, αρχιτεκτόνων, μηχανικών, ορκωτών λογιστών μέσα στο τέταρτο τρίμηνο του 2010), μεταρρύθμιση του συστήματος συλλογικών διαπραγματεύσεων στον ιδιωτικό τομέα (μέσα στο τέταρτο τρίμηνο του 2010), νέα νομοθεσία για το θεσμικό πλαίσιο της υγείας (μέσα στο τέταρτο τρίμηνο του 2010), αλλαγές στο νομοθετικό πλαίσιο τουρισμού, λιανικού εμπορίου και εκπαίδευσης (μέσα στο τέταρτο τρίμηνο του 2010), ειδικός φόρος κατανάλωσης για μη αλκοολούχα ποτά και περαιτέρω διεύρυνση της βάσης του ΦΠΑ (μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2011).
Είναι προφανές πως η συζήτηση που θα διεξαχθεί αυτήν την εβδομάδα στη βουλή για το νέο "πακέτο" ισοδυναμεί με νέες προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης.
● Είναι μια συμφωνία άλλου ποσού και άλλης κατανομής των ποσών. Μιλάμε πια για 110 δισ. ευρώ (η μεγαλύτερη προς μία χώρα βοήθεια όλων των εποχών και όχι τα "30 και βλέπουμε" της πρώτης συμφωνίας) και για κατανομή 80 δισ. από τα κράτη της ευρωζώνης και 30 από το ΔΝΤ (και όχι 60% - 40%, όπως αρχικά είχε προβλεφθεί).
Αυτό που έχουμε στην πραγματικότητα είναι μια τεράστια αύξηση της ευρωπαϊκής συμμετοχής και όχι μείωση της συμβολής του ΔΝΤ: με βάση την ελληνική συνδρομή στον οργανισμό, το ανώτατο ποσό που μπορεί να δοθεί ετησίως στην Ελλάδα είναι 12 δισ., βρισκόμαστε δηλαδή πολύ κοντά στο "ταβάνι".
Από την άλλη, το ποσό του "ευρωπαϊκού" δανείου είναι δύσκολο να πούμε αν αποτελεί προϊόν "τύψεων" (για την καθυστέρηση, τον ρόλο της Γερμανίας, την αρχική έλλειψη γενναιοδωρίας), φόβου (η ευρωζώνη άγγιξε τη φωτιά και το πρώτο πιόνι του ντόμινο το δεύτερο), υπερβάλλοντος ζήλου (εξαιτίας του φόβου) ή "νέου" υπολογισμού (των αναγκών της χώρας μας και του συστημικού κινδύνου για την ευρωζώνη).
Το βέβαιο είναι ότι πρόκειται, ακόμα περισσότερο από πριν, για ένα πολύ ειδικό είδος "αλληλεγγύης": Το επιτόκιο είναι το μόνο που δεν άλλαξε (κοντά στο 5% για το ευρωπαϊκό κομμάτι), μικρότερο μεν από των αγορών, αλλά πολύ κερδοφόρο για κάποιες χώρες (δηλαδή για τα μεγάλα κράτη, τη Γερμανία και τη Γαλλία, που μπορούν να δανείζονται με 3% - 3,5% από τις αγορές) και σχεδόν απαγορευτικό για την ελληνική ανάκαμψη.
Στο επιχείρημα δε της κυρίας Μέρκελ, συνεπικουρούμενης αυτήν τη φορά από την κυρία Λαγκάρντ, ότι η διαφορά α) δικαιολογείται από το "ρίσκο" (δανεισμού των δανειστών και βελτίωσης της ελληνικής κατάστασης) και β) ενέχει ένα στοιχείο "αποθάρρυνσης" (κακοδιοίκησης και δημιουργίας και νέων ελλειμμάτων), θα μπορούσαμε χωρίς πολύ κόπο να αντιτείνουμε ότι: α) οι "αγορές" παίρνουν "ρίσκα", όμως οι χώρες, ειδικά οι "αδελφές" εντός της ίδιας κοινότητας χώρες, θα έπρεπε να έχουν άλλα κίνητρα, πόσο μάλλον που ενδεχόμενη εξάπλωση του προβλήματος θα τους στοίχιζε υπερπολλαπλάσια, β) το εμπεδώσαμε πια πως μας "τιμωρούν" - γι’ αυτά που κάναμε και για κάμποσα που δεν προλάβαμε να κάνουμε.
● Είναι μια συμφωνία με άλλους όρους. Εδώ συντελέστηκε η βαθύτερη και κρισιμότερη μεταβολή: η εκταμίευση των δανείων (τόσο από τις ευρωπαϊκές χώρες όσο και από το ΔΝΤ) θα είναι σταδιακή (ανά τρίμηνο και για 12 δόσεις), κατόπιν "αποδείξεως" (ότι λήφθησαν τα κάθε φορά απαραίτητα μέτρα), βάσει (τριμηνιαίου) "απολογισμού" και "θετικής αξιολόγησης προόδου", με δυνατότητα διαρκούς αλλαγής των όρων και αιτήματος νέων μέτρων εκ μέρους της τρόικας (που δεν θα στρατοπεδεύσει μεν στην Αθήνα, εκπρόσωποί της όμως θα μας έρχονται τακτικότατα). Και, βεβαίως, υπό εντελώς νέο Πρόγραμμα Σταθερότητας εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, αφού τα μέτρα που αναγγέλθηκαν στις 2 Μαΐου και θα επικυρωθούν νομοθετικά έχουν, με το αρχικό πρόγραμμα, σχέση Λαιστρυγόνων με συντρόφους του Οδυσσέα.
Με τις αλλαγές αυτές έχουμε τη σιωπηρή αλλά αναμφισβήτητη επικράτηση δύο λογικών:
"Λογική Μέρκελ" έναντι της "λογικής της ελληνικής κυβέρνησης" όσον αφορά στη ρευστότητα των μέτρων: Η ελληνική κυβέρνηση, από την αρχή των διαπραγματεύσεων αλλά και μετά την ψυχρολουσία που ακολούθησε το αίτημα της 23ης Απριλίου, προτιμούσε αυστηρά όμως εξαρχής γνωστά και κατά το δυνατόν σταθερά μέτρα, ενώ η γερμανική κυβέρνηση πάντα ήθελε οι δανείζοντες να έχουν τον τελευταίο λόγο - και το πέτυχε, σύροντας σε αυτήν τη γραμμή και την Κομισιόν.
Τελικώς, ναι μεν υπάρχει "ένα δεσμευτικό κείμενο με τη μορφή σύμβασης, το οποίο θα δίνει, με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα και στόχους, όλα όσα θα πρέπει να κάνει η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια" (βλ. τη δήλωση του υπουργού Οικονομικών, στις 26 Απριλίου), όμως συνοδεύεται και από μια συμφωνία-πλαίσιο για διαρκή αναπροσαρμογή (βλ. τη δήλωση του επιτρόπου κ. Ρεν, στις 29 Απριλίου, σύμφωνα με την οποία "η χρηματοδότηση από την ευρωζώνη θα εξαρτηθεί από τη δημοσιονομική προσαρμογή" και θα τελεί "υπό καθεστώς διαρκούς εποπτείας").
Η δεύτερη που επικράτησε ήταν η "λογική ΔΝΤ" έναντι της "λογικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης", αφού θεμελιώδες χαρακτηριστικό της πρώτης είναι ότι "αρχικά τσεκάρει και μετά πληρώνει" - κάτι που κατέστη, όπως είδαμε, κανόνας για το σύνολο της βοήθειας. Ίσως αυτή να είναι μια εξήγηση για το κατά τ' άλλα πολιτικώς παράδοξο γεγονός το "κακό και σκληρό" ΔΝΤ να κρατήσει, όλο αυτό το ταραγμένο δεκαήμερο, πιο ήπια σε σχέση με τις ελληνικές "κόκκινες γραμμές" στάση απ' ό,τι η Ευρωπαϊκή Ένωση: από τη στιγμή όπου η δική του "κόκκινη γραμμή", της μεθόδου έγινε δεκτή, τα προώρως συμφωνημένα μέτρα χάνουν πολλή από τη σημασία τους.
Δεν είναι, συνεπώς, υπερβολικό να πούμε ότι, έπειτα από αυτές τις αλλαγές, η ελληνική οικονομία (και ολόκληρη η χώρα) πέρασε από φάση επιτήρησης σε φάση "συνδιαχείρισης" - μαζί με, στην ουσία υπό, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
● Είναι μια συμφωνία με έναν έμμεσο αλλά σαφή "τέταρτο παίκτη": τις ιδιωτικές τράπεζες. Στο νέο πλαίσιο βοήθειας προς την Ελλάδα προστέθηκαν:
α) Ένα ειδικό και ξεχωριστό ταμείο (fund), προερχόμενο και από τις δύο γνωστές πηγές (χώρες της ευρωζώνης και το ΔΝΤ, χωρίς όμως περαιτέρω διευκρινίσεις), ύψους κοντά στα 10 δισ. ευρώ (στα οποία θα πρέπει να προστεθούν άλλα 15 δισ. υπό τη μορφή διεύρυνσης εγγυήσεων) με στόχο "τη διασφάλιση της ρευστότητας και κεφαλαιακής επάρκειας των ελληνικών τραπεζών" και μοναδική προϋπόθεση να το ζητήσουν οι τράπεζες, έχοντας φτάσει σε "αδυναμία κεφαλαιακής τους ενίσχυσης" (μια άλλη ultima ratio...).
Θα υλοποιηθεί, όπως προβλέπεται στο μνημόνιο, με τη δημιουργία από την Τράπεζα της Ελλάδος, εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, ενός ανεξάρτητου Χρηματοπιστωτικού Ταμείου Σταθερότητας.
β) Η εκ μέρους των κυβερνήσεων της ευρωζώνης "ενθάρρυνση" της συμμετοχής ιδιωτικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων (εννοείται, όχι ελληνικών) στη δανειοδότηση της Ελλάδας - με το αζημίωτο φυσικά.
γ) Η εντελώς προς την ίδια κατεύθυνση στήριξη-ώθηση των τραπεζών εκ μέρους του Institute of International Finance (πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του οποίου είναι, ασφαλώς συμπτωματικά, ο πρόεδρος της Deutsche Bank).
δ) Η άμεση απόφαση της ΕΚΤ -του μακράν πιο σταθερού και αξιόπιστου παίκτη κατά τη διάρκεια όλης αυτής της σκληρής παρτίδας πόκερ- για αναστολή του ελάχιστου ορίου πιστοληπτικής διαβάθμισης των ελληνικών τίτλων, άρα για εξασφάλιση της δυνατότητας των τραπεζών να διαθέτουν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και να συνεχίζουν να λαμβάνουν πιστώσεις από την ΕΚΤ.
ε) Η ταυτόχρονη με το νέο Πρόγραμμα Σταθερότητας αναγγελία από την ελληνική κυβέρνηση για ένα νέο "πακέτο" στήριξης των τραπεζών ύψους από 5 έως 10 δισ. ευρώ.
Η στήριξη των τραπεζών και του εν γένει χρηματοπιστωτικού συστήματος σε συνθήκες τέτοιας κρίσης είναι ασφαλώς αναγκαία από πολλές απόψεις (συστημική, ρευστότητας, ψυχολογική, δυνάμει αναπτυξιακή) και δεν μπορεί παρά να είναι καλοδεχούμενη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν γεννώνται ορισμένα ερωτήματα:
α) Θα γίνει, άραγε, απολογισμός και ενδεχομένως απόδοση ευθυνών για τη χρήση του πρώτου "πακέτου" βοήθειας της (προηγούμενης) ελληνικής κυβέρνησης προς τις τράπεζες, ύψους 28 δισ.; Πώς χρησιμοποιήθηκε και γιατί δεν ήταν αρκετό; Πώς υπολογίστηκε και ποιες ακριβώς ανάγκες εξυπηρετεί η προσθήκη;
β) Γιατί και από πού βρέθηκαν πόροι για την -περαιτέρω και, όπως ξαναείπα, αναγκαία- στήριξη των τραπεζών και όχι για εξίσου απαραίτητες ανάσες σε βαριά πληττόμενες κοινωνικές ομάδες, όπως οι συνταξιούχοι; Υπολογίστηκαν το κοινωνικό και ψυχολογικό κόστος αυτής της έστω έμμεσης σύγκρισης;
γ) Πώς εξηγείται, και πώς δικαιολογείται, η βοήθεια προς τις τράπεζες να μη συνδέεται με κανενός είδους προαπαιτούμενο, ιδίως όσον αφορά στη χρήση των χρημάτων του κράτους για τόνωση της αγοράς και της επιχειρηματικότητας και όχι μόνο για "εξυγίανση" των ίδιων των τραπεζών;
δ) Πόσο τοις μετρητοίς (πέραν της προϊστορίας των άλλων διαψεύσεών του) μπορούμε να πάρουμε τη διαβεβαίωση του υπουργού Οικονομικών ότι πλέον το τραπεζικό σύστημα είναι "απολύτως θωρακισμένο και κατοχυρωμένο"; Αυτό το "πλέον" κάνει όλη τη διαφορά: οι τράπεζες αποδεικνύεται ότι έως τώρα "δεν είχαν θωρακιστεί και δεν είχαν κατοχυρωθεί", παρά τα 28 δισ. της πρώτης βοήθειας και πρέπει οπωσδήποτε, τη δεύτερη τουλάχιστον φορά, αυτό να συμβεί.
Μια άλλη συμφωνία, λοιπόν. Με περισσότερο χρήμα Ευρώπης, αλλά με περισσότερη μέθοδο ΔΝΤ.
Με πρωτοστάτη, τώρα πια και αφού μας οδήγησε μέχρι εδώ, τη Γερμανία - αλλά πιο πολύ τη Γερμανία των τραπεζών παρά τη Γερμανία της Ευρώπης. Με επαγγελία -αλλά και δέσμευση-"δομικών" μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα και στην ευρωζώνη.
Και με ανοιχτά -ακόμη- τα στοιχήματα του "πραγματικού μέλλοντος": τη διαρκώς παρεμποδιζόμενη ανάπτυξη, τη σχεδόν βέβαια, κάποια στιγμή, "αναδιάρθρωση", τις αντοχές της ευρισκόμενης στο όριο κοινωνίας, την άφαντη προς το παρόν ενότητα της ελληνικής πολιτικής τάξης, τις εξελίξεις στην οριστικά διαφορετική πλέον Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όλα αυτά δικαιούνται ασφαλώς ένα ειδικό άρθρο.
* Ο κ. Κώστας Μποτόπουλος είναι συνταγματολόγος και πρώην ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ.
Τετάρτη 5 Μαΐου 2010
Η ενημέρωση και ο ρόλος των δημοσιογράφων στις απεργίες....
Τα σημερινά δραματικά γεγονότα με τους τρεις νεκρούς στο κέντρο της Αθήνας, ήρθαν να καταδείξουν στην πράξη και με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, την λανθασμένη πρακτική -τα τελευταία 3 χρόνια- ορισμένων συνδικαλιστικών κύκλων του δημοσιογραφικού κλάδου, που επιμένουν να προκηρύσσουν απεργιακές κινητοποιήσεις ταυτόχρονα με τους άλλους εργαζόμενους... Συντασσόμενοι δήθεν -διά του τρόπου αυτού- αλληλέγγυοι με την εργατική τάξη.
Ετσι, εάν δεν υπήρχαν οι δραματικές εξελίξεις, τη σημερινή πανεργατική απεργία δεν θα την έβλεπε κανείς πέραν του Λεκανοπεδίου της Αττικής και του «ιστορικού κέντρου» της Αθήνας! Αραγε, η διοίκηση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ), που πήρε την ευθύνη για τη σημερινή απεργία (χωρίς ωστόσο, να λάβουν αντίστοιχες αποφάσεις και οι ενώσεις-μέλη της), δεν γνώριζε ότι με την απόφασή της αυτή: Δεν θα «έβγαινε» ούτε ένα δελτίο ειδήσεων σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, τη μέρα της μεγαλύτερης κινητοποίησης των τελευταίων χρόνων και δεν θα κυκλοφορούσε καμμιά εφημερίδα, ακόμα και την επομένη της πανελλαδικής πανεργατικής-πανδημοσιοϋπαλληλικής απεργίας!
Είναι δυνατόν, την ώρα που όλη η υφήλιος ασχολείται με τη «σύγχρονη τραγωδία» της Ελλάδας, οι Ελληνες να παραμένουν αποκλεισμένοι από ειδήσεις, όμηροι μιας ιδιότυπης συσκότισης που στραγγαλίζει την ενημέρωση του λαού και «εξυπηρετεί» μόνο την εκάστοτε εξουσία και τα κομματικά μπλόκ των συγκεντρώσεων;
Πρόκειται για ένα επικίνδυνο «σιωπητήριο» που επιβάλλεται δήθεν ως έμπρακτη αλληλεγγύη στον δοκιμαζόμενο λαό, το οποίο όμως ουσιαστικά αντιστρατεύεται τα δικαιώματά του. Γιατί την ώρα που ο κόσμος βρίσκεται στους δρόμους, είναι τουλάχιστον ηθικά απαράδεκτο να πνίγεται η φωνή του από τους δημοσιογράφους. Η έλλειψη ενημέρωσης είναι «έλλειψη οξυγόνου», για τους πολιορκημένους Ελληνες πολίτες και το μόνο αποτέλεσμα που παράγει είναι να ευτελίζεται ο ρόλος των δημοσιογράφων και της ενημέρωσης...
Ετσι, εάν δεν υπήρχαν οι δραματικές εξελίξεις, τη σημερινή πανεργατική απεργία δεν θα την έβλεπε κανείς πέραν του Λεκανοπεδίου της Αττικής και του «ιστορικού κέντρου» της Αθήνας! Αραγε, η διοίκηση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ), που πήρε την ευθύνη για τη σημερινή απεργία (χωρίς ωστόσο, να λάβουν αντίστοιχες αποφάσεις και οι ενώσεις-μέλη της), δεν γνώριζε ότι με την απόφασή της αυτή: Δεν θα «έβγαινε» ούτε ένα δελτίο ειδήσεων σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, τη μέρα της μεγαλύτερης κινητοποίησης των τελευταίων χρόνων και δεν θα κυκλοφορούσε καμμιά εφημερίδα, ακόμα και την επομένη της πανελλαδικής πανεργατικής-πανδημοσιοϋπαλληλικής απεργίας!
Είναι δυνατόν, την ώρα που όλη η υφήλιος ασχολείται με τη «σύγχρονη τραγωδία» της Ελλάδας, οι Ελληνες να παραμένουν αποκλεισμένοι από ειδήσεις, όμηροι μιας ιδιότυπης συσκότισης που στραγγαλίζει την ενημέρωση του λαού και «εξυπηρετεί» μόνο την εκάστοτε εξουσία και τα κομματικά μπλόκ των συγκεντρώσεων;
Πρόκειται για ένα επικίνδυνο «σιωπητήριο» που επιβάλλεται δήθεν ως έμπρακτη αλληλεγγύη στον δοκιμαζόμενο λαό, το οποίο όμως ουσιαστικά αντιστρατεύεται τα δικαιώματά του. Γιατί την ώρα που ο κόσμος βρίσκεται στους δρόμους, είναι τουλάχιστον ηθικά απαράδεκτο να πνίγεται η φωνή του από τους δημοσιογράφους. Η έλλειψη ενημέρωσης είναι «έλλειψη οξυγόνου», για τους πολιορκημένους Ελληνες πολίτες και το μόνο αποτέλεσμα που παράγει είναι να ευτελίζεται ο ρόλος των δημοσιογράφων και της ενημέρωσης...
Πέμπτη 29 Απριλίου 2010
Η ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΗΡΘΕ ΠΟΛΥ ΝΩΡΙΣ....
Μετά την παραχώρηση του Υπουργείου Οικονομίας στο ΔΝΤ
επέρχεται και η παραχώρηση του Αν. Αιγαίου στους γείτονες
Αιφνιδιαστική άσκηση ταχείας ζεύξης υδάτινου κωλύματος, πιο απλά τη γεφύρωση του ποταμού Έβρου και την περαίωση εντός της ελληνικής επικράτειας τεθωρακισμένων δυνάμεων, έχει ξεκινήσει από σήμερα το πρωί η επίλεκτη 3η τουρκική Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία. Η εξέλιξη αυτή προβληματίζει ιδιαίτερα το ΓΕΕΘΑ και το ΓΕΣ για το τόπο διεξαγωγής της (περιοχή Ορεστιάδας όπως κατά σύμπτωση προέβλεπε το γνωστό σχέδιο Βαριοπούλα) και το χρόνο που επιλέχτηκε να γίνει αυτή η άσκηση, μόλις δύο εβδομάδες πριν από την επίσκεψη του Τούρκου Πρωθυπουργού στην Αθήνα.
Πρόκειται για μία άσκηση που περιλαμβάνει καθαρά επιθετικού χαρακτήρα σενάριο αφού το μόνο ουσιαστικά υδάτινο κώλυμα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι τουρκικές Ένοπλές Δυνάμεις στην περιοχή είναι ο ποταμός Έβρος.
Η συγκεκριμένη μονάδα αποτελεί μία από τις καλύτερα εξοπλισμένες τεθωρακισμένες μονάδες του τουρκικού Στρατού και εδρεύει στην πόλη Cerkezkoy και Tekirdag (Ραιδεστός).
Οι μονάδες της 3ης Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία που σταθμεύουν στην πόλη Cerkezkoy απέχουν 118 χλμ από τον Έβρο και οι μονάδες που σταθμεύουν στην πόλη Tekirdag απέχουν λιγότερο από 100 χλμ από τις όχθες του Έβρου. Η άσκηση αυτή αναμφίβολα στέλνει ένα σαφές μήνυμα στην ελληνική πλευρά, ιδιαίτερα αν συνδυαστεί με την πρόσφατη αποκάλυψη του σχεδίου εισβολής στον βόρειο Έβρο με τον κωδικό «Βαριοπούλα».
Το σχέδιο ως γνωστό περιελάμβανε την πρόκληση επεισοδίων και την διάβαση του ποταμού στο βόρειο τμήμα του Νομού Έβρου καθώς και την πλήρη αποκοπή του τμήματος αυτού. Θα ακολουθούσε ο πλήρης έλεγχος της περιοχής και επιχείρηση εθνοκάθαρσης κατά το πρότυπο που εφαρμόστηκε στους ελληνικούς πληθυσμούς στην νήσο Ίμβρο το 1964.
Πρίν από 7 μήνες η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ (Τ. 181 σελ 6-7) είχε δημοσιεύσει ένα προφητικό άρθρο στο οποίο χαρακτηριστικά επισημαινόταν ότι
«Σε επίπεδο στρατιωτικής προετοιμασίας η Τουρκία κυριολεκτικά «δεν κρύβεται» ίσως και δεν θέλει να κρυφθεί. Μία κρίση κερδίζεται περισσότερο σε επίπεδο ψυχολογίας, παρά σε επίπεδο όπλων. Η ψυχολογία και το κλίμα που θα δημιουργήσουν τα ΜΜΕ και συνεπώς οι μοχλοί πίεσης που θα προκύψουν από αυτό το κλίμα θα κρίνουν τα περισσότερα. Από εκεί και πέρα όμως έχουμε «σημάδια βαριά» για τις προθέσεις τους που οφείλουμε να τα λάβουμε υπόψη και να κινηθούμε ψύχραιμα για την αντιμετώπισή τους:
- Ο τουρκικός Στρατός για πρώτη φορά μετά το 1974 παίρνει στον Έβρο επιθετική διάταξη. Το σημαίνει αυτό: Οι κύριες τουρκικές μονάδες του 3ου και του 5ου Σώματος Στρατού εγκατέλειψαν την γραμμή προκάλυψης και μεταφέρθηκαν ή μεταφέρονται σταδιακά ανατολικότερα «μακριά» από τα αδιάκριτα ελληνικά «μάτια». Στην γραμμή προκάλυψης έχουν απομείνει μονάδες β’ κατηγορίας, μεθοριακοί φρουροί σύνθεσης με μειονοτικούς (Κούρδους, Αλεβίτες κλπ). Μόνο δύο ταξιαρχίες, η μία στο βορρά και η άλλη στο νότο έχουν απομείνει από τις κύριες μονάδες. Η κίνηση αυτή όσο και αν ακούγεται ως «ακίνδυνη» στην πραγματικότητα είναι άκρως επικίνδυνη. Οι μονάδες μεταφέρονται 50 χλμ στα μετόπισθεν όταν θέλουν να προετοιμαστούν για επιχειρήσεις.
- Δημιούργησαν 2 νέα Συντάγματα Μηχανικού. Δυστυχώς μόνο η στρατιωτική ηγεσία έχει λάβει στα σοβαρά τις «γέφυρες πολέμου» που στήνει στον Έβρο η Τουρκία. Η αποκάλυψη της «Σ» προ τριμήνου (Ιούλιος 2009), παρά το γεγονός ότι πέρα από τον επιχειρησιακό χαρακτήρα, έχει και βαθιά πολιτικό, ακόμα δεν έχει μπει στην ατζέντα των διμερών σχέσεων. Πρόκειται καθαρά για μία επιθετική κίνηση από την πλευρά της Άγκυρας.
- Η δήθεν «εκπαιδευτική» Στρατιά του Αιγαίου παύει και επίσημα να είναι εκπαιδευτική: Μετονομάζεται και επίσημα σε «Διακλαδικό Επιχειρησιακό Σχηματισμό Ειδικών Αποστολών» και εντάσσονται σε αυτόν εκτός από τις πέντε ταξιαρχίες του Στρατού, μονάδες της Αεροπορίας Στρατού, πλωτά μέσα και σε επίπεδο Σχηματισμού υπάγονται και αεροπορικές μονάδες εγγύς υποστήριξης! Η 11η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχίας Πεζικού που εδρεύει στο Ντενιζλί, αναβαθμίζεται και το ίδιο συμβαίνει και με την 19η Πεζικού και την 3η εκπαιδευτική με έδρα την Αττάλεια».
Κατά τα άλλα οι ηγέτες Eλλάδας-Τουρκίας θα συζητήσουν σε δύο εβδομάδες από σήμερα για τα προβλήματα των δύο χωρών και το Συμβούλιο Στρατηγικής Συνεργασίας Υψηλού Επιπέδου των δύο κυβερνήσεων με τους 20 συνολικά Έλληνες και Τούρκους Υπουργούς θα ασχοληθεί με τη βελτίωση της συνεργασίας των υπουργείων των δύο χωρών.
------
"Απαγορευμένη περιοχή" για τους πιλότους της Π.Α.
το μισό Αιγαίο, σήμερα και αύριο
Aπαγορεύθηκε με εντολή του υπουργείου Εξωτερικών στους πιλότους των μαχητικών αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας, να πλησιάσουν σήμερα στην εναέρια περιοχή Σκύρου-Λέσβου-Αγίου Ευστρατίου-Ψαρών και μεταξύ Χίου-Λέσβου την οποία η Τουρκία χαρακτηρίζει «τουρκικής αρμοδιότητας περιοχή έρευνας και διάσωσης» (SEARCH AND RESCUE (SAR) EXERCISE ON 29-30 APR 10, IN THE TURKISH SAR AREAS BOUNDED...) και διεξάγει άσκηση!
Τα νησιά θα έμεναν και πάλι για δεύτερη φορά μέσα σε μία εβδομάδα χωρίς την «ομπρέλα» της Πολεμικής Αεροπορίας, αν το ΓΕΕΘΑ και το ΓΕΑ δεν «σήκωναν» με δική τους πρωτοβουλία τέσσερα μαχητικά τα οποία περιπολούσαν γύρω από την περιοχή της τουρκικής άσκησης.
Είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα δεν αντιδρά στον χαρακτηρισμό TURKISH SAR AREAS BOUNDED (τουρκική περιοχή έρευνας και διάσωσης που περιεχόταν στη ΝAVTEX που εξέδωσε την περασμένη Παρασκευή 23/04 η Άγκυρα. Και εν συνεχεία δώσαμε (η ΥΠΑ, κατόπιν εντολών άνωθεν) και ... έγκριση για την διενέργεια της άσκησης!
Σήμερα όλο το κεντρικό βόρειο και ανατολικό Αιγαίο από την Σκύρο μέχρι την Λέσβο και την Χίο ήταν «κλειδωμένο» από τις τουρκικές δυνάμεις χωρίς να έχουν δικαίωμα οι ελληνικές δυνάμεις να εισέλθουν σε αυτό το χώρο
Οι συντεταγμένες των δύο περιοχών είναι οι ακόλουθες:
AREA.I
39 04 N 024 55 E
39 04 N 025 30 E
38 44 N 025 30 E
38 44 N 024 55 E
AREA.II
38 55 N 026 00 E
38 51 N 026 20 E
38 43 N 026 12 E
38 44 N 025 53 E
Η τουρκική άσκηση συνεχίζεται και αύριο και οι εντολές στους Έλληνες πιλότους είναι σαφείς: «Μην πλησιάσετε»!
επέρχεται και η παραχώρηση του Αν. Αιγαίου στους γείτονες
Αιφνιδιαστική άσκηση ταχείας ζεύξης υδάτινου κωλύματος, πιο απλά τη γεφύρωση του ποταμού Έβρου και την περαίωση εντός της ελληνικής επικράτειας τεθωρακισμένων δυνάμεων, έχει ξεκινήσει από σήμερα το πρωί η επίλεκτη 3η τουρκική Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία. Η εξέλιξη αυτή προβληματίζει ιδιαίτερα το ΓΕΕΘΑ και το ΓΕΣ για το τόπο διεξαγωγής της (περιοχή Ορεστιάδας όπως κατά σύμπτωση προέβλεπε το γνωστό σχέδιο Βαριοπούλα) και το χρόνο που επιλέχτηκε να γίνει αυτή η άσκηση, μόλις δύο εβδομάδες πριν από την επίσκεψη του Τούρκου Πρωθυπουργού στην Αθήνα.
Πρόκειται για μία άσκηση που περιλαμβάνει καθαρά επιθετικού χαρακτήρα σενάριο αφού το μόνο ουσιαστικά υδάτινο κώλυμα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι τουρκικές Ένοπλές Δυνάμεις στην περιοχή είναι ο ποταμός Έβρος.
Η συγκεκριμένη μονάδα αποτελεί μία από τις καλύτερα εξοπλισμένες τεθωρακισμένες μονάδες του τουρκικού Στρατού και εδρεύει στην πόλη Cerkezkoy και Tekirdag (Ραιδεστός).
Οι μονάδες της 3ης Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία που σταθμεύουν στην πόλη Cerkezkoy απέχουν 118 χλμ από τον Έβρο και οι μονάδες που σταθμεύουν στην πόλη Tekirdag απέχουν λιγότερο από 100 χλμ από τις όχθες του Έβρου. Η άσκηση αυτή αναμφίβολα στέλνει ένα σαφές μήνυμα στην ελληνική πλευρά, ιδιαίτερα αν συνδυαστεί με την πρόσφατη αποκάλυψη του σχεδίου εισβολής στον βόρειο Έβρο με τον κωδικό «Βαριοπούλα».
Το σχέδιο ως γνωστό περιελάμβανε την πρόκληση επεισοδίων και την διάβαση του ποταμού στο βόρειο τμήμα του Νομού Έβρου καθώς και την πλήρη αποκοπή του τμήματος αυτού. Θα ακολουθούσε ο πλήρης έλεγχος της περιοχής και επιχείρηση εθνοκάθαρσης κατά το πρότυπο που εφαρμόστηκε στους ελληνικούς πληθυσμούς στην νήσο Ίμβρο το 1964.
Πρίν από 7 μήνες η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ (Τ. 181 σελ 6-7) είχε δημοσιεύσει ένα προφητικό άρθρο στο οποίο χαρακτηριστικά επισημαινόταν ότι
«Σε επίπεδο στρατιωτικής προετοιμασίας η Τουρκία κυριολεκτικά «δεν κρύβεται» ίσως και δεν θέλει να κρυφθεί. Μία κρίση κερδίζεται περισσότερο σε επίπεδο ψυχολογίας, παρά σε επίπεδο όπλων. Η ψυχολογία και το κλίμα που θα δημιουργήσουν τα ΜΜΕ και συνεπώς οι μοχλοί πίεσης που θα προκύψουν από αυτό το κλίμα θα κρίνουν τα περισσότερα. Από εκεί και πέρα όμως έχουμε «σημάδια βαριά» για τις προθέσεις τους που οφείλουμε να τα λάβουμε υπόψη και να κινηθούμε ψύχραιμα για την αντιμετώπισή τους:
- Ο τουρκικός Στρατός για πρώτη φορά μετά το 1974 παίρνει στον Έβρο επιθετική διάταξη. Το σημαίνει αυτό: Οι κύριες τουρκικές μονάδες του 3ου και του 5ου Σώματος Στρατού εγκατέλειψαν την γραμμή προκάλυψης και μεταφέρθηκαν ή μεταφέρονται σταδιακά ανατολικότερα «μακριά» από τα αδιάκριτα ελληνικά «μάτια». Στην γραμμή προκάλυψης έχουν απομείνει μονάδες β’ κατηγορίας, μεθοριακοί φρουροί σύνθεσης με μειονοτικούς (Κούρδους, Αλεβίτες κλπ). Μόνο δύο ταξιαρχίες, η μία στο βορρά και η άλλη στο νότο έχουν απομείνει από τις κύριες μονάδες. Η κίνηση αυτή όσο και αν ακούγεται ως «ακίνδυνη» στην πραγματικότητα είναι άκρως επικίνδυνη. Οι μονάδες μεταφέρονται 50 χλμ στα μετόπισθεν όταν θέλουν να προετοιμαστούν για επιχειρήσεις.
- Δημιούργησαν 2 νέα Συντάγματα Μηχανικού. Δυστυχώς μόνο η στρατιωτική ηγεσία έχει λάβει στα σοβαρά τις «γέφυρες πολέμου» που στήνει στον Έβρο η Τουρκία. Η αποκάλυψη της «Σ» προ τριμήνου (Ιούλιος 2009), παρά το γεγονός ότι πέρα από τον επιχειρησιακό χαρακτήρα, έχει και βαθιά πολιτικό, ακόμα δεν έχει μπει στην ατζέντα των διμερών σχέσεων. Πρόκειται καθαρά για μία επιθετική κίνηση από την πλευρά της Άγκυρας.
- Η δήθεν «εκπαιδευτική» Στρατιά του Αιγαίου παύει και επίσημα να είναι εκπαιδευτική: Μετονομάζεται και επίσημα σε «Διακλαδικό Επιχειρησιακό Σχηματισμό Ειδικών Αποστολών» και εντάσσονται σε αυτόν εκτός από τις πέντε ταξιαρχίες του Στρατού, μονάδες της Αεροπορίας Στρατού, πλωτά μέσα και σε επίπεδο Σχηματισμού υπάγονται και αεροπορικές μονάδες εγγύς υποστήριξης! Η 11η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχίας Πεζικού που εδρεύει στο Ντενιζλί, αναβαθμίζεται και το ίδιο συμβαίνει και με την 19η Πεζικού και την 3η εκπαιδευτική με έδρα την Αττάλεια».
Κατά τα άλλα οι ηγέτες Eλλάδας-Τουρκίας θα συζητήσουν σε δύο εβδομάδες από σήμερα για τα προβλήματα των δύο χωρών και το Συμβούλιο Στρατηγικής Συνεργασίας Υψηλού Επιπέδου των δύο κυβερνήσεων με τους 20 συνολικά Έλληνες και Τούρκους Υπουργούς θα ασχοληθεί με τη βελτίωση της συνεργασίας των υπουργείων των δύο χωρών.
------
"Απαγορευμένη περιοχή" για τους πιλότους της Π.Α.
το μισό Αιγαίο, σήμερα και αύριο
Aπαγορεύθηκε με εντολή του υπουργείου Εξωτερικών στους πιλότους των μαχητικών αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας, να πλησιάσουν σήμερα στην εναέρια περιοχή Σκύρου-Λέσβου-Αγίου Ευστρατίου-Ψαρών και μεταξύ Χίου-Λέσβου την οποία η Τουρκία χαρακτηρίζει «τουρκικής αρμοδιότητας περιοχή έρευνας και διάσωσης» (SEARCH AND RESCUE (SAR) EXERCISE ON 29-30 APR 10, IN THE TURKISH SAR AREAS BOUNDED...) και διεξάγει άσκηση!
Τα νησιά θα έμεναν και πάλι για δεύτερη φορά μέσα σε μία εβδομάδα χωρίς την «ομπρέλα» της Πολεμικής Αεροπορίας, αν το ΓΕΕΘΑ και το ΓΕΑ δεν «σήκωναν» με δική τους πρωτοβουλία τέσσερα μαχητικά τα οποία περιπολούσαν γύρω από την περιοχή της τουρκικής άσκησης.
Είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα δεν αντιδρά στον χαρακτηρισμό TURKISH SAR AREAS BOUNDED (τουρκική περιοχή έρευνας και διάσωσης που περιεχόταν στη ΝAVTEX που εξέδωσε την περασμένη Παρασκευή 23/04 η Άγκυρα. Και εν συνεχεία δώσαμε (η ΥΠΑ, κατόπιν εντολών άνωθεν) και ... έγκριση για την διενέργεια της άσκησης!
Σήμερα όλο το κεντρικό βόρειο και ανατολικό Αιγαίο από την Σκύρο μέχρι την Λέσβο και την Χίο ήταν «κλειδωμένο» από τις τουρκικές δυνάμεις χωρίς να έχουν δικαίωμα οι ελληνικές δυνάμεις να εισέλθουν σε αυτό το χώρο
Οι συντεταγμένες των δύο περιοχών είναι οι ακόλουθες:
AREA.I
39 04 N 024 55 E
39 04 N 025 30 E
38 44 N 025 30 E
38 44 N 024 55 E
AREA.II
38 55 N 026 00 E
38 51 N 026 20 E
38 43 N 026 12 E
38 44 N 025 53 E
Η τουρκική άσκηση συνεχίζεται και αύριο και οι εντολές στους Έλληνες πιλότους είναι σαφείς: «Μην πλησιάσετε»!
ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ ΜΕΤΡΑ ΦΩΤΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ...ΕΠΑΘΛΟ ΤΩΝ 120 ΔΙΣ. ΕΥΡΩ
Πολύ σκληρά, με πρωτοφανείς κοινωνικές επιπτώσεις, είναι τα μέτρα που θα επιβληθούν για την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από ΕΕ και ΔΝΤ, όπως προκύπτει από τη συνάντηση του πρωθυπουργού Γ.Παπανδρέου με τους εκπροσώπους των κοινωνικών τάξεων.
Ο πρωθυπουργός τους ανακοίνωσε τα σκληρά μέτρα που θα αναγκαστεί να λάβει σε αντάλλαγμα για τη βοήθεια που θα λάβει η ελληνική οικονομία από την ΕΕ, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ.
Η βοήθεια θα είναι της τάξης των 120 δισ. ευρώ, το μεγαλύτερο πακέτο που έχει πάρει ποτέ χώρα σε ολόκληρο τον κόσμο.
Σύμφωνα με πληροφορίες, τα κυριώτερα μέτρα του πακέτου θα είναι:
-Κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού και των αντίστοιχων συντάξεων στον δημόσιο τομέα
-Ενσωμάτωση του 13ου και 14ου μισθού στο μισθό στον ιδιωτικό τομέα
-Μείωση στις υψηλές συντάξεις, με μικρές αυξητικές διορθώσεις στις πολύ χαμηλές συντάξεις
-Αύξηση κατά 10% του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στα καύσιμα και του ΦΠΑ
-Αύξηση του ορίου των απολύσεων
Στην περίπτωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στα καύσιμα, η αύξηση κατά 10% σημαίνει ότι η μέση πανελλαδική τιμή που κινείται σήμερα στα επίπεδα των 1,446 ευρώ, μετά την αύξηση των φόρων θα διαμορφωθεί στα 1,53 – 1,54 ευρώ
Ο πρωθυπουργός τόνισε επίσης ότι τα φώτα της δημοσιότητας φεύγουν από την κυβέρνηση και πέφτουν πλέον στους κοινωνικούς φορείς για το αν αποδεκτούν ή όχι τα μέτρα.
Οι ανακοινώσεις σχετικά με τις λεπτομέρειες του μηχανισμού στήριξης της Ελλάδας αναμένονται εντός του Σαββατοκύριακου.
Αντιδράσεις συνδικαλιστών
Το περιεχόμενο του πακέτου μέτρων σκιαγραφούν πάντως με δήλωσή τους ο Γ.Γαβρίλης, αντιπρόεδρος της ΓΣΕΕ, και ο Ηλ.Βρεττάκος, αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, μέλη της Αυτόνομης Παρέμβασης:
«Η κυβέρνηση, το ΔΝΤ και η ΕΕ σφαγιάζουν τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά μας για το κεφάλαιο και τις αγορές. Καταργούν τον 14ο και 13ο μισθό στο Δημόσιο καθώς και την 14η και 13η σύνταξη για όλους τους συνταξιούχους, παγώνουν τους μισθούς του Δημοσίου για τα επόμενα 3 χρόνια, προωθούν την κατάργηση του 14ου και 13ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα και τους μετατρέπουν σε επίδομα παραγωγικότητας, καταργούν τις Συλλογικές Διαπραγματεύσεις, αυξάνουν εκ νέου το ΦΠΑ και το φόρο στα καύσιμα, αυξάνουν το ποσοστό των απολύσεων στο 4% στον Ιδιωτικό τομέα, περιορίζουν τις αποζημιώσεις για τις απολύσεις στον Ιδιωτικό τομέα.
»Τα παραπάνω μέτρα οδηγούν τους εργαζόμενους και την κοινωνία σε φτώχια και εξαθλίωση.
»Οι εργαζόμενοι, η ελληνική κοινωνία πρέπει να βγούν στο δρόμο »αναφέρουν και καλούν τους εργαζόμενους να συγκεντρωθούν σήμερα, Πέμπτη, στις 7:30μμ στο υπουργείο Οικονομικών, στη συγκέντρωση των Πρωτοβάθμιων Σωματείων, για να δώσουμε την πρώτη απάντηση.
Οι παραγωγικές και κοινωνικές δυνάμεις της χώρας πρέπει να αθροίσουν δυνάμεις για να λυθούν τα προβλήματα, δήλωσε ο πρόεδρος της ΟΚΕ, Χρήστος Πολυζωγόπουλος, κατά την έξοδό του από το Μέγαρο Μαξίμου.
Εξαιρετικά προβληματισμένος ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος, ο οποίος τόνισε ότι «πήραμε μία γεύση από τα σκληρά μέτρα που έρχονται».
Ερωτηθείς αν φοβάται κοινωνική αναταραχή, απάντησε ότι αυτή ήδη υπάρχει και πρόσθεσε ότι στις συνομιλίες του με την τρόικα τους ανέφερε την ελληνική παροιμία οτι όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες.
Ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ Σπύρος Παπασπύρος δήλωσε ότι «βρισκόμαστε μπροστά στην πιο άγρια, απροκάλυπτη και άδικη επίθεση, που εξαθλιώνει τη ζωή μισθωτών, συνταξιούχων και ανέργων». Τόνισε ότι η απάντηση θα δοθεί τώρα στο δρόμο, ενώ υπογράμμισε ότι η κυβέρνηση κάτω από τέτοιες εξελίξεις οφείλει άμεσα να αναλογιστεί τις ιστορικές της ευθύνες για την χωρίς προηγούμενο αντικοινωνική πολιτική.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο γενικός γραμματέας της ΑΔΕΔΥ Ηλίας Ηλιάδης: «Βρισκόμαστε μπροστά σε μια τελειωμένη ιστορία που συζητήθηκε ερήμην, τουλάχιστον των εργαζομένων του Δημοσίου και βγαίνει μια απόφαση, που έρχεται να επιδεινώσει τη ζωή των εργαζομένων και των συνταξιούχων».
Η περικοπή του 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης, το επί τρία χρόνια πάγωμα των μισθών, η αλλαγή των συντελεστών των έμμεσων φόρων και όλα όσα δεν έχουν ανακοινωθεί, έρχονται να επιβαρύνουν ακραία τη ζωή των πολιτών και μάλιστα μονόπλευρα, είπε.
Οι εργοδοτικές οργανώσεις
Ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δημήτρης Δασκαλόπουλος είπε ότι ο τόπος μας έχει δυνατότητες και αυτή τη στιγμή πρυτανεύει η κοινωνική σύμπνοια και η πολιτική ευθύνη.
Υπάρχει ένα επαρκές δίχτυ ασφαλείας για τα επόμενα τρία έως τέσσερα χρόνια, που δυστυχώς πρέπει να πληρώσουμε πολύ ακριβά και με σκληρά μέτρα, δήλωσε ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ Δημήτρης Ασημακόπουλος.
O ίδιος συμπλήρωσε ότι κάθε σκέψη μετακύλησης του κόστους στα προϊόντα, μέσω της αύξησης του ΦΠΑ, είναι ανεδαφική, ενώ αντιτάχθηκε στην περικοπή του 13ου και 14ου μισθού, προσθέτοντας ωστόσο, ότι έχουμε την αίσθηση πως δεν θα φτάσουμε ως εκεί.
Τα μέτρα είναι σκληρά, αλλά πρέπει να το παλέψουμε, δήλωσε ο Βασίλης Κορκίδης, πρόεδρος της Ελληνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ).
Ο πρωθυπουργός τους ανακοίνωσε τα σκληρά μέτρα που θα αναγκαστεί να λάβει σε αντάλλαγμα για τη βοήθεια που θα λάβει η ελληνική οικονομία από την ΕΕ, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ.
Η βοήθεια θα είναι της τάξης των 120 δισ. ευρώ, το μεγαλύτερο πακέτο που έχει πάρει ποτέ χώρα σε ολόκληρο τον κόσμο.
Σύμφωνα με πληροφορίες, τα κυριώτερα μέτρα του πακέτου θα είναι:
-Κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού και των αντίστοιχων συντάξεων στον δημόσιο τομέα
-Ενσωμάτωση του 13ου και 14ου μισθού στο μισθό στον ιδιωτικό τομέα
-Μείωση στις υψηλές συντάξεις, με μικρές αυξητικές διορθώσεις στις πολύ χαμηλές συντάξεις
-Αύξηση κατά 10% του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στα καύσιμα και του ΦΠΑ
-Αύξηση του ορίου των απολύσεων
Στην περίπτωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στα καύσιμα, η αύξηση κατά 10% σημαίνει ότι η μέση πανελλαδική τιμή που κινείται σήμερα στα επίπεδα των 1,446 ευρώ, μετά την αύξηση των φόρων θα διαμορφωθεί στα 1,53 – 1,54 ευρώ
Ο πρωθυπουργός τόνισε επίσης ότι τα φώτα της δημοσιότητας φεύγουν από την κυβέρνηση και πέφτουν πλέον στους κοινωνικούς φορείς για το αν αποδεκτούν ή όχι τα μέτρα.
Οι ανακοινώσεις σχετικά με τις λεπτομέρειες του μηχανισμού στήριξης της Ελλάδας αναμένονται εντός του Σαββατοκύριακου.
Αντιδράσεις συνδικαλιστών
Το περιεχόμενο του πακέτου μέτρων σκιαγραφούν πάντως με δήλωσή τους ο Γ.Γαβρίλης, αντιπρόεδρος της ΓΣΕΕ, και ο Ηλ.Βρεττάκος, αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, μέλη της Αυτόνομης Παρέμβασης:
«Η κυβέρνηση, το ΔΝΤ και η ΕΕ σφαγιάζουν τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά μας για το κεφάλαιο και τις αγορές. Καταργούν τον 14ο και 13ο μισθό στο Δημόσιο καθώς και την 14η και 13η σύνταξη για όλους τους συνταξιούχους, παγώνουν τους μισθούς του Δημοσίου για τα επόμενα 3 χρόνια, προωθούν την κατάργηση του 14ου και 13ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα και τους μετατρέπουν σε επίδομα παραγωγικότητας, καταργούν τις Συλλογικές Διαπραγματεύσεις, αυξάνουν εκ νέου το ΦΠΑ και το φόρο στα καύσιμα, αυξάνουν το ποσοστό των απολύσεων στο 4% στον Ιδιωτικό τομέα, περιορίζουν τις αποζημιώσεις για τις απολύσεις στον Ιδιωτικό τομέα.
»Τα παραπάνω μέτρα οδηγούν τους εργαζόμενους και την κοινωνία σε φτώχια και εξαθλίωση.
»Οι εργαζόμενοι, η ελληνική κοινωνία πρέπει να βγούν στο δρόμο »αναφέρουν και καλούν τους εργαζόμενους να συγκεντρωθούν σήμερα, Πέμπτη, στις 7:30μμ στο υπουργείο Οικονομικών, στη συγκέντρωση των Πρωτοβάθμιων Σωματείων, για να δώσουμε την πρώτη απάντηση.
Οι παραγωγικές και κοινωνικές δυνάμεις της χώρας πρέπει να αθροίσουν δυνάμεις για να λυθούν τα προβλήματα, δήλωσε ο πρόεδρος της ΟΚΕ, Χρήστος Πολυζωγόπουλος, κατά την έξοδό του από το Μέγαρο Μαξίμου.
Εξαιρετικά προβληματισμένος ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος, ο οποίος τόνισε ότι «πήραμε μία γεύση από τα σκληρά μέτρα που έρχονται».
Ερωτηθείς αν φοβάται κοινωνική αναταραχή, απάντησε ότι αυτή ήδη υπάρχει και πρόσθεσε ότι στις συνομιλίες του με την τρόικα τους ανέφερε την ελληνική παροιμία οτι όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες.
Ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ Σπύρος Παπασπύρος δήλωσε ότι «βρισκόμαστε μπροστά στην πιο άγρια, απροκάλυπτη και άδικη επίθεση, που εξαθλιώνει τη ζωή μισθωτών, συνταξιούχων και ανέργων». Τόνισε ότι η απάντηση θα δοθεί τώρα στο δρόμο, ενώ υπογράμμισε ότι η κυβέρνηση κάτω από τέτοιες εξελίξεις οφείλει άμεσα να αναλογιστεί τις ιστορικές της ευθύνες για την χωρίς προηγούμενο αντικοινωνική πολιτική.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο γενικός γραμματέας της ΑΔΕΔΥ Ηλίας Ηλιάδης: «Βρισκόμαστε μπροστά σε μια τελειωμένη ιστορία που συζητήθηκε ερήμην, τουλάχιστον των εργαζομένων του Δημοσίου και βγαίνει μια απόφαση, που έρχεται να επιδεινώσει τη ζωή των εργαζομένων και των συνταξιούχων».
Η περικοπή του 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης, το επί τρία χρόνια πάγωμα των μισθών, η αλλαγή των συντελεστών των έμμεσων φόρων και όλα όσα δεν έχουν ανακοινωθεί, έρχονται να επιβαρύνουν ακραία τη ζωή των πολιτών και μάλιστα μονόπλευρα, είπε.
Οι εργοδοτικές οργανώσεις
Ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δημήτρης Δασκαλόπουλος είπε ότι ο τόπος μας έχει δυνατότητες και αυτή τη στιγμή πρυτανεύει η κοινωνική σύμπνοια και η πολιτική ευθύνη.
Υπάρχει ένα επαρκές δίχτυ ασφαλείας για τα επόμενα τρία έως τέσσερα χρόνια, που δυστυχώς πρέπει να πληρώσουμε πολύ ακριβά και με σκληρά μέτρα, δήλωσε ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ Δημήτρης Ασημακόπουλος.
O ίδιος συμπλήρωσε ότι κάθε σκέψη μετακύλησης του κόστους στα προϊόντα, μέσω της αύξησης του ΦΠΑ, είναι ανεδαφική, ενώ αντιτάχθηκε στην περικοπή του 13ου και 14ου μισθού, προσθέτοντας ωστόσο, ότι έχουμε την αίσθηση πως δεν θα φτάσουμε ως εκεί.
Τα μέτρα είναι σκληρά, αλλά πρέπει να το παλέψουμε, δήλωσε ο Βασίλης Κορκίδης, πρόεδρος της Ελληνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ).
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΕΙ ΕΥΡΩΠΗ ΣΕ ΡΟΛΟ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΗ
Το μερίδιο ευθύνης της για τη στήριξη όχι μόνον της Ελλάδας αλλά και του ευρώ ζήτησε ο Γ. Παπανδρέου χθες να αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ενωση. «Η Ευρώπη οφείλει να αποτρέψει την επέκταση της φωτιάς που φούντωσε», είπε στο υπουργικό συμβούλιο...
Ο χρόνος ανακοίνωσης της συμφωνίας με την τρόικα (ΔΝΤ, Ε.Ε., ΕΚΤ) μετράει ήδη αντίστροφα από σήμερα μέχρι την Κυριακή. Ενδεικτικό είναι ότι ο πρωθυπουργός ανέβαλε τη σημερινή και αυριανή περιοδεία του στην Αργολίδα και ζήτησε από τους υπουργούς αυτό το διήμερο να είναι όλοι στην Αθήνα.
Παράλληλα, σήμερα θα συναντηθεί για να τους εξηγήσει την κατάσταση με τους προέδρους: της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής Ελλάδας (ΟΚΕ), της ΓΣΕΕ, της ΓΣΕΒΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, του ΣΕΒ, της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) και του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ). Η κυβέρνηση θέλει να τελειώνει όσο το δυνατόν νωρίτερα το θέμα αν και φοβάται πως μια ανακοίνωση παραμονή της Πρωτομαγιάς θα προκαλέσει μεγάλη ένταση στην απεργιακή συγκέντρωση του Σαββάτου.
Χθες το μεσημέρι και πριν από το υπουργικό συμβούλιο έγινε ευρεία κυβερνητική σύσκεψη μέσα σε κλίμα ανησυχίας για τις επιπτώσεις που έχουν οι δραματικές εξελίξεις στην οικονομία τα τελευταία 24ωρα στους πολίτες, στην οικονομία αλλά και στις αντοχές του τραπεζικού συστήματος. Στο θέμα αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός και από τη συζήτηση με τους υπουργούς εκτιμήθηκε ότι αυτό το κλίμα θα σταματήσει μόνο με την ανακοίνωση της συμφωνίας Ελλάδας-τρόικας (ΔΝΤ, Ε.Ε., ΕΚΤ) για τους όρους δανεισμού και τα μέτρα που θα ληφθούν.
«Σκληρά και επώδυνα»
Στη σύσκεψη, σύμφωνα με πληροφορίες, ο υπουργός Οικονομικών ανέλυσε τα μέτρα που ζητάει η τρόικα για τα επόμενα τρία χρόνια, μέτρα σκληρά και επώδυνα, ενώ συζητήθηκε και ο τρόπος διαχείρισης της κρίσης το επόμενο διάστημα κι αφού ανακοινωθούν τα μέτρα. Σύμφωνα με πληροφορίες, η τρόικα ζητάει μεταξύ άλλων κατάργηση του 14ου μισθού στον δημόσιο τομέα, περικοπή των επιδομάτων στο Δημόσιο κατά 15%, νέα αύξηση του ΦΠΑ, αύξηση έμμεσων φόρων, μισθολογικές περικοπές στον ιδιωτικό τομέα στον 13ο και τον 14ο μισθό, αλλαγή των εργασιακών σχέσεων (κατάργηση συλλογικών διαπραγματεύσεων, αύξηση ποσοστού απολύσεων) κ.ά. Στη σύσκεψη εκτιμήθηκε ότι οι περικοπές στον ιδιωτικό τομέα θα οδηγήσουν τα ασφαλιστικά ταμεία σε κατάρρευση, που σημαίνει ότι οι περικοπές θα φέρουν τα αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα. Αυτό είναι και το ουσιαστικό επιχείρημα που προβάλλει η κυβέρνηση σε αυτή την απαίτηση της τρόικας και είναι χαρακτηριστικό ότι ο Α. Λοβέρδος χθες επανέλαβε ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να δεχτεί αυτές τις περικοπές.
Στη σύσκεψη, που πιθανόν να επαναληφθεί και σήμερα, πήραν μέρος οι Γ. Παπανδρέου, Θ. Πάγκαλος, Ε. Βενιζέλος, Χ. Παμπούκης, Μ. Χρυσοχοΐδης, Γ. Πεταλωτής, Γ. Παπακωνσταντίνου, Φ. Σαχινίδης.
Ο πρωθυπουργός στο υπουργικό συμβούλιο υποστήριξε ότι «είναι στοίχημα εθνικό και συλλογικό να δείξουμε ότι η Ελλάδα μπορεί και θέλει να αλλάξει». «Εμείς θα το αποδείξουμε με την αποφασιστικότητα και τις πράξεις μας και θα εγγυηθούμε ότι η βοήθεια και η στήριξη που θα δοθεί στη χώρα μας θα πιάσει τόπο», πρόσθεσε. Ο κ. Παπανδρέου είπε ότι έχει σταθεί ειλικρινής απέναντι στους πολίτες και θα κάνει ό,τι χρειαστεί για την προστασία της χώρας σε αυτή τη δύσκολη και επίπονη φάση. Είπε ότι τα δύσκολα μέτρα θα είναι προσωρινά αλλά μαζί με τις μεγάλες αλλαγές θα κάνουν τη χώρα καλύτερη στο τέλος.
Υπογράμμισε ότι η Ελλάδα αναλαμβάνει στο ακέραιο την ευθύνη της για την έξοδο από την κρίση και τόνισε ότι ολοκληρώνεται το πρόγραμμα με συγκεκριμένα μέτρα, διαρθρωτικά, αναπτυξιακά και οικονομικά, που θα εφαρμοστούν στη χώρα μας, για να βγούμε από την κρίση, αλλά και παράλληλα να εγγυηθούμε ότι η βοήθεια και η στήριξη που θα δοθεί στη χώρα μας, βοήθεια από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και το ΔΝΤ, θα πιάσει τόπο.
Τόνισε, όμως, ότι και η Ευρώπη, η Ε.Ε. και η ευρωζώνη με τις δικές τους κινήσεις πρέπει να αποτρέψουν τη φωτιά που φούντωσε με τη διεθνή κρίση, και να αποτρέψει αυτή η φωτιά να μεταδοθεί στην ευρωπαϊκή και διεθνή οικονομία. «Αυτό το βάρος είναι συλλογικό, της Ευρώπης αλλά και της διεθνούς κοινότητας. Εμείς αποδεικνύουμε καθημερινά τη βούλησή μας, τόσο στους εταίρους μας όσο και στους πολίτες».
Στον «Εκόνομιστ»
Την ίδια επισήμανση έκανε και στην ομιλία του το βράδυ στο συνέδριο του «Εκόνομιστ». «Δεν πρέπει να αφήσουμε μια μικρή φωτιά να γίνει ανεξέλεγκτη, γιατί η Ελλάδα είναι ένας σπινθήρας», είπε. Διευκρίνισε ότι η Ελλάδα δεν ζητάει από τον μηχανισμό στήριξης «να μας ξεχρεώσει», ζητάει λογικές τιμές και τόνισε πως η χώρα είναι έτοιμη να κάνει θυσίες και να αντέξει επώδυνα μέτρα.
Ο χρόνος ανακοίνωσης της συμφωνίας με την τρόικα (ΔΝΤ, Ε.Ε., ΕΚΤ) μετράει ήδη αντίστροφα από σήμερα μέχρι την Κυριακή. Ενδεικτικό είναι ότι ο πρωθυπουργός ανέβαλε τη σημερινή και αυριανή περιοδεία του στην Αργολίδα και ζήτησε από τους υπουργούς αυτό το διήμερο να είναι όλοι στην Αθήνα.
Παράλληλα, σήμερα θα συναντηθεί για να τους εξηγήσει την κατάσταση με τους προέδρους: της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής Ελλάδας (ΟΚΕ), της ΓΣΕΕ, της ΓΣΕΒΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, του ΣΕΒ, της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) και του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ). Η κυβέρνηση θέλει να τελειώνει όσο το δυνατόν νωρίτερα το θέμα αν και φοβάται πως μια ανακοίνωση παραμονή της Πρωτομαγιάς θα προκαλέσει μεγάλη ένταση στην απεργιακή συγκέντρωση του Σαββάτου.
Χθες το μεσημέρι και πριν από το υπουργικό συμβούλιο έγινε ευρεία κυβερνητική σύσκεψη μέσα σε κλίμα ανησυχίας για τις επιπτώσεις που έχουν οι δραματικές εξελίξεις στην οικονομία τα τελευταία 24ωρα στους πολίτες, στην οικονομία αλλά και στις αντοχές του τραπεζικού συστήματος. Στο θέμα αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός και από τη συζήτηση με τους υπουργούς εκτιμήθηκε ότι αυτό το κλίμα θα σταματήσει μόνο με την ανακοίνωση της συμφωνίας Ελλάδας-τρόικας (ΔΝΤ, Ε.Ε., ΕΚΤ) για τους όρους δανεισμού και τα μέτρα που θα ληφθούν.
«Σκληρά και επώδυνα»
Στη σύσκεψη, σύμφωνα με πληροφορίες, ο υπουργός Οικονομικών ανέλυσε τα μέτρα που ζητάει η τρόικα για τα επόμενα τρία χρόνια, μέτρα σκληρά και επώδυνα, ενώ συζητήθηκε και ο τρόπος διαχείρισης της κρίσης το επόμενο διάστημα κι αφού ανακοινωθούν τα μέτρα. Σύμφωνα με πληροφορίες, η τρόικα ζητάει μεταξύ άλλων κατάργηση του 14ου μισθού στον δημόσιο τομέα, περικοπή των επιδομάτων στο Δημόσιο κατά 15%, νέα αύξηση του ΦΠΑ, αύξηση έμμεσων φόρων, μισθολογικές περικοπές στον ιδιωτικό τομέα στον 13ο και τον 14ο μισθό, αλλαγή των εργασιακών σχέσεων (κατάργηση συλλογικών διαπραγματεύσεων, αύξηση ποσοστού απολύσεων) κ.ά. Στη σύσκεψη εκτιμήθηκε ότι οι περικοπές στον ιδιωτικό τομέα θα οδηγήσουν τα ασφαλιστικά ταμεία σε κατάρρευση, που σημαίνει ότι οι περικοπές θα φέρουν τα αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα. Αυτό είναι και το ουσιαστικό επιχείρημα που προβάλλει η κυβέρνηση σε αυτή την απαίτηση της τρόικας και είναι χαρακτηριστικό ότι ο Α. Λοβέρδος χθες επανέλαβε ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να δεχτεί αυτές τις περικοπές.
Στη σύσκεψη, που πιθανόν να επαναληφθεί και σήμερα, πήραν μέρος οι Γ. Παπανδρέου, Θ. Πάγκαλος, Ε. Βενιζέλος, Χ. Παμπούκης, Μ. Χρυσοχοΐδης, Γ. Πεταλωτής, Γ. Παπακωνσταντίνου, Φ. Σαχινίδης.
Ο πρωθυπουργός στο υπουργικό συμβούλιο υποστήριξε ότι «είναι στοίχημα εθνικό και συλλογικό να δείξουμε ότι η Ελλάδα μπορεί και θέλει να αλλάξει». «Εμείς θα το αποδείξουμε με την αποφασιστικότητα και τις πράξεις μας και θα εγγυηθούμε ότι η βοήθεια και η στήριξη που θα δοθεί στη χώρα μας θα πιάσει τόπο», πρόσθεσε. Ο κ. Παπανδρέου είπε ότι έχει σταθεί ειλικρινής απέναντι στους πολίτες και θα κάνει ό,τι χρειαστεί για την προστασία της χώρας σε αυτή τη δύσκολη και επίπονη φάση. Είπε ότι τα δύσκολα μέτρα θα είναι προσωρινά αλλά μαζί με τις μεγάλες αλλαγές θα κάνουν τη χώρα καλύτερη στο τέλος.
Υπογράμμισε ότι η Ελλάδα αναλαμβάνει στο ακέραιο την ευθύνη της για την έξοδο από την κρίση και τόνισε ότι ολοκληρώνεται το πρόγραμμα με συγκεκριμένα μέτρα, διαρθρωτικά, αναπτυξιακά και οικονομικά, που θα εφαρμοστούν στη χώρα μας, για να βγούμε από την κρίση, αλλά και παράλληλα να εγγυηθούμε ότι η βοήθεια και η στήριξη που θα δοθεί στη χώρα μας, βοήθεια από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και το ΔΝΤ, θα πιάσει τόπο.
Τόνισε, όμως, ότι και η Ευρώπη, η Ε.Ε. και η ευρωζώνη με τις δικές τους κινήσεις πρέπει να αποτρέψουν τη φωτιά που φούντωσε με τη διεθνή κρίση, και να αποτρέψει αυτή η φωτιά να μεταδοθεί στην ευρωπαϊκή και διεθνή οικονομία. «Αυτό το βάρος είναι συλλογικό, της Ευρώπης αλλά και της διεθνούς κοινότητας. Εμείς αποδεικνύουμε καθημερινά τη βούλησή μας, τόσο στους εταίρους μας όσο και στους πολίτες».
Στον «Εκόνομιστ»
Την ίδια επισήμανση έκανε και στην ομιλία του το βράδυ στο συνέδριο του «Εκόνομιστ». «Δεν πρέπει να αφήσουμε μια μικρή φωτιά να γίνει ανεξέλεγκτη, γιατί η Ελλάδα είναι ένας σπινθήρας», είπε. Διευκρίνισε ότι η Ελλάδα δεν ζητάει από τον μηχανισμό στήριξης «να μας ξεχρεώσει», ζητάει λογικές τιμές και τόνισε πως η χώρα είναι έτοιμη να κάνει θυσίες και να αντέξει επώδυνα μέτρα.
Τρίτη 27 Απριλίου 2010
ΔΗΛΩΣΗ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ: ΤΟ Δ.Ν.Τ ΠΡΟΜΗΝΥΜΑ ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΥΜΦΟΡΩΝ
Με τον κοινό νου που διαθέτω, δεν μπορώ να εξηγήσω και ακόμα περισσότερο να δικαιολογήσω την ταχύτητα με την οποία κατρακύλησε η χώρα μας από τα επίπεδα του 2009 σε τέτοιο σημείο, ώστε με το ΔΝΤ να απολέσουμε ένα μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας και να τεθούμε σε καθεστώς κηδεμονίας.
Και είναι περίεργο ότι κανείς έως τώρα δεν ασχολήθηκε με το πιο απλό, δηλαδή την οικονομική μας διαδρομή με αριθμούς και στοιχεία από τότε έως τώρα, ώστε να καταλάβουμε κι εμείς οι αδαείς τους πραγματικούς λόγους αυτής της πρωτοφανούς και ιλιγγιώδους εξελίξεως, που έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια της εθνικής μας αυτοτέλειας και μαζί της την διεθνή ταπείνωση.
Ακούω για το χρέος των 360 δισεκατομμυρίων, όμως συγχρόνως βλέπω ότι τα ίδια και μεγαλύτερα χρέη έχουν πολλές άλλες χώρες. Άρα δεν μπορεί να είναι αυτή η βασική αιτία της κακοδαιμονίας. Επίσης με προβληματίζει το στοιχείο της υπερβολής στα διεθνή χτυπήματα με στόχο την χώρα μας, μαζί με ένα τόσο καλά εναρμονισμένο συντονισμό εναντίον μιας ασήμαντης οικονομικά χώρας, που καταντά ύποπτος. Έτσι οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι κάποιοι μας ντρόπιασαν και μας φόβισαν, για να μας οδηγήσουν στο ΔΝΤ, που αποτελεί βασικό παράγοντα της επεκτατικής πολιτικής των ΗΠΑ και όλα τα άλλα περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης ήταν στάχτη στα μάτια μας, για να μη φανεί ότι πρόκειται για μια καθαρά αμερικανική πρωτοβουλία, για να μας ρίξει σε μια εν πολλοίς τεχνητή οικονομική κρίση, ώστε να φοβηθεί ο λαός μας, να φτωχύνει, να χάσει πολύτιμες κατακτήσεις και τέλος να γονατίσει, έχοντας δεχθεί να τον κυβερνούν ξένοι. Όμως γιατί; Για να εξυπηρετηθούν ποια σχέδια και ποιοι στόχοι;
Παρ’ ό,τι υπήρξα και παραμένω οπαδός της ελληνοτουρκικής φιλίας, εν τούτοις πρέπει να πω ότι με φοβίζει αυτή η αιφνίδια σύσφιξη των κυβερνητικών σχέσεων, οι επαφές υπουργών και άλλων παραγόντων, οι επισκέψεις στην Κύπρο και η έλευση του Ερντογκάν. Υποψιάζομαι ότι πίσω απ’ αυτά κρύβεται η αμερικανική πολιτική με τα ύποπτα σχέδιά της, που αφορούν τον γεωγραφικό μας χώρο, την ύπαρξη υποθαλάσσιων κοιτασμάτων, το καθεστώς της Κύπρου, το Αιγαίο, τους βόρειους γείτονές μας και την αλαζονική στάση της Τουρκίας, με μόνο εμπόδιο την καχυποψία και την εναντίωση του ελληνικού λαού.
Όλοι γύρω μας, ποιος λίγο ποιος πολύ, είναι δεμένοι στο άρμα των ΗΠΑ. Η μόνη παραφωνία εμείς, που από την επιβολή της Χούντας και την απώλεια του 40% της Κύπρου ως τους εναγκαλισμούς με τα Σκόπια και τους υπερεθνικιστές Αλβανούς, δεχόμαστε συνεχώς χτυπήματα δίχως να βάλουμε μυαλό.
Θα έπρεπε λοιπόν να καταργηθούμε ως λαός και αυτό ακριβώς γίνεται σήμερα. Καλώ τους οικονομολόγους, πολιτικούς, αναλυτές να με διαψεύσουν. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλη λογικοφανής εξήγηση παρά το γεγονός ότι υπήρξε μια διεθνής συνωμοσία, στην οποία συμμετείχαν και οι Ευρωπαίοι φιλοαμερικανοί τύπου Μέρκελ, η ευρωπαϊκή Τράπεζα, ο διεθνής αντιδραστικός τύπος, που όλοι μαζί συνωμότησαν για το «μεγάλο κόλπο» της υποβάθμισης ενός ελεύθερου Λαού σε υποτελή. Τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να δώσω καμμία άλλη εξήγηση. Παραδέχομαι όμως ότι δεν διαθέτω ειδικές γνώσεις αλλά μιλώ βασισμένος στον κοινό νου. Ίσως και πολλοί άλλοι να σκέφτονται όπως εγώ κι αυτό ίσως το δούμε στις μέρες που θα ‘ρθουν.
Πάντως θα ήθελα να προετοιμάσω την κοινή γνώμη και να τονίσω ότι εάν η ανάλυσή μου είναι ορθή, τότε η οικονομική κρίση (που όπως είπα μας επεβλήθη) δεν είναι παρά μόνο το πρώτο πικρό ποτήρι στο λουκούλειο γεύμα που θα ακολουθήσει και που αυτή τη φορά θα αφορά ζωτικά και κρίσιμα εθνικά μας θέματα, που δεν θα ήθελα ούτε να φανταστώ πού θα μας οδηγήσουν.
Μακάρι να έχω άδικο.
Μίκης Θεοδωράκης
Αθήνα 27-4-2010
Και είναι περίεργο ότι κανείς έως τώρα δεν ασχολήθηκε με το πιο απλό, δηλαδή την οικονομική μας διαδρομή με αριθμούς και στοιχεία από τότε έως τώρα, ώστε να καταλάβουμε κι εμείς οι αδαείς τους πραγματικούς λόγους αυτής της πρωτοφανούς και ιλιγγιώδους εξελίξεως, που έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια της εθνικής μας αυτοτέλειας και μαζί της την διεθνή ταπείνωση.
Ακούω για το χρέος των 360 δισεκατομμυρίων, όμως συγχρόνως βλέπω ότι τα ίδια και μεγαλύτερα χρέη έχουν πολλές άλλες χώρες. Άρα δεν μπορεί να είναι αυτή η βασική αιτία της κακοδαιμονίας. Επίσης με προβληματίζει το στοιχείο της υπερβολής στα διεθνή χτυπήματα με στόχο την χώρα μας, μαζί με ένα τόσο καλά εναρμονισμένο συντονισμό εναντίον μιας ασήμαντης οικονομικά χώρας, που καταντά ύποπτος. Έτσι οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι κάποιοι μας ντρόπιασαν και μας φόβισαν, για να μας οδηγήσουν στο ΔΝΤ, που αποτελεί βασικό παράγοντα της επεκτατικής πολιτικής των ΗΠΑ και όλα τα άλλα περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης ήταν στάχτη στα μάτια μας, για να μη φανεί ότι πρόκειται για μια καθαρά αμερικανική πρωτοβουλία, για να μας ρίξει σε μια εν πολλοίς τεχνητή οικονομική κρίση, ώστε να φοβηθεί ο λαός μας, να φτωχύνει, να χάσει πολύτιμες κατακτήσεις και τέλος να γονατίσει, έχοντας δεχθεί να τον κυβερνούν ξένοι. Όμως γιατί; Για να εξυπηρετηθούν ποια σχέδια και ποιοι στόχοι;
Παρ’ ό,τι υπήρξα και παραμένω οπαδός της ελληνοτουρκικής φιλίας, εν τούτοις πρέπει να πω ότι με φοβίζει αυτή η αιφνίδια σύσφιξη των κυβερνητικών σχέσεων, οι επαφές υπουργών και άλλων παραγόντων, οι επισκέψεις στην Κύπρο και η έλευση του Ερντογκάν. Υποψιάζομαι ότι πίσω απ’ αυτά κρύβεται η αμερικανική πολιτική με τα ύποπτα σχέδιά της, που αφορούν τον γεωγραφικό μας χώρο, την ύπαρξη υποθαλάσσιων κοιτασμάτων, το καθεστώς της Κύπρου, το Αιγαίο, τους βόρειους γείτονές μας και την αλαζονική στάση της Τουρκίας, με μόνο εμπόδιο την καχυποψία και την εναντίωση του ελληνικού λαού.
Όλοι γύρω μας, ποιος λίγο ποιος πολύ, είναι δεμένοι στο άρμα των ΗΠΑ. Η μόνη παραφωνία εμείς, που από την επιβολή της Χούντας και την απώλεια του 40% της Κύπρου ως τους εναγκαλισμούς με τα Σκόπια και τους υπερεθνικιστές Αλβανούς, δεχόμαστε συνεχώς χτυπήματα δίχως να βάλουμε μυαλό.
Θα έπρεπε λοιπόν να καταργηθούμε ως λαός και αυτό ακριβώς γίνεται σήμερα. Καλώ τους οικονομολόγους, πολιτικούς, αναλυτές να με διαψεύσουν. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλη λογικοφανής εξήγηση παρά το γεγονός ότι υπήρξε μια διεθνής συνωμοσία, στην οποία συμμετείχαν και οι Ευρωπαίοι φιλοαμερικανοί τύπου Μέρκελ, η ευρωπαϊκή Τράπεζα, ο διεθνής αντιδραστικός τύπος, που όλοι μαζί συνωμότησαν για το «μεγάλο κόλπο» της υποβάθμισης ενός ελεύθερου Λαού σε υποτελή. Τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να δώσω καμμία άλλη εξήγηση. Παραδέχομαι όμως ότι δεν διαθέτω ειδικές γνώσεις αλλά μιλώ βασισμένος στον κοινό νου. Ίσως και πολλοί άλλοι να σκέφτονται όπως εγώ κι αυτό ίσως το δούμε στις μέρες που θα ‘ρθουν.
Πάντως θα ήθελα να προετοιμάσω την κοινή γνώμη και να τονίσω ότι εάν η ανάλυσή μου είναι ορθή, τότε η οικονομική κρίση (που όπως είπα μας επεβλήθη) δεν είναι παρά μόνο το πρώτο πικρό ποτήρι στο λουκούλειο γεύμα που θα ακολουθήσει και που αυτή τη φορά θα αφορά ζωτικά και κρίσιμα εθνικά μας θέματα, που δεν θα ήθελα ούτε να φανταστώ πού θα μας οδηγήσουν.
Μακάρι να έχω άδικο.
Μίκης Θεοδωράκης
Αθήνα 27-4-2010
ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ....ΤΡΑΠΕΖΩΝ!!!
Στο προσκήνιο ήλθε πάλι ο ακήρυκτος πόλεμος των μεγάλων του διεθνούς τραπεζικού συστήματος επί… ελληνικού εδάφους, καθώς οι τραπεζίτες που έχουν "χτίσει" μεγάλες θέσεις σε ελληνικά ομόλογα, άρχισαν δημόσια να ξεσπαθώνουν κατά της ομάδας των αμερικανικών τραπεζών, με επικεφαλής την Goldman Sachs, που «ποντάρουν» ανοικτά στα πάσης φύσεως σενάρια χρεοκοπίας.
Με μια συνέντευξη στην τηλεόραση του “Bloomberg”, που δεν πέρασε απαρατήρητη στους διεθνείς χρηματοοικονομικούς κύκλους, ο Στίβεν Μέιτζορ, επικεφαλής της ομάδας αναλυτών της αγοράς ομολόγων στην HSBC και γνωστός «ταύρος» της ελληνικής αγοράς ομολόγων, έδωσε την απάντηση των “long” επενδυτών της ελληνικής αγοράς ομολόγων στους διακινητές των σεναρίων αναδιάρθρωσης του χρέους.
Είχαν προηγηθεί οι δηλώσεις του Έρικ Νίλσεν, κορυφαίου οικονομολόγου της Goldman Sachs, που έδωσαν νέα δυναμική στα σενάρια αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, τα οποία τεχνικά ισοδυναμούν με «ήπια» πτώχευση της χώρας. Λεπτομέρεια: όσοι έχουν «ποντάρει» σε CDS, φέρνοντας το κόστος ασφάλισης των ελληνικών ομολόγων πάνω από τα αντίστοιχα πακιστανικά ή ουκρανικά, πάνω από τις 700 μονάδες βάσης, θα πληρωθούν για τα στοιχήματα τους με οποιοδήποτε «πιστωτικό γεγονός», από μια «απλή» επαναδιαπραγμάτευση του χρέους σε εθελοντική βάση, μέχρι μια ευθεία στάση πληρωμών της Αθήνας.
Ο κορυφαίος αναλυτής της HSBC, η οποία έχει πρωταγωνιστήσει στην πρωτογενή αγορά ελληνικών τίτλων, πουλώντας ελληνικά ομόλογα δισεκατομμυρίων σε πελάτες της τα τελευταία χρόνια, δήλωσε ότι θεωρεί απίθανη μια στάση πληρωμών οποιασδήποτε μορφής από την Ελλάδα, καθώς στην περίπτωση αυτή θα υποστούν τεράστιες ζημιές οι ευρωπαϊκές τράπεζες και άλλοι συντηρητικοί επενδυτές της Γηραιάς Ηπείρου, με μεγάλες θέσεις σε ελληνικά ομόλογα.
Όπως τόνισε ο Μέιτζορ, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν πρόκειται να δεχθούν την επαναδιαπραγμάτευση του ελληνικού χρέους, γιατί σε αυτή την περίπτωση θα πλήρωνε δύο φορές η Ευρωζώνη το τίμημα της ελληνικής κρίσης: μία με την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης και την παροχή δανείων και άλλη μία με τη μορφή των μεγάλων απωλειών που θα είχαν οι τράπεζες των χωρών της Ευρωζώνης.
Χαρακτηριστικά επισήμανε, μάλιστα, ότι ήδη όσοι έχουν επενδύσει σε ομόλογα μεγάλης διάρκειας του Ελληνικού Δημοσίου βλέπουν στις τιμές των τίτλων να ενσωματώνονται τα χειρότερα δυνατά σενάρια, καθώς υπάρχουν αυτή τη στιγμή κρατικοί τίτλοι που διαπραγματεύονται στο 70% της ονομαστικής τους αξίας.
Σε μια αναφορά, μάλιστα, που θεωρήθηκε από πολλούς «φωτογραφική» για τα διάφορα κερδοσκοπικά hedge funds που συντονίζονται με μεγάλες αμερικανικές τράπεζες στο σορτάρισμα ελληνικών ομολόγων, ο Μέιτζορ τόνισε ότι αυτή την περίοδο όλοι οι «σοβαροί» επενδυτές της διεθνούς αγοράς, έχουν λόγω της κρίσης αποσυρθεί από την ελληνική αγορά ομολόγων, αφήνοντας την τύχη της στα… όρνεα, που πρωτοστατούν στην υποτιμητική κερδοσκοπία.
Ο Μέιτζορ, όπως και όλοι οι “long” επενδυτές των ελληνικών τίτλων προτείνει ως εναλλακτική λύση στα σενάρια πτώχευσης ένα τριετές, σκληρό σταθεροποιητικό πρόγραμμα για τον έλεγχο του ελληνικού χρέους, που θα συνδυασθεί με άφθονες χρηματοδοτήσεις από το διεθνή μηχανισμό στήριξης, ώστε να υπάρχει μια πειστική εγγύηση για τους επενδυτές.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι χθες παρενέβη στη δημόσια συζήτηση θεαματικά και η Γαλλίδα υπουργός Οικονομικών, Κριστίν Λαγκάρντ, προφανώς σε μια προσπάθεια υπεράσπισης των μεγάλων γαλλικών τραπεζών (Credit Agricole, Societe Generale) που έχουν και τις μεγαλύτερες θέσεις στην ελληνική αγορά ομολόγων. Η Λαγκάρντ ξεκαθάρισε, ότι σε κάθε περίπτωση στάσης πληρωμών από την ελληνική κυβέρνηση, προφανώς ακόμη και αν πρόκειται για μια «ήπια» επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, αυτομάτως θα πατηθεί «φρένο» στις ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις στην Ελλάδα.
Σε αυτό το κλίμα, είναι προφανές ότι η συμφωνία για την Ελλάδα, που αναμένεται να κλείσει στο τέλος της εβδομάδας και να εισαχθεί την επόμενη για επικύρωση-εξπρές στο γερμανικό Κοινοβούλιο, θα είναι μια εξαιρετικά περίπλοκη διαδικασία, όπου κράτη και υπερεθνικοί οργανισμοί θα κληθούν να δώσουν την τελική λύση σε αυτή την αναμέτρηση “short” και “long” παικτών της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής αγοράς, όπου ως τώρα οι σορτάκηδες με «στρατηγό» την Goldman μετρούν συνεχείς νίκες…
Με μια συνέντευξη στην τηλεόραση του “Bloomberg”, που δεν πέρασε απαρατήρητη στους διεθνείς χρηματοοικονομικούς κύκλους, ο Στίβεν Μέιτζορ, επικεφαλής της ομάδας αναλυτών της αγοράς ομολόγων στην HSBC και γνωστός «ταύρος» της ελληνικής αγοράς ομολόγων, έδωσε την απάντηση των “long” επενδυτών της ελληνικής αγοράς ομολόγων στους διακινητές των σεναρίων αναδιάρθρωσης του χρέους.
Είχαν προηγηθεί οι δηλώσεις του Έρικ Νίλσεν, κορυφαίου οικονομολόγου της Goldman Sachs, που έδωσαν νέα δυναμική στα σενάρια αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, τα οποία τεχνικά ισοδυναμούν με «ήπια» πτώχευση της χώρας. Λεπτομέρεια: όσοι έχουν «ποντάρει» σε CDS, φέρνοντας το κόστος ασφάλισης των ελληνικών ομολόγων πάνω από τα αντίστοιχα πακιστανικά ή ουκρανικά, πάνω από τις 700 μονάδες βάσης, θα πληρωθούν για τα στοιχήματα τους με οποιοδήποτε «πιστωτικό γεγονός», από μια «απλή» επαναδιαπραγμάτευση του χρέους σε εθελοντική βάση, μέχρι μια ευθεία στάση πληρωμών της Αθήνας.
Ο κορυφαίος αναλυτής της HSBC, η οποία έχει πρωταγωνιστήσει στην πρωτογενή αγορά ελληνικών τίτλων, πουλώντας ελληνικά ομόλογα δισεκατομμυρίων σε πελάτες της τα τελευταία χρόνια, δήλωσε ότι θεωρεί απίθανη μια στάση πληρωμών οποιασδήποτε μορφής από την Ελλάδα, καθώς στην περίπτωση αυτή θα υποστούν τεράστιες ζημιές οι ευρωπαϊκές τράπεζες και άλλοι συντηρητικοί επενδυτές της Γηραιάς Ηπείρου, με μεγάλες θέσεις σε ελληνικά ομόλογα.
Όπως τόνισε ο Μέιτζορ, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν πρόκειται να δεχθούν την επαναδιαπραγμάτευση του ελληνικού χρέους, γιατί σε αυτή την περίπτωση θα πλήρωνε δύο φορές η Ευρωζώνη το τίμημα της ελληνικής κρίσης: μία με την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης και την παροχή δανείων και άλλη μία με τη μορφή των μεγάλων απωλειών που θα είχαν οι τράπεζες των χωρών της Ευρωζώνης.
Χαρακτηριστικά επισήμανε, μάλιστα, ότι ήδη όσοι έχουν επενδύσει σε ομόλογα μεγάλης διάρκειας του Ελληνικού Δημοσίου βλέπουν στις τιμές των τίτλων να ενσωματώνονται τα χειρότερα δυνατά σενάρια, καθώς υπάρχουν αυτή τη στιγμή κρατικοί τίτλοι που διαπραγματεύονται στο 70% της ονομαστικής τους αξίας.
Σε μια αναφορά, μάλιστα, που θεωρήθηκε από πολλούς «φωτογραφική» για τα διάφορα κερδοσκοπικά hedge funds που συντονίζονται με μεγάλες αμερικανικές τράπεζες στο σορτάρισμα ελληνικών ομολόγων, ο Μέιτζορ τόνισε ότι αυτή την περίοδο όλοι οι «σοβαροί» επενδυτές της διεθνούς αγοράς, έχουν λόγω της κρίσης αποσυρθεί από την ελληνική αγορά ομολόγων, αφήνοντας την τύχη της στα… όρνεα, που πρωτοστατούν στην υποτιμητική κερδοσκοπία.
Ο Μέιτζορ, όπως και όλοι οι “long” επενδυτές των ελληνικών τίτλων προτείνει ως εναλλακτική λύση στα σενάρια πτώχευσης ένα τριετές, σκληρό σταθεροποιητικό πρόγραμμα για τον έλεγχο του ελληνικού χρέους, που θα συνδυασθεί με άφθονες χρηματοδοτήσεις από το διεθνή μηχανισμό στήριξης, ώστε να υπάρχει μια πειστική εγγύηση για τους επενδυτές.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι χθες παρενέβη στη δημόσια συζήτηση θεαματικά και η Γαλλίδα υπουργός Οικονομικών, Κριστίν Λαγκάρντ, προφανώς σε μια προσπάθεια υπεράσπισης των μεγάλων γαλλικών τραπεζών (Credit Agricole, Societe Generale) που έχουν και τις μεγαλύτερες θέσεις στην ελληνική αγορά ομολόγων. Η Λαγκάρντ ξεκαθάρισε, ότι σε κάθε περίπτωση στάσης πληρωμών από την ελληνική κυβέρνηση, προφανώς ακόμη και αν πρόκειται για μια «ήπια» επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, αυτομάτως θα πατηθεί «φρένο» στις ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις στην Ελλάδα.
Σε αυτό το κλίμα, είναι προφανές ότι η συμφωνία για την Ελλάδα, που αναμένεται να κλείσει στο τέλος της εβδομάδας και να εισαχθεί την επόμενη για επικύρωση-εξπρές στο γερμανικό Κοινοβούλιο, θα είναι μια εξαιρετικά περίπλοκη διαδικασία, όπου κράτη και υπερεθνικοί οργανισμοί θα κληθούν να δώσουν την τελική λύση σε αυτή την αναμέτρηση “short” και “long” παικτών της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής αγοράς, όπου ως τώρα οι σορτάκηδες με «στρατηγό» την Goldman μετρούν συνεχείς νίκες…
Δευτέρα 26 Απριλίου 2010
ΔΝΤ: Εσχατη και όχι εναλλακτική λύση....
Σε μια νέα, δύσκολη κατάσταση, εισέρχεται η Ελλάδα, μετά την επιλογή του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου να ζητήσει -προχθές από το Καστελλόριζο- την ενεργοποίηση του μηχανισμού διάσωσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Το τέλος της εθνικής κυριαρχίας στην οικονομική πολιτική και το πέρασμα σε μια περίοδο ακραίας λιτότητας με αβέβαιο αποτέλεσμα, σηματοδοτεί η προσφυγή της Ελλάδας στον κατ' όνομα «ευρωπαϊκό» μηχανισμό στήριξης, την καθοδήγηση του οποίου θα έχει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Το ΔΝΤ, όπου κλήθηκε να εφαρμόσει τις πολιτικές του, επιβλήθηκε ως έσχατη λύση ανάγκης και όχι ως εναλλακτική επιλογή σωτηρίας.
Είναι βέβαιο, πως πολιτική ηγεσία και πολίτες θα υποχρεωθούν σε βαθιές και επώδυνες αλλαγές, οι περισσότερες εκ των οποίων όμως ήταν εκ των πραγμάτων επιβεβλημένες, καθώς το μοντέλο που είχε υιοθετήσει η χώρα εξάντλησε προ πολλού τα όριά του.
Ήδη, το κλιμάκιο του ΔΝΤ ζήτησε πλήρη ανατροπή στις εργασιακές σχέσεις, ενώ αδιευκρίνιστος παραμένει ακόμα ο τρόπος χρηματοδότησης.
Οι κοινωνικές αντιδράσεις θεωρούνται βέβαιες, καθώς το ΔΝΤ φέρεται αποφασισμένο να επιβάλει το δικό του επώδυνο μοντέλο διάσωσης και να επιβάλει σκληρά δημοσιονομικά και διαρθρωτικά μέτρα, όπως:
***Επιπλέον περικοπή των δημοσίων δαπανών φέτος, εάν υπάρξουν αποκλίσεις στον στόχο για τα έσοδα. Αυστηρό χρονοδιάγραμμα εξυγίανσης των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών, αποκρατικοποιήσεις ή εναλλακτικά κλείσιμο και μετάταξη ή ακόμη και απόλυση των εργαζομένων σε αυτές.
***Μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, μέσω της πλήρους κατάργησης των συμβάσεων έργου και του παγώματος των προσλήψεων για δύο ή τρία έτη. Εφαρμογή των αλλαγών στο ασφαλιστικό από φέτος ή το 2011 και όχι από το 2018. Απελευθέρωση αγορών και κλειστών επαγγελμάτων.
Πρόκειται για σκληρά μέτρα, που είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσουν συγκρούσεις και θα δοκιμάσουν τις αντοχές του πολιτικού συστήματος.
Χρειάζονται απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές για να μπει τάξη στο δημοσιονομικό χάος και να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα. Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Κανένας πιστωτής, ούτε το ΔΝΤ ή η Ε.Ε., δεν θα δανείσει χρήματα παρά εάν πιστεύει ότι η χρεοκοπία θα αποτραπεί.
H κοινή γνώμη μέχρι σήμερα στήριζε την Κυβέρνηση, επειδή είχε πεισθεί ότι κληρονομήσαμε έναν δημοσιονομικό εφιάλτη και επειδή δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Όμως, όταν σε λίγο καιρό οι μικρομεσαίοι θα έλθουν σε απόγνωση, όλα αυτά θα είναι ασήμαντες λεπτομέρειες. Θα στραφούν εναντίον της, όχι γιατί θα τη θεωρήσουν υπεύθυνη για την κρίση, αλλά επειδή είναι κυβέρνηση.
Όλη η κατάσταση πάντως, οι πολλές απειλές, αλλά και η ατμόσφαιρα ανησυχίας, όπως και τα σημάδια μιας επερχόμενης μεγάλης αλλαγής στη ζωή της χώρας και των Πολιτών , ενεργοποιούν σχολάζουσες ως τώρα δυνάμεις.
Υπάρχει μια ιδιαίτερη κινητικότητα, αδιαμόρφωτη για την ώρα,η οποία εμφανίζεται τελευταίως. Κανείς δεν μπορεί να προδιαγράψει το αποτέλεσμα και την εξέλιξή της, αλλά σίγουρα υπάρχει και εξελίσσεται.
Το τέλος της εθνικής κυριαρχίας στην οικονομική πολιτική και το πέρασμα σε μια περίοδο ακραίας λιτότητας με αβέβαιο αποτέλεσμα, σηματοδοτεί η προσφυγή της Ελλάδας στον κατ' όνομα «ευρωπαϊκό» μηχανισμό στήριξης, την καθοδήγηση του οποίου θα έχει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Το ΔΝΤ, όπου κλήθηκε να εφαρμόσει τις πολιτικές του, επιβλήθηκε ως έσχατη λύση ανάγκης και όχι ως εναλλακτική επιλογή σωτηρίας.
Είναι βέβαιο, πως πολιτική ηγεσία και πολίτες θα υποχρεωθούν σε βαθιές και επώδυνες αλλαγές, οι περισσότερες εκ των οποίων όμως ήταν εκ των πραγμάτων επιβεβλημένες, καθώς το μοντέλο που είχε υιοθετήσει η χώρα εξάντλησε προ πολλού τα όριά του.
Ήδη, το κλιμάκιο του ΔΝΤ ζήτησε πλήρη ανατροπή στις εργασιακές σχέσεις, ενώ αδιευκρίνιστος παραμένει ακόμα ο τρόπος χρηματοδότησης.
Οι κοινωνικές αντιδράσεις θεωρούνται βέβαιες, καθώς το ΔΝΤ φέρεται αποφασισμένο να επιβάλει το δικό του επώδυνο μοντέλο διάσωσης και να επιβάλει σκληρά δημοσιονομικά και διαρθρωτικά μέτρα, όπως:
***Επιπλέον περικοπή των δημοσίων δαπανών φέτος, εάν υπάρξουν αποκλίσεις στον στόχο για τα έσοδα. Αυστηρό χρονοδιάγραμμα εξυγίανσης των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών, αποκρατικοποιήσεις ή εναλλακτικά κλείσιμο και μετάταξη ή ακόμη και απόλυση των εργαζομένων σε αυτές.
***Μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, μέσω της πλήρους κατάργησης των συμβάσεων έργου και του παγώματος των προσλήψεων για δύο ή τρία έτη. Εφαρμογή των αλλαγών στο ασφαλιστικό από φέτος ή το 2011 και όχι από το 2018. Απελευθέρωση αγορών και κλειστών επαγγελμάτων.
Πρόκειται για σκληρά μέτρα, που είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσουν συγκρούσεις και θα δοκιμάσουν τις αντοχές του πολιτικού συστήματος.
Χρειάζονται απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές για να μπει τάξη στο δημοσιονομικό χάος και να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα. Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Κανένας πιστωτής, ούτε το ΔΝΤ ή η Ε.Ε., δεν θα δανείσει χρήματα παρά εάν πιστεύει ότι η χρεοκοπία θα αποτραπεί.
H κοινή γνώμη μέχρι σήμερα στήριζε την Κυβέρνηση, επειδή είχε πεισθεί ότι κληρονομήσαμε έναν δημοσιονομικό εφιάλτη και επειδή δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Όμως, όταν σε λίγο καιρό οι μικρομεσαίοι θα έλθουν σε απόγνωση, όλα αυτά θα είναι ασήμαντες λεπτομέρειες. Θα στραφούν εναντίον της, όχι γιατί θα τη θεωρήσουν υπεύθυνη για την κρίση, αλλά επειδή είναι κυβέρνηση.
Όλη η κατάσταση πάντως, οι πολλές απειλές, αλλά και η ατμόσφαιρα ανησυχίας, όπως και τα σημάδια μιας επερχόμενης μεγάλης αλλαγής στη ζωή της χώρας και των Πολιτών , ενεργοποιούν σχολάζουσες ως τώρα δυνάμεις.
Υπάρχει μια ιδιαίτερη κινητικότητα, αδιαμόρφωτη για την ώρα,η οποία εμφανίζεται τελευταίως. Κανείς δεν μπορεί να προδιαγράψει το αποτέλεσμα και την εξέλιξή της, αλλά σίγουρα υπάρχει και εξελίσσεται.
Κυριακή 25 Απριλίου 2010
ΑΡΓΕΝΤΙΝΟΠΟΙΗΣΗ....
ΠΡΙΝ ΕΠΤΑ μήνες το ΠΑΣΟΚ παρέλαβε την εξουσία με την οικονομία σε κακή κατάσταση. Εχοντας καθαρότητα του σκοπού, ο Γιώργος Παπανδρέου ανέλαβε να αποκαταστήσει την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό. Από κοντά και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Εκτοτε έχουν παραχωρήσει- μόνοι ή μαζί περισσότερες συνεντεύξεις σε ξένα ΜΜΕ από όσες έχουν δώσει πρωθυπουργός και υπουργός οικονομικών εντός του ελληνικού κράτους. Τι πέτυχαν; Πέτυχαν το επιτόκιο των βραχυπρόθεσμων- μέχρι 12 μήνες- ελληνικών ομολόγων να υπερδεκαπλασιαστεί. Από 0,35% σε 3,65%. Πηγές της αγοράς λένε πως αγοραστές των βραχυπρόθεσμων τίτλων είναι μόνο ελληνικές τράπεζες. Μάλλον οι ξένοι δεν πήραν το μήνυμα. Κρίμα τις συνεντεύξεις...
ΜΕ ΤΗΝ Ελλάδα να έχει ενεργοποιήσει τον μηχανισμό βοήθειας ΔΝΤΕ.Ε. (που η κυβέρνηση προτιμά να τον παρουσιάζει ως Ε.Ε.- ΔΝΤ), οι ξένοι δεν ασχολούνται πια με το αν θα χρεοκοπήσουμε - τεχνικά- αλλά με το πώς θα αναδιαρθρώσουμε το χρέος μας.
Αυτό μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα: Είτε «κούρεμα» της τιμής των ομολόγων που δεν θα αποπληρωθούν στο 100% της τιμής τους αλλά στο 90% ή 80% ή 70%. Είτε παράταση της λήξης των ομολόγων που παρατείνονται και αποπληρώνονται σε απώτερο χρόνο. Είναι μια προοπτική που ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου διαψεύδει. Ωστόσο, μια ξένη αναλύτρια που επικαλούνταν σε δημοσίευμα τους, μεσοβδόμαδα, οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», έλεγε περίπου πως ουδείς δίνει σημασία στον έλληνα υπουργό Οικονομικών. Αυτός δεν είχε πει και ότι δεν θα προσέφευγε η Ελλάδα στον μηχανισμό βοήθειας;
ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ένα επικίνδυνο σημείο. Η κυβέρνηση νομίζει πως η λύση είναι να κατηγορήσει τη Ν.Δ.- που όντως φταίειγια το κατάντημα της χώρας. Ακόμη κι αν υποθέσουμε όμως πως είναι κάτι που το ακούνε οι έλληνες πολίτες- οι οποίοι έριξαν έντεκα μονάδες στον Καραμανλή πέρσι τον Οκτώβριο, άρα τι περισσότερο να κάνουν;-, το παιχνίδι των ευθυνών αφήνει παγερά αδιάφορους όλους αυτούς που περιμένουμε να μας δανείσουν. Η ίδια αναλύτρια παρατηρεί πως «η αγορά δεν έχει αυτή τη στιγμή διάθεση να χρηματοδοτήσει την Ελλάδα». Πράγματι. Κοιτάει να δει τι λεφτά θα χάσει.
Συμπέρασμα: η κυβέρνηση Παπανδρέου κινδυνεύει να ξεπεραστεί για δεύτερη φορά από την πραγματικότητα. Αρνείται να αντιληφθεί πως κυβερνά ήδη την Ελλάδα εδώ και επτά μήνες και στο διάστημα αυτό κρίνεται για τις πράξεις, τις παραλείψεις και τις δηλώσεις της. Με απλά λόγια, το «πρόβλημα αξιοπιστίας της χώρας» πάει να γίνει πρόβλημα αξιοπιστίας της παρούσας κυβέρνησης. Αφού απαξιώθηκε η διακυβέρνηση Ν.Δ., αρχίζει να μπαίνει ερωτηματικό στη διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή, πάμε σε φάση αμφισβήτησης του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Αυτή είναι η ουσία της αργεντινοποίησης.....
ΜΕ ΤΗΝ Ελλάδα να έχει ενεργοποιήσει τον μηχανισμό βοήθειας ΔΝΤΕ.Ε. (που η κυβέρνηση προτιμά να τον παρουσιάζει ως Ε.Ε.- ΔΝΤ), οι ξένοι δεν ασχολούνται πια με το αν θα χρεοκοπήσουμε - τεχνικά- αλλά με το πώς θα αναδιαρθρώσουμε το χρέος μας.
Αυτό μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα: Είτε «κούρεμα» της τιμής των ομολόγων που δεν θα αποπληρωθούν στο 100% της τιμής τους αλλά στο 90% ή 80% ή 70%. Είτε παράταση της λήξης των ομολόγων που παρατείνονται και αποπληρώνονται σε απώτερο χρόνο. Είναι μια προοπτική που ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου διαψεύδει. Ωστόσο, μια ξένη αναλύτρια που επικαλούνταν σε δημοσίευμα τους, μεσοβδόμαδα, οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», έλεγε περίπου πως ουδείς δίνει σημασία στον έλληνα υπουργό Οικονομικών. Αυτός δεν είχε πει και ότι δεν θα προσέφευγε η Ελλάδα στον μηχανισμό βοήθειας;
ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ένα επικίνδυνο σημείο. Η κυβέρνηση νομίζει πως η λύση είναι να κατηγορήσει τη Ν.Δ.- που όντως φταίειγια το κατάντημα της χώρας. Ακόμη κι αν υποθέσουμε όμως πως είναι κάτι που το ακούνε οι έλληνες πολίτες- οι οποίοι έριξαν έντεκα μονάδες στον Καραμανλή πέρσι τον Οκτώβριο, άρα τι περισσότερο να κάνουν;-, το παιχνίδι των ευθυνών αφήνει παγερά αδιάφορους όλους αυτούς που περιμένουμε να μας δανείσουν. Η ίδια αναλύτρια παρατηρεί πως «η αγορά δεν έχει αυτή τη στιγμή διάθεση να χρηματοδοτήσει την Ελλάδα». Πράγματι. Κοιτάει να δει τι λεφτά θα χάσει.
Συμπέρασμα: η κυβέρνηση Παπανδρέου κινδυνεύει να ξεπεραστεί για δεύτερη φορά από την πραγματικότητα. Αρνείται να αντιληφθεί πως κυβερνά ήδη την Ελλάδα εδώ και επτά μήνες και στο διάστημα αυτό κρίνεται για τις πράξεις, τις παραλείψεις και τις δηλώσεις της. Με απλά λόγια, το «πρόβλημα αξιοπιστίας της χώρας» πάει να γίνει πρόβλημα αξιοπιστίας της παρούσας κυβέρνησης. Αφού απαξιώθηκε η διακυβέρνηση Ν.Δ., αρχίζει να μπαίνει ερωτηματικό στη διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή, πάμε σε φάση αμφισβήτησης του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Αυτή είναι η ουσία της αργεντινοποίησης.....
Παρασκευή 23 Απριλίου 2010
Αρχίζει η βαθειά νύχτα
Εν μέσω μεγαλοστομιών ανακοινώθηκε από τον Παπανδρέου η εξέλιξη της εισόδου της χώρας στο ΔΝΤ.
Εξέλιξη που έπρεπε και θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Έπρεπε να την είχε αποφύγει ως εξέλιξη ο Καραμανλής και θα μπορούσε να την έχει αποφύγει ο Παπανδρέου
Με σειρά λανθασμένων πολιτικών, με σειρά εγκληματικών παραλείψεων η χώρα αποστερήθηκε της παραγωγής της, στη συνέχεια παρουσίασε έναν εγκληματικό μικρομεγαλισμό, έπειτα δεν αντελήφθη τι σημαίνει να παίζεις εν ου παικτοίς!!
Έτσι ότι ξεκίνησε ο πρώτος απόγονος το ολοκλήρωσε σήμερα ο δεύτερος.
Συστηματικά και οι δύο εργάσθηκαν σε ένα σενάριο υποβάθμισης του τόπου και ω του θαύματος τα κατάφεραν.
Σήμερα, στο Καστελόριζο με το βαρύ συμβολισμό που έχει το ακριτικό αυτό νησί, εξαγγέλθηκε μια πράξη παραίτησης από την Εθνική Κυριαρχία.
Γιατί δεν υπάρχει ούτε χώρος, ούτε δυνατότητα να εξασφαλίσει η χώρα από δω και πέρα το ελάχιστο, το οποίο η κάθε χώρα διαθέτει: Εθνική Κυριαρχία και αποφάσεις για το μέλλον του τόπου, που θα ξεκινούν από τους ίδιους τους Έλληνες.
Ας θυμηθούμε λοιπόν την «Ελλάδα στους Έλληνες» και ας μην καγχάσουμε, αλλά ας ψάξουμε να βρούμε τις δυνάμεις που θα μας οδηγήσουν πάλι.
Εξέλιξη που έπρεπε και θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Έπρεπε να την είχε αποφύγει ως εξέλιξη ο Καραμανλής και θα μπορούσε να την έχει αποφύγει ο Παπανδρέου
Με σειρά λανθασμένων πολιτικών, με σειρά εγκληματικών παραλείψεων η χώρα αποστερήθηκε της παραγωγής της, στη συνέχεια παρουσίασε έναν εγκληματικό μικρομεγαλισμό, έπειτα δεν αντελήφθη τι σημαίνει να παίζεις εν ου παικτοίς!!
Έτσι ότι ξεκίνησε ο πρώτος απόγονος το ολοκλήρωσε σήμερα ο δεύτερος.
Συστηματικά και οι δύο εργάσθηκαν σε ένα σενάριο υποβάθμισης του τόπου και ω του θαύματος τα κατάφεραν.
Σήμερα, στο Καστελόριζο με το βαρύ συμβολισμό που έχει το ακριτικό αυτό νησί, εξαγγέλθηκε μια πράξη παραίτησης από την Εθνική Κυριαρχία.
Γιατί δεν υπάρχει ούτε χώρος, ούτε δυνατότητα να εξασφαλίσει η χώρα από δω και πέρα το ελάχιστο, το οποίο η κάθε χώρα διαθέτει: Εθνική Κυριαρχία και αποφάσεις για το μέλλον του τόπου, που θα ξεκινούν από τους ίδιους τους Έλληνες.
Ας θυμηθούμε λοιπόν την «Ελλάδα στους Έλληνες» και ας μην καγχάσουμε, αλλά ας ψάξουμε να βρούμε τις δυνάμεις που θα μας οδηγήσουν πάλι.
Κυριακή 18 Απριλίου 2010
Το ευαγές Ιδρυμα και τα μεγάλα αφεντικά του....
ΔΝΤ: Ένας... τρομακτικός σωτήρας
Φόβητρο, σωτήρας ή και τα δύο; Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει αποκτήσει την κακή του φήμη ακριβώς λόγω του σκοπού για τον οποίο έχει συσταθεί.
Η δανειοδότηση κρατών που βρίσκονται στα πρόθυρα της κατάρρευσης είναι... βρόμικη δουλειά. Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που το ταμείο, εκτός από τα κονδύλια τα οποία δανείζει, ζητά (και επιβάλλει) σκληρά μέτρα από τα δανειοδοτούμενα κράτη. Και όχι μόνο.
Η αρνητική φήμη έχει προκληθεί και από τις πολιτικές συνέπειες που έχει η προσφυγή στο ΔΝΤ για τα κράτη. Πόσο μάλλον όταν δεν λείπουν και οι αποτυχίες των μέτρων τα οποία αυτό έχει κατά περίπτωση ζητήσει να ληφθούν, όπως για παράδειγμα στην Αργεντινή από το 1999 έως το 2001.
Μέχρι τώρα αρκετές χώρες έχουν προστρέξει στον οργανισμό στη 46 ετών ιστορία του. Μεταξύ αυτών υπάρχουν δύο μεγάλες, η Ρωσία και η Τουρκία, οι οποίες προσέφυγαν τρεις φορές η καθεμία τα τελευταία 20 χρόνια.
Επίσης, υπάρχει ακόμα μία χώρα που θέλει να διαγράψει από την ιστορία της την ατιμωτική προσφυγή στο ΔΝΤ: Πρόκειται για τη Βρετανία, η οποία το 1976, μετά την κατάρρευση της στερλίνας έναντι του δολαρίου, αντιμετώπισε οξύτατη οικονομική και πολιτική κρίση. Έτσι ζήτησε δάνειο 2,3 δισ. στερλινών από το ταμείο, το οποίο έως τότε βοηθούσε οικονομικά μόνο χώρες του Τρίτου Κόσμου.
Η ίδρυση και ο στόχος
Ειδικότερα, το ΔΝΤ (όπως και η Παγκόσμια Τράπεζα) ιδρύθηκε το 1944 όταν εκπρόσωποι 45 χωρών συναντήθηκαν στο Bretton Woods με στόχο να αποτρέψουν την επανάληψη μιας κρίσης ανάλογης με τη Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930. Η σύσταση των δύο οργανισμών προβλέπεται στην Τελική Πράξη της Συνδιάσκεψης που υπογράφηκε στις 22 Ιουλίου 1944.
Στόχοι για τη δημιουργία του ΔΝΤ ήταν να συμβάλει στην ισορροπημένη ανάπτυξη, να διασφαλίσει τη σταθερότητα των ισοτιμιών στο πλαίσιο της προώθησης του διεθνούς εμπορίου και, φυσικά, να συνδράμει τα μέλη του σε περίπτωση ανάγκης.
Σήμερα ο οργανισμός έχει 186 μέλη και η έδρα του βρίσκεται στην Ουάσιγκτον. Εύλογα, τον πρώτο λόγο στη λήψη των αποφάσεων τον έχουν οι ισχυρότερες οικονομικά χώρες, αφού το ειδικό βάρος κάθε κράτους επί του συνόλου των ψήφων στο διοικητικό και στο εκτελεστικό συμβούλιο καθορίζεται από τη συνεισφορά του στο ταμείο.
Έτσι, την πρώτη θέση μεταξύ των ισχυρότερων την κατέχουν οι ΗΠΑ με 17% επί του συνόλου των ψήφων. Ακολουθούν η Ιαπωνία (6,12%), η Γερμανία (5,98%) και η Βρετανία με τη Γαλλία (4,94% έκαστη). Από την άλλη, προγραμματίζεται η αύξηση του ποσοστού επί των ψήφων της Κίνας, της Ινδίας και της Βραζιλίας, η οποία φυσικά θα προέλθει μετά την αύξηση των εισφορών των ισχυρά αναπτυσσόμενων αυτών κρατών.
Πάντως, η ισχυρή επιρροή των δυτικών κρατών, και κυρίως των ΗΠΑ, προκαλεί επικρίσεις πως μέσω των κονδυλίων διάσωσης επιβάλλει τα συμφέροντα των ΗΠΑ και των δυτικών επιχειρηματικών κολοσσών στα διάφορα σημεία του πλανήτη.
Η μεγάλη επιστροφή
Η σημερινή οικονομική κρίση συνέβαλε στη μεγάλη... επιστροφή του οργανισμού στη διεθνή σκηνή, καθώς τις τελευταίες δεκαετίες ήταν ένας θεσμός με ελάχιστες δανειοδοτήσεις κρατών.
Στη σύνοδο της ομάδας των 20 ισχυρότερων κρατών (G20) στις 15 Νοεμβρίου 2009 ο γενικός διευθυντής του ΔΝΤ, κ. Ντομινίκ Στρος-Καν, κλήθηκε να παρουσιάσει τις προτάσεις του για την επιστροφή της σταθερότητας στις αγορές και την οικονομική ανάπτυξη. Όμως, με τη σημαντική συνδρομή και των Ευρωπαίων ηγετών, ο ρόλος του ταμείου αναβαθμίστηκε και εκτός από την ανάλυση των οικονομικών δεδομένων διεθνώς και ανά χώρα ανέλαβε ρόλο και στην εποπτεία του χρηματοοικονομικού συστήματος.
Ταυτόχρονα, πέραν των αρμοδιοτήτων, έλαβε και επιπλέον κονδύλια. Οι ηγέτες του G20 αποφάσισαν να τριπλασιάσουν στα 750 δισ. δολάρια τα κονδύλια του ΔΝΤ, ενώ ο οργανισμός έχει άμεση ρευστότητα που ξεπερνά τα 200 δισ. δολάρια.
Έτσι, από το 2008 στον οργανισμό έχουν προσφύγει η Αρμενία, η Γεωργία, το Ελ Σαλβαδόρ, η Ζάμπια, η Ισλανδία, η Κένυα, η Λετονία, η Λευκορωσία, το Μαλάουι, το Μεξικό, η Ουγγαρία, η Ουκρανία, το Πακιστάν, η Πολωνία, η Ρουμανία, η Ρωσία, η Σερβία, οι Σεϋχέλλες και η Σρι Λάνκα. Πάντως, οι λόγοι για την προσφυγή όλων αυτών των χωρών δεν συνδέονται άμεσα με την κρίση. Η Κένυα λ.χ. ζήτησε δάνειο για να αντιμετωπίσει την επισιτιστική κρίση.
Για τη λήψη του δανείου και με στόχο τη μείωση των ελλειμμάτων τους οι χώρες υποχρεώθηκαν σε αυστηρά μέτρα, όπως περιορισμό των κρατικών δαπανών, πάγωμα προσλήψεων στον δημόσιο τομέα, πάγωμα μισθών, ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις, απελευθέρωση αγορών και αλλαγές στο σύστημα κοινωνικής προστασίας.
Βέβαια, αναλυτές επισημαίνουν ότι το ΔΝΤ έχει αμβλύνει τα μέτρα που ζητά από τις δανειοδοτούμενες χώρες (σε σχέση π.χ. με τα δάνειά του σε κράτη μετά την κρίση του 1997) και εμφανίζεται όχι ως τιμωρός αλλά ως σύμβουλος των απρόσεκτων κυβερνήσεων. Ίσως και σε αυτήν τη στροφή του ΔΝΤ να ελπίζουν κάποιοι...
Η «ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ» ΤΟΥ ΔΝΤ
* Ιδρύθηκε το 1944.
* Έχει 186 χώρες-μέλη και έδρα στην Ουάσιγκτον.
* Ο γενικός διευθυντής του είναι πάντα Ευρωπαίος, όπως συμφώνησαν τα ισχυρά ιδρυτικά του μέλη (στο πλαίσιο της ίδιας συμφωνίας, ο επικεφαλής της Παγκόσμιας Τράπεζας είναι από τις ΗΠΑ).
* Έχει 2.478 άτομα προσωπικό από 143 χώρες.
* Το μεγαλύτερο μερίδιο στη λήψη των αποφάσεων το έχουν οι ΗΠΑ με 17% επί του συνόλου των ψήφων. Ακολουθούν η Ιαπωνία (6,12%), η Γερμανία (5,98%) και η Βρετανία με τη Γαλλία (4,94% έκαστη).
* Διαθέτει άμεση ρευστότητα πάνω από 200 δισ. δολάρια.
* Από το 2008 στο ΔΝΤ έχουν προσφύγει για δάνειο η Ισλανδία, η Λετονία, η Λευκορωσία, το Μεξικό, η Ουγγαρία, η Ουκρανία, το Πακιστάν, η Πολωνία, η Ρουμανία, η Ρωσία, η Σερβία και αρκετές άλλες μικρότερες χώρες.
ΝΕΑ ΔΑΝΕΙΑ, ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΚΕΡΔΗ
Εκτός από την αναβάθμιση του ρόλου του στη διεθνή οικονομική σκηνή, η τελευταία οικονομική κρίση βοήθησε το ΔΝΤ να αναβαθμίσει και τα κέρδη του.
Σύμφωνα με αναλυτές, φέτος το ταμείο θα έχει κέρδη που μπορεί να προσεγγίσουν τα 650 εκατ. δολάρια. Αυτά θα προέλθουν από τους τόκους τους οποίους εισπράττει από τις δανειοδοτούμενες χώρες.
Μάλιστα, η φετινή κερδοφορία αποκτά μεγαλύτερη αξία από τη στιγμή που, με βάση τις προ της κρίσεως προβλέψεις, το ΔΝΤ θα εμφάνιζε φέτος ζημία ύψους 360 εκατ. δολαρίων. Οι αρνητικές προβλέψεις ήταν αποτέλεσμα της... αναδουλειάς, καθώς εξαιτίας της διεθνούς οικονομικής άνθησης (προ του 2008) οι πιστωτικές εργασίες του είχαν μειωθεί όσο ποτέ άλλοτε τις τελευταίες δύο δεκαετίες.
Επίσης, στο πλαίσιο αυτό το ΔΝΤ το 2008 είχε σχεδιάσει πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου, το οποίο προέβλεπε την αποχώρηση 380 εργαζομένων. Τώρα ο οργανισμός έχει 2.478 υπαλλήλους.
Εκτός από την ενίσχυση του ρόλου του και την αντιστροφή από ζημίες σε κέρδη, η αλλαγή σκηνικού για το ΔΝΤ βοηθά και τον επικεφαλής του, κ. Ντομινίκ Στρος-Καν. Ο 61χρονος Γάλλος πολιτικός ξεκίνησε στα φοιτητικά του χρόνια ως κομμουνιστής και κατόπιν πέρασε στο Σοσιαλιστικό Κόμμα. Το διάστημα 1997 - 1999 διετέλεσε υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του κ. Λιονέλ Ζοσπέν και το 2006 ήταν υποψήφιος για το χρίσμα του Σοσιαλιστικού Κόμματος για τις προεδρικές εκλογές. Τότε έχασε από την κ. Σεγκολέν Ρουαγιάλ. Πολλοί λένε ότι πλέον παίζει πολύ δυνατά για τις επόμενες προεδρικές εκλογές στη Γαλλία το 2012.
Φόβητρο, σωτήρας ή και τα δύο; Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει αποκτήσει την κακή του φήμη ακριβώς λόγω του σκοπού για τον οποίο έχει συσταθεί.
Η δανειοδότηση κρατών που βρίσκονται στα πρόθυρα της κατάρρευσης είναι... βρόμικη δουλειά. Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που το ταμείο, εκτός από τα κονδύλια τα οποία δανείζει, ζητά (και επιβάλλει) σκληρά μέτρα από τα δανειοδοτούμενα κράτη. Και όχι μόνο.
Η αρνητική φήμη έχει προκληθεί και από τις πολιτικές συνέπειες που έχει η προσφυγή στο ΔΝΤ για τα κράτη. Πόσο μάλλον όταν δεν λείπουν και οι αποτυχίες των μέτρων τα οποία αυτό έχει κατά περίπτωση ζητήσει να ληφθούν, όπως για παράδειγμα στην Αργεντινή από το 1999 έως το 2001.
Μέχρι τώρα αρκετές χώρες έχουν προστρέξει στον οργανισμό στη 46 ετών ιστορία του. Μεταξύ αυτών υπάρχουν δύο μεγάλες, η Ρωσία και η Τουρκία, οι οποίες προσέφυγαν τρεις φορές η καθεμία τα τελευταία 20 χρόνια.
Επίσης, υπάρχει ακόμα μία χώρα που θέλει να διαγράψει από την ιστορία της την ατιμωτική προσφυγή στο ΔΝΤ: Πρόκειται για τη Βρετανία, η οποία το 1976, μετά την κατάρρευση της στερλίνας έναντι του δολαρίου, αντιμετώπισε οξύτατη οικονομική και πολιτική κρίση. Έτσι ζήτησε δάνειο 2,3 δισ. στερλινών από το ταμείο, το οποίο έως τότε βοηθούσε οικονομικά μόνο χώρες του Τρίτου Κόσμου.
Η ίδρυση και ο στόχος
Ειδικότερα, το ΔΝΤ (όπως και η Παγκόσμια Τράπεζα) ιδρύθηκε το 1944 όταν εκπρόσωποι 45 χωρών συναντήθηκαν στο Bretton Woods με στόχο να αποτρέψουν την επανάληψη μιας κρίσης ανάλογης με τη Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930. Η σύσταση των δύο οργανισμών προβλέπεται στην Τελική Πράξη της Συνδιάσκεψης που υπογράφηκε στις 22 Ιουλίου 1944.
Στόχοι για τη δημιουργία του ΔΝΤ ήταν να συμβάλει στην ισορροπημένη ανάπτυξη, να διασφαλίσει τη σταθερότητα των ισοτιμιών στο πλαίσιο της προώθησης του διεθνούς εμπορίου και, φυσικά, να συνδράμει τα μέλη του σε περίπτωση ανάγκης.
Σήμερα ο οργανισμός έχει 186 μέλη και η έδρα του βρίσκεται στην Ουάσιγκτον. Εύλογα, τον πρώτο λόγο στη λήψη των αποφάσεων τον έχουν οι ισχυρότερες οικονομικά χώρες, αφού το ειδικό βάρος κάθε κράτους επί του συνόλου των ψήφων στο διοικητικό και στο εκτελεστικό συμβούλιο καθορίζεται από τη συνεισφορά του στο ταμείο.
Έτσι, την πρώτη θέση μεταξύ των ισχυρότερων την κατέχουν οι ΗΠΑ με 17% επί του συνόλου των ψήφων. Ακολουθούν η Ιαπωνία (6,12%), η Γερμανία (5,98%) και η Βρετανία με τη Γαλλία (4,94% έκαστη). Από την άλλη, προγραμματίζεται η αύξηση του ποσοστού επί των ψήφων της Κίνας, της Ινδίας και της Βραζιλίας, η οποία φυσικά θα προέλθει μετά την αύξηση των εισφορών των ισχυρά αναπτυσσόμενων αυτών κρατών.
Πάντως, η ισχυρή επιρροή των δυτικών κρατών, και κυρίως των ΗΠΑ, προκαλεί επικρίσεις πως μέσω των κονδυλίων διάσωσης επιβάλλει τα συμφέροντα των ΗΠΑ και των δυτικών επιχειρηματικών κολοσσών στα διάφορα σημεία του πλανήτη.
Η μεγάλη επιστροφή
Η σημερινή οικονομική κρίση συνέβαλε στη μεγάλη... επιστροφή του οργανισμού στη διεθνή σκηνή, καθώς τις τελευταίες δεκαετίες ήταν ένας θεσμός με ελάχιστες δανειοδοτήσεις κρατών.
Στη σύνοδο της ομάδας των 20 ισχυρότερων κρατών (G20) στις 15 Νοεμβρίου 2009 ο γενικός διευθυντής του ΔΝΤ, κ. Ντομινίκ Στρος-Καν, κλήθηκε να παρουσιάσει τις προτάσεις του για την επιστροφή της σταθερότητας στις αγορές και την οικονομική ανάπτυξη. Όμως, με τη σημαντική συνδρομή και των Ευρωπαίων ηγετών, ο ρόλος του ταμείου αναβαθμίστηκε και εκτός από την ανάλυση των οικονομικών δεδομένων διεθνώς και ανά χώρα ανέλαβε ρόλο και στην εποπτεία του χρηματοοικονομικού συστήματος.
Ταυτόχρονα, πέραν των αρμοδιοτήτων, έλαβε και επιπλέον κονδύλια. Οι ηγέτες του G20 αποφάσισαν να τριπλασιάσουν στα 750 δισ. δολάρια τα κονδύλια του ΔΝΤ, ενώ ο οργανισμός έχει άμεση ρευστότητα που ξεπερνά τα 200 δισ. δολάρια.
Έτσι, από το 2008 στον οργανισμό έχουν προσφύγει η Αρμενία, η Γεωργία, το Ελ Σαλβαδόρ, η Ζάμπια, η Ισλανδία, η Κένυα, η Λετονία, η Λευκορωσία, το Μαλάουι, το Μεξικό, η Ουγγαρία, η Ουκρανία, το Πακιστάν, η Πολωνία, η Ρουμανία, η Ρωσία, η Σερβία, οι Σεϋχέλλες και η Σρι Λάνκα. Πάντως, οι λόγοι για την προσφυγή όλων αυτών των χωρών δεν συνδέονται άμεσα με την κρίση. Η Κένυα λ.χ. ζήτησε δάνειο για να αντιμετωπίσει την επισιτιστική κρίση.
Για τη λήψη του δανείου και με στόχο τη μείωση των ελλειμμάτων τους οι χώρες υποχρεώθηκαν σε αυστηρά μέτρα, όπως περιορισμό των κρατικών δαπανών, πάγωμα προσλήψεων στον δημόσιο τομέα, πάγωμα μισθών, ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις, απελευθέρωση αγορών και αλλαγές στο σύστημα κοινωνικής προστασίας.
Βέβαια, αναλυτές επισημαίνουν ότι το ΔΝΤ έχει αμβλύνει τα μέτρα που ζητά από τις δανειοδοτούμενες χώρες (σε σχέση π.χ. με τα δάνειά του σε κράτη μετά την κρίση του 1997) και εμφανίζεται όχι ως τιμωρός αλλά ως σύμβουλος των απρόσεκτων κυβερνήσεων. Ίσως και σε αυτήν τη στροφή του ΔΝΤ να ελπίζουν κάποιοι...
Η «ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ» ΤΟΥ ΔΝΤ
* Ιδρύθηκε το 1944.
* Έχει 186 χώρες-μέλη και έδρα στην Ουάσιγκτον.
* Ο γενικός διευθυντής του είναι πάντα Ευρωπαίος, όπως συμφώνησαν τα ισχυρά ιδρυτικά του μέλη (στο πλαίσιο της ίδιας συμφωνίας, ο επικεφαλής της Παγκόσμιας Τράπεζας είναι από τις ΗΠΑ).
* Έχει 2.478 άτομα προσωπικό από 143 χώρες.
* Το μεγαλύτερο μερίδιο στη λήψη των αποφάσεων το έχουν οι ΗΠΑ με 17% επί του συνόλου των ψήφων. Ακολουθούν η Ιαπωνία (6,12%), η Γερμανία (5,98%) και η Βρετανία με τη Γαλλία (4,94% έκαστη).
* Διαθέτει άμεση ρευστότητα πάνω από 200 δισ. δολάρια.
* Από το 2008 στο ΔΝΤ έχουν προσφύγει για δάνειο η Ισλανδία, η Λετονία, η Λευκορωσία, το Μεξικό, η Ουγγαρία, η Ουκρανία, το Πακιστάν, η Πολωνία, η Ρουμανία, η Ρωσία, η Σερβία και αρκετές άλλες μικρότερες χώρες.
ΝΕΑ ΔΑΝΕΙΑ, ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΚΕΡΔΗ
Εκτός από την αναβάθμιση του ρόλου του στη διεθνή οικονομική σκηνή, η τελευταία οικονομική κρίση βοήθησε το ΔΝΤ να αναβαθμίσει και τα κέρδη του.
Σύμφωνα με αναλυτές, φέτος το ταμείο θα έχει κέρδη που μπορεί να προσεγγίσουν τα 650 εκατ. δολάρια. Αυτά θα προέλθουν από τους τόκους τους οποίους εισπράττει από τις δανειοδοτούμενες χώρες.
Μάλιστα, η φετινή κερδοφορία αποκτά μεγαλύτερη αξία από τη στιγμή που, με βάση τις προ της κρίσεως προβλέψεις, το ΔΝΤ θα εμφάνιζε φέτος ζημία ύψους 360 εκατ. δολαρίων. Οι αρνητικές προβλέψεις ήταν αποτέλεσμα της... αναδουλειάς, καθώς εξαιτίας της διεθνούς οικονομικής άνθησης (προ του 2008) οι πιστωτικές εργασίες του είχαν μειωθεί όσο ποτέ άλλοτε τις τελευταίες δύο δεκαετίες.
Επίσης, στο πλαίσιο αυτό το ΔΝΤ το 2008 είχε σχεδιάσει πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου, το οποίο προέβλεπε την αποχώρηση 380 εργαζομένων. Τώρα ο οργανισμός έχει 2.478 υπαλλήλους.
Εκτός από την ενίσχυση του ρόλου του και την αντιστροφή από ζημίες σε κέρδη, η αλλαγή σκηνικού για το ΔΝΤ βοηθά και τον επικεφαλής του, κ. Ντομινίκ Στρος-Καν. Ο 61χρονος Γάλλος πολιτικός ξεκίνησε στα φοιτητικά του χρόνια ως κομμουνιστής και κατόπιν πέρασε στο Σοσιαλιστικό Κόμμα. Το διάστημα 1997 - 1999 διετέλεσε υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του κ. Λιονέλ Ζοσπέν και το 2006 ήταν υποψήφιος για το χρίσμα του Σοσιαλιστικού Κόμματος για τις προεδρικές εκλογές. Τότε έχασε από την κ. Σεγκολέν Ρουαγιάλ. Πολλοί λένε ότι πλέον παίζει πολύ δυνατά για τις επόμενες προεδρικές εκλογές στη Γαλλία το 2012.
ΟΧΙ ΣΤΑ ΠΥΡΑΝΧΑΣ ΤΟΥ Δ.Ν.Τ
Η Ελληνική Κυβέρνηση με το γράμμα που έστειλε σε Ε.Ε., ΔΝΤ και ΕΚΤ ανακοινώνει ότι θα μπει στη διαδικασία διαπραγματεύσεων προκειμένου να πετύχει τους όρους για την υπογραφή της σύμβασης με το ΔΝΤ κατ’ αρχήν.
Όπως σήμερα είναι τα πράγματα, η ένταξη στο Δ.Ν.Τ. γίνεται σόλο! Για την Ευρωπαϊκή Ένωση βλέπουμε. Άλλωστε, μόλις σήμερα «σκάνε μύτη» οι φήμες ότι η Γερμανία θα αφήσει τη ζώνη του ευρώ και θα μας αφήσει όλους μαζί στα κρύα του λουτρού, αφού ευρώ χωρίς Γερμανία, θα φέρνει σε δηνάρια κεντρικής Ευρώπης.
Αλλά πριν πάμε εκεί ας κάνουμε την υπόθεση εργασίας ότι γίνεται σκληρή διαπραγμάτευση, όπου όμως η τράπουλα δυστυχώς για μας είναι σημαδεμένη. Είναι κάτι σαν εισιτήριο απλής διαδρομής. Μπορείς να μπεις, αλλά εάν πεις ότι δεν σ’ αρέσει, στην έξοδο θα υπάρχει ένα σκηνικό που θα θυμίζει την κόλαση του Δάντη.
Από τη στιγμή όμως που θα γίνει, μετά βεβαιότητας μάλιστα, η ένταξη θα πρέπει να φανταστούμε τι θα συμβεί στα διάφορα επίπεδα οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής της χώρας.
Είναι βέβαιο ότι οι οικονομικές εξελίξεις θα σύρουν βίαια τις πολιτικές εξελίξεις. Όσο επιδέξια, αλλά και καλοδεχούμενη από τα ΜΜΕ ήταν η επικοινωνιακή διαχείριση για το ΔΝΤ, στο επίπεδο της πραγματικής οικονομίας τα πράγματα θα είναι εξαιρετικά σκληρά και με πάρα πολλά θύματα. Τεράστια ύφεση που θα σημαίνει απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας, θα συνοδεύεται μονίμως από την παγιωμένη άποψη των αγορών ότι παρ’ όλ’ αυτά ο λογαριασμός δεν βγαίνει.
Οι απόψεις που θα διακινούνται θα μιλούν όλο και ποιο έντονα για την ανάγκη εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη και αφού προηγουμένως υπάρξει με ευθύνη του ΔΝΤ, αναδιαπραγμάτευση του χρέους, με μετακίνηση ενός σημαντικού τμήματος για κάποια επόμενη δεκαετία. Στο πολιτικό πεδίο είναι βέβαιο ότι η Κυβέρνηση Παπανδρέου θα προσπαθήσει να ενισχυθεί μέσω διευρύνσεων. Η προσπάθεια θα είναι αμφίπλευρη και θα περιλαμβάνει σχεδόν όλο το φάσμα των κοινοβουλευτικών δυνάμεων. Στόχος του Παπανδρέου θα είναι να μην μείνει μόνος στον κάμπο, γιατί γνωρίζει ότι ήδη από τον Μάιο όπου η ελπίδα πια για κάποια κίνηση που θα μπορούσε να αποφύγει τα σκληρότερα μέτρα έχει χαθεί, το τρομακτικό ασφαλιστικό θα έχει γίνει γνωστό, η αδυναμία επίτευξης των στόχων των εσόδων θα ...γαργαλάει το Δ.Ν.Τ. για ακόμη περισσότερα μέτρα και όπου σε διάφορες κατηγορίες Ελλήνων θα υπάρχουν όλο και πιο έντονες σκέψεις για οικονομική μετανάστευση!!!
Όπως σήμερα είναι τα πράγματα, η ένταξη στο Δ.Ν.Τ. γίνεται σόλο! Για την Ευρωπαϊκή Ένωση βλέπουμε. Άλλωστε, μόλις σήμερα «σκάνε μύτη» οι φήμες ότι η Γερμανία θα αφήσει τη ζώνη του ευρώ και θα μας αφήσει όλους μαζί στα κρύα του λουτρού, αφού ευρώ χωρίς Γερμανία, θα φέρνει σε δηνάρια κεντρικής Ευρώπης.
Αλλά πριν πάμε εκεί ας κάνουμε την υπόθεση εργασίας ότι γίνεται σκληρή διαπραγμάτευση, όπου όμως η τράπουλα δυστυχώς για μας είναι σημαδεμένη. Είναι κάτι σαν εισιτήριο απλής διαδρομής. Μπορείς να μπεις, αλλά εάν πεις ότι δεν σ’ αρέσει, στην έξοδο θα υπάρχει ένα σκηνικό που θα θυμίζει την κόλαση του Δάντη.
Από τη στιγμή όμως που θα γίνει, μετά βεβαιότητας μάλιστα, η ένταξη θα πρέπει να φανταστούμε τι θα συμβεί στα διάφορα επίπεδα οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής της χώρας.
Είναι βέβαιο ότι οι οικονομικές εξελίξεις θα σύρουν βίαια τις πολιτικές εξελίξεις. Όσο επιδέξια, αλλά και καλοδεχούμενη από τα ΜΜΕ ήταν η επικοινωνιακή διαχείριση για το ΔΝΤ, στο επίπεδο της πραγματικής οικονομίας τα πράγματα θα είναι εξαιρετικά σκληρά και με πάρα πολλά θύματα. Τεράστια ύφεση που θα σημαίνει απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας, θα συνοδεύεται μονίμως από την παγιωμένη άποψη των αγορών ότι παρ’ όλ’ αυτά ο λογαριασμός δεν βγαίνει.
Οι απόψεις που θα διακινούνται θα μιλούν όλο και ποιο έντονα για την ανάγκη εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη και αφού προηγουμένως υπάρξει με ευθύνη του ΔΝΤ, αναδιαπραγμάτευση του χρέους, με μετακίνηση ενός σημαντικού τμήματος για κάποια επόμενη δεκαετία. Στο πολιτικό πεδίο είναι βέβαιο ότι η Κυβέρνηση Παπανδρέου θα προσπαθήσει να ενισχυθεί μέσω διευρύνσεων. Η προσπάθεια θα είναι αμφίπλευρη και θα περιλαμβάνει σχεδόν όλο το φάσμα των κοινοβουλευτικών δυνάμεων. Στόχος του Παπανδρέου θα είναι να μην μείνει μόνος στον κάμπο, γιατί γνωρίζει ότι ήδη από τον Μάιο όπου η ελπίδα πια για κάποια κίνηση που θα μπορούσε να αποφύγει τα σκληρότερα μέτρα έχει χαθεί, το τρομακτικό ασφαλιστικό θα έχει γίνει γνωστό, η αδυναμία επίτευξης των στόχων των εσόδων θα ...γαργαλάει το Δ.Ν.Τ. για ακόμη περισσότερα μέτρα και όπου σε διάφορες κατηγορίες Ελλήνων θα υπάρχουν όλο και πιο έντονες σκέψεις για οικονομική μετανάστευση!!!
Σάββατο 10 Απριλίου 2010
ΕΔΟΕΑΠ ...περικοπών και εκπροσώπων!
Προς Κυβερνητικό εκπρόσωπο ΕΔΟΕΑΠ
Ενταύθα
Πετσοκόβει συνέχεια τις παροχές από συνταξιούχους, τις γυναίκες μας και τα παιδιά μας για να φτιάξει κλίμα για τα χειρότερα, που σχεδιάζει η διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ σε μια στιγμή που ό κόσμος της εργασίας δεν προλαβαίνει να μετράει τις πληγές του.
Τι σόι γκουβέρνο θα ήταν όμως αν δεν είχε και …κυβερνητικό εκπρόσωπο.
΄Ετσι μάθαμε ο,τι αφού μπαίνει λουκέτο και σε κάποια ιατρεία για να μας στείλουν έξω υπάρχει τώρα και κοτζάμ αναπληρωτής επικοινωνίας , όπως σε κάθε Μέγαρο……..
Απάντηση (προς το παρόν ) που τους χρειάζεται……..
Αξιότιμη κ. Κοκκαλιάρη,
μιας και αναλάβατε να εκτελείτε χρέη εκπροσώπου της κ. Σπανοπούλου (και άρα δι΄ υμών να ενημερωνόμαστε οι μέτοχοι-μέλη του ΕΔΟΕΑΠ για κρίσιμες αποφάσεις που λαμβάνονται εν κρυπτώ, έστω και ομοφώνως, από το Δ.Σ του ΕΔΟΕΑΠ), σαςπαρακαλώ, λοιπόν με τη σειρά μου, να ενημερώσετε την κ. πρόεδρο και τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ του ΕΔΟΕΑΠ, για τα ακόλουθα:1) Για ζητήματα μείζονος σημασίας, όπως είναι οι εκτεταμένες περικοπέςπαροχών ... δήθεν στο όνομα της οικονομικής κρίσης, υπάρχει το ανώτατο όργανοδιοίκησης του ΕΔΟΕΑΠ και αυτό είναι η Γενική Συνέλευση των μετόχων του.
Θα μπορούσε λοιπόν το προεδρείο, πριν από την εν κρυπτώ λήψη των επώδυνων αποφάσεών του για όλους τους μετόχους του ΕΔΟΕΑΠ, να φέρει τεκμηριωμένη εισήγηση στη Γ।Σ και να κληθεί το ίδιο το σώμα των μετόχων του να λάβει τις δέουσες αποφάσεις।2) Βάσει του καταστατικού του ΕΔΟΕΑΠ όλοι οι μέτοχοι-μέλη είναι ίσοι μεταξύ τους και έχουν τα ίδια δικαιώματα, παροχές και υποχρεώσεις। Η οποιαδήποτε εισαγωγή-καθιέρωση αυθαίρετων και προσχηματικών κριτηρίων (π.χ. ύψος αποδοχών, δύο εργαζόμενοι δημοσιογράφοι κ.λ.π.), προκειμένου να μην ισχύουνκαι να μην καταβάλλονται οι ίδιες παροχές σε όλους τους μετόχους, είναι σαφέστατα αντικαταστατική, νομικά έωλη και μένει πλέον να κριθεί στη Δικαιοσύνη.3) Τα κριτήρια που αυθαίρετα θέσπισε η διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ, προκειμένου να εισαγάγει παράτυπα διαχωριστικές κλίμακες στις παροχές, είναι πρόχειρα, και αυτό αποδεικνύεται από το εξής: Ενώ η διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ αποφασίζει να περικοπούν απροειδοποίητα, στο μέσον της χρονιάς, τα επιδόματα τωνβρεφονηπιακών σταθμών (για μωρά έως 5 ετών), εξακολουθεί να χορηγεί αντίστοιχα επιδόματα για παιδιά που πηγαίνουν στο Νηπιαγωγείο (5-6 χρονών), το οποίο πλέον εδώ και 3 χρόνια έχει ενταχθεί στην υποχρεωτική εκπαίδευση και αποτελεί υποχρέωση της Πολιτείας!4) Να συγκληθεί έστω και τώρα η Γ.Σ των μετόχων του ΕΔΟΕΑΠ, με μοναδικό θέμα την οικονομική κρίση και τις περικοπές των παροχών του Οργανισμού. ΠΟΤΕ ΔΕΝΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ...
Με συναδελφικούς χαιρετισμούς
Κώστας Ντελέζος μέλος-μέτοχος του ΕΔΟΕΑΠ
Η επιστολή πρόκληση
----- Original Message ----- From: "EDOEAP" <info@edoeap.gr>Sent: Tuesday, March 30, 2010 10:46 AMSubject: ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 30/3/2010 Με εντολή της Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΔΟΕΑΠ κας Ελένης Σπανοπούλου και σε εκτέλεση της απόφασης ΣΔΣ 9/8-3-2010, σας αποστέλλουμε την Ανακοίνωση της Διοίκησης του Ταμείου μας σε απάντηση αιτιάσεων και διαμαρτυριών για τη διακοπή λειτουργίας του κυτταρολογικού, το επίδομα βρεφονηπιακού σταθμού και το επιπλέον θερινό επίδομα τωνσυνταξιούχων.
Για την ενημέρωσή σας και με την παράκληση της δημοσιεύσεως, μετάδοσης ή ανάρτησης, στη δημοσιογραφική και συναδερφική κρίση σας πάντα, ο Τομέας Εξυπηρέτησης Ασφαλισμένων είναι στη διάθεσή σας για κάθε σχετικήδιευκρίνιση, προσωπικά (ώρες 08.00-15.00) ή τηλεφωνικά (210-7264700) και με email στο info@edoeap.gr.
Με χαιρετισμούς και ευχές για καλή Ανάσταση , Θεοδώρα ΚοκκαλιάρηΑναπλ। Τομεάρχης Επικοινωνίας ΕΔΟΕΑΠ
Ενταύθα
Πετσοκόβει συνέχεια τις παροχές από συνταξιούχους, τις γυναίκες μας και τα παιδιά μας για να φτιάξει κλίμα για τα χειρότερα, που σχεδιάζει η διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ σε μια στιγμή που ό κόσμος της εργασίας δεν προλαβαίνει να μετράει τις πληγές του.
Τι σόι γκουβέρνο θα ήταν όμως αν δεν είχε και …κυβερνητικό εκπρόσωπο.
΄Ετσι μάθαμε ο,τι αφού μπαίνει λουκέτο και σε κάποια ιατρεία για να μας στείλουν έξω υπάρχει τώρα και κοτζάμ αναπληρωτής επικοινωνίας , όπως σε κάθε Μέγαρο……..
Απάντηση (προς το παρόν ) που τους χρειάζεται……..
Αξιότιμη κ. Κοκκαλιάρη,
μιας και αναλάβατε να εκτελείτε χρέη εκπροσώπου της κ. Σπανοπούλου (και άρα δι΄ υμών να ενημερωνόμαστε οι μέτοχοι-μέλη του ΕΔΟΕΑΠ για κρίσιμες αποφάσεις που λαμβάνονται εν κρυπτώ, έστω και ομοφώνως, από το Δ.Σ του ΕΔΟΕΑΠ), σαςπαρακαλώ, λοιπόν με τη σειρά μου, να ενημερώσετε την κ. πρόεδρο και τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ του ΕΔΟΕΑΠ, για τα ακόλουθα:1) Για ζητήματα μείζονος σημασίας, όπως είναι οι εκτεταμένες περικοπέςπαροχών ... δήθεν στο όνομα της οικονομικής κρίσης, υπάρχει το ανώτατο όργανοδιοίκησης του ΕΔΟΕΑΠ και αυτό είναι η Γενική Συνέλευση των μετόχων του.
Θα μπορούσε λοιπόν το προεδρείο, πριν από την εν κρυπτώ λήψη των επώδυνων αποφάσεών του για όλους τους μετόχους του ΕΔΟΕΑΠ, να φέρει τεκμηριωμένη εισήγηση στη Γ।Σ και να κληθεί το ίδιο το σώμα των μετόχων του να λάβει τις δέουσες αποφάσεις।2) Βάσει του καταστατικού του ΕΔΟΕΑΠ όλοι οι μέτοχοι-μέλη είναι ίσοι μεταξύ τους και έχουν τα ίδια δικαιώματα, παροχές και υποχρεώσεις। Η οποιαδήποτε εισαγωγή-καθιέρωση αυθαίρετων και προσχηματικών κριτηρίων (π.χ. ύψος αποδοχών, δύο εργαζόμενοι δημοσιογράφοι κ.λ.π.), προκειμένου να μην ισχύουνκαι να μην καταβάλλονται οι ίδιες παροχές σε όλους τους μετόχους, είναι σαφέστατα αντικαταστατική, νομικά έωλη και μένει πλέον να κριθεί στη Δικαιοσύνη.3) Τα κριτήρια που αυθαίρετα θέσπισε η διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ, προκειμένου να εισαγάγει παράτυπα διαχωριστικές κλίμακες στις παροχές, είναι πρόχειρα, και αυτό αποδεικνύεται από το εξής: Ενώ η διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ αποφασίζει να περικοπούν απροειδοποίητα, στο μέσον της χρονιάς, τα επιδόματα τωνβρεφονηπιακών σταθμών (για μωρά έως 5 ετών), εξακολουθεί να χορηγεί αντίστοιχα επιδόματα για παιδιά που πηγαίνουν στο Νηπιαγωγείο (5-6 χρονών), το οποίο πλέον εδώ και 3 χρόνια έχει ενταχθεί στην υποχρεωτική εκπαίδευση και αποτελεί υποχρέωση της Πολιτείας!4) Να συγκληθεί έστω και τώρα η Γ.Σ των μετόχων του ΕΔΟΕΑΠ, με μοναδικό θέμα την οικονομική κρίση και τις περικοπές των παροχών του Οργανισμού. ΠΟΤΕ ΔΕΝΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ...
Με συναδελφικούς χαιρετισμούς
Κώστας Ντελέζος μέλος-μέτοχος του ΕΔΟΕΑΠ
Η επιστολή πρόκληση
----- Original Message ----- From: "EDOEAP" <info@edoeap.gr>Sent: Tuesday, March 30, 2010 10:46 AMSubject: ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 30/3/2010 Με εντολή της Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΔΟΕΑΠ κας Ελένης Σπανοπούλου και σε εκτέλεση της απόφασης ΣΔΣ 9/8-3-2010, σας αποστέλλουμε την Ανακοίνωση της Διοίκησης του Ταμείου μας σε απάντηση αιτιάσεων και διαμαρτυριών για τη διακοπή λειτουργίας του κυτταρολογικού, το επίδομα βρεφονηπιακού σταθμού και το επιπλέον θερινό επίδομα τωνσυνταξιούχων.
Για την ενημέρωσή σας και με την παράκληση της δημοσιεύσεως, μετάδοσης ή ανάρτησης, στη δημοσιογραφική και συναδερφική κρίση σας πάντα, ο Τομέας Εξυπηρέτησης Ασφαλισμένων είναι στη διάθεσή σας για κάθε σχετικήδιευκρίνιση, προσωπικά (ώρες 08.00-15.00) ή τηλεφωνικά (210-7264700) και με email στο info@edoeap.gr.
Με χαιρετισμούς και ευχές για καλή Ανάσταση , Θεοδώρα ΚοκκαλιάρηΑναπλ। Τομεάρχης Επικοινωνίας ΕΔΟΕΑΠ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)